‘Een nieuwe lente en een nieuw geluid’, zo luidt de allereerste regel van het befaamde epos ‘Mei’ van Herman Gorter. Als deze zin geprojecteerd wordt op het topamateurvoetbal, kan het woord lente in de openingszin met een beetje fantasie gewijzigd worden in seizoen. Voor het overige klopt het. Ongeacht de prestaties in het voorgaande seizoen zijn de verwachtingen overal weer hooggespannen. De echte druk zit er nog niet op en de praktijk zal pas later uitwijzen wat er nu echt van die doelstellingen terecht is gekomen.

Die praktijk is in veel gevallen weerbarstiger dan vooraf gedacht. Maar vooruit, spelers- en trainersdromen zijn in deze periode van het jaar nog allemaal optimistisch en onbedorven. Nu de eerste speelronde in de Tweede en Derde Divisie er nog maar net opzit en de Hoofdklasseclubs staan te trappelen om weer aan de slag te gaan, leert het verleden dat zo’n allereerste competitiedag niet meer is dan een gewone speelronde. Alle – eventuele – conclusies kunnen gewoon per kerende post richting het ronde archief worden verwezen. Dat gebeurt overigens lang niet altijd. Het resultaat en vooral het vertoonde spel in de openingswedstrijd worden als kapstok gebruikt om daar meteen maar het nieuwe seizoen aan op te hangen.

Profetische woorden
Neem de start van voetbaljaargang 2003-2004 in de zaterdagse Hoofdklasse A van destijds. Katwijk en FC Lisse kwamen op De Krom op de eerste wedstrijddag trouwens niet eens in actie. Het veld was te droog(!) en de strafschopgebieden kapot gespeeld in het – toen nog – ‘kunstgrasloze’ tijdperk. ,,Regen en bemesting moeten het mogelijk maken om volgende week wel te kunnen spelen.” verwachtte Katwijk-preses Jaap van der Bent toen.

Vier andere regioclubs kwamen op 30 augustus 2003 wel in actie. Op De Roodemolen wachtte regerend kampioen Quick Boys een warm ontvangst. Rood-geel klopte destijds al een paar seizoenen op de kampioensdeur en dit keer moest het er maar eens van komen. Met de van Noordwijk overgekomen Florencio Cornelia voelde Ter Leede zich verzekert van een hoop doelpunten. Dat scenario klopte op de eerste wedstrijddag perfect. Ter Leede speelde de regerend kampioen met 3-1 van de mat, waarbij Cornelia deed waarvoor hij was gehaald. De spits met Antilliaanse roots nam die middag de totale Sassenheimse productie voor zijn rekening. ‘Quick Boys oogt moe en mat,’ kopte het Leidsch Dagblad twee dagen later zelfs.

Quick Boys-trainer Gert Aandewiel weet de nederlaag vooral aan het lange, voorafgaande kampioensseizoen. ,,We zijn nog niet helemaal fit. Bovendien is onze voorbereiding niet echt ideaal verlopen. We hebben nog wel twee weken nodig om dat punt te bereiken.”Het bleken achteraf profetische woorden van de routinier.

“De euforie in Noordwijk was dan ook groot na die allereerste galavoorstelling”

Dè klapper op die openingsdag viel echter te noteren in Noordwijk, hoewel de thuisploeg op Sportpark Duinwetering al snel tegen een 0-1 achterstand aankeek. De ploeg die Cornelia eigenlijk zou moeten missen, beet hierna echter fel van zich af. Waar een bijzonder wisselvallige en qua resultaten beroerde voorbereiding vooraf weinig goeds voorspelde, acteerde de ploeg van het trainersduo Andries Wendt en Geert Jan Bakker in een ware kampioensvorm.

Opgetogen
Rond het halfuur had het duo Michael van der Laan en Jeroen van Wetten hun ploeg op een 2-1 voorsprong gezet. Met laatstgenoemde speler is de naam van de opvolger van Cornelia genoemd. De oud-prof van ADO Den Haag en RBC Roosendaal kroonde zich in het tweede bedrijf van het duel tegen Kloetinge tot ‘Man of the Match’. Fysiek sterk en balvast strooide de aanvaller die middag met vier assists om direct na de pauze de belangrijke 3-1 voor zijn rekening te nemen. Bij de zevenklapper, die Noordwijk die middag produceerde, werd de tweede tegentreffer van de Zeeuwen voor lief genomen door het opgetogen Noordwijkse publiek dat in het zomerzonnetje plotseling mocht dagdromen van oude, succesvolle tijden.

“Afgaande op de eerste wedstrijddag zou de eindrangschikking er in ieder geval heel anders hebben uitgezien dan de werkelijkheid aan het einde van de rit leerde”

De euforie in Noordwijk was dan ook groot na die allereerste galavoorstelling. Niemand kon toen nog bevroeden dat de rest van het seizoen vooral een aaneenschakeling van teleurstellingen zou worden. ‘Noordwijk speelde na rust zo gemakkelijk met Kloetinge alsof het een bekerduel met een derdeklasser betrof. Waarbij er schoonheden van doelpunten vielen te noteren,’ oordeelde het Leidsch Dagblad. Trainer Andries Wendt had dan ook genoten, maar hield kort na de aftrap zijn hart vast. ,,Wat moet dit worden, dacht ik eerst. Daarna ging het lopen. Met dank aan Van Wetten. Hij is echt een verrijking voor ons. Bovendien is hij veel meer een teamspeler dan Cornelia. In dat opzicht zijn we er echt op vooruit gegaan”.

De euforie in Noordwijk was dan ook groot na deze galavoorstelling. Niemand kon toen nog bevroeden dat de rest van het seizoen vooral een aaneenschakeling van teleurstellingen zou worden. Afgaande op de eerste wedstrijddag zou de eindrangschikking er in ieder geval heel anders hebben uitgezien dan de werkelijkheid aan het einde van de rit leerde. Bovendien was de competitiestart van kampioen Quick Boys ronduit matig. Daar waar Ter Leede vijftien punten uit de eerste vijf wedstrijden pakte, leverde die reeks de ploeg van Aandewiel slechts zes punten op. Toch prolongeerde de blauw-witten haar titel om later ook nog eens beslag te leggen op de algehele landstitel. Ter Leede moest aan het einde van de rit maar liefst tien punten toegeven op de nummer één, maar pakte uiteindelijk wel de landelijke amateurbeker.

Droommiddag
En Noordwijk? Dat beleefde na de monsteroverwinning op Kloetinge gewoon een lastig en moeizaam seizoen. Na de zeven goals in het allereerste competitieduel volgden er nog 36 in de resterende 25 wedstrijden. Scoren ging blijkbaar toch niet zo gemakkelijk als op die fraaie zaterdagmiddag in augustus. Toen leek een nieuw seizoen echt een nieuw geluid met zich mee te brengen. In een beslissingsduel tegen Excelsior Maassluis (2-0) kon het spelen van nacompetitie voor degradatie naar de Eerste Klasse uiteindelijk worden afgewend.

“De Bollenstreek regeerde dat seizoen met de uiteindelijke nummers een tot en met vier op de ranglijst”

Op het terrein van Wilhelmus speelde Noordwijk zich medio mei 2004 met 2-0 veilig, waar het er op die droommiddag eind augustus 2003 nog zo fraai uitzag. Voor tegenstander Kloetinge was die rampdag aan het begin van het seizoen wel een voorteken. De Zeeuwen bleven Achilles Veen nog wel voor, maar kwamen ruimschoots tekort tegenover de overige clubs. Afgetekend degradeerden deze beide teams roemloos naar de Eerste Klasse. Aan het eind van het seizoen leverden 26 competitieronden de onderstaande ranglijst op.

De Bollenstreek regeerde dat seizoen met de uiteindelijke nummers een tot en met vier op de ranglijst. Katwijk en Noordwijk deden het minder goed. En dat in een competitie waarin maar liefst zeven clubs elkaar zestien jaar later in de Tweede Divisie opnieuw tegenkomen. Waar er in het amateurvoetbal in die jaren enorm veel veranderd is, zijn veel van oudsher bekende namen nog steeds in de top daarvan terug te vinden. Ook een nieuwe lente in de vorm van de voetbalpiramide levert dus niet echt een nieuw geluid op.

Foto: Ron van der Linden

Lees ook: ‘ASWH-thuis roept bij Van Dam nog altijd speciale gevoelens op’