Gisteravond schreef VVSB voetbalgeschiedenis door als eerste amateurclub in 41 jaar tijd de halve finale van het KNVB-bekertoernooi te behalen. Op een manier die bijzonder tot de verbeelding sprak. Na een Hitchcockiaanse ontknoping stapten de mannen van Wilfred van Leeuwen als helden van het veld. Bekervoetbal zoals bekervoetbal bedoeld is. Maar het besef over wat er gepresteerd was ontbrak na afloop eigenlijk nog bij iedereen. ,,Het lijkt nog steeds alsof ik droom.”

Na afloop stonden spelers en coach in de persruimte van Den Bosch. Overdag een plek waar peentjes gezweet worden tijdens theorie-examens van het CBR, nu stonden er alleen maar grijnzende voetballers om de massaal toegestroomde pers te woord te staan. Die van VVSB dan, want de spelers van Den Bosch liepen en stonden er verslagen bij.

Pater familias
Daartussen liep Wilfred van Leeuwen, de pater familias van VVSB. De trainer leek qua doen en laten de nuchterheid zelve, maar van binnen jubelde ook hij: ,,Ik lijk nu heel nuchter. Je moet als trainer een beetje zakelijk zijn, maar dit is zo ongelofelijk gaaf.”

Met zijn wissels in de tweede helft drukte Van Leeuwen zelf ook een stempel op de wedstrijd: ,,Het leek allemaal als een nachtkaars uit te gaan. Dan moet je als trainer ingrijpen. We gingen over het hele veld 1-tegen-1 spelen. Daar gingen we niet beter van voetballen, maar de jongens die invielen deden het gewoon heel goed.”

Een van hen was Tomas Tavilla. Uiterlijk onbewogen en gezien de omstandigheden doodkalm deed Tavilla – net als zijn trainer eigenlijk – zijn verhaal. ,,Je valt in met de bedoeling om alles eruit te gooien tot het einde van de wedstrijd. Dus geloof is er altijd.”

Doping
Nadat Tavilla in de 76e minuut het veld had betreden, stond de wedstrijd binnen een mum van tijd op zijn kop. ,,De goal werkte, zoals de trainer al zei, als doping. Zij werden ook heel nerveus. Het echte besef komt, denk ik, pas in de loop van de avond. Deze ontknoping, dat is gewoon onvoorstelbaar.”

Ook Maikey Parami, met zijn winnende goal de man van het moment, zat nog op een roze wolk. ,,Het lijkt nog steeds alsof ik droom.” Desgevraagd haalde hij het moment van de 2-3 nog eens terug: ,,Er kwam een voorzet van links, ik zag dat de keeper uitkwam. Ik verwachtte al dat hij hem misschien los zou laten.”

Toen dat ook gebeurde, schoot er van alles door zijn hoofd: ,,Wat doet de keeper nou? Doet-ie dat nu echt? Maar ondertussen was ik ook al bezig om die bal binnen te schieten.” Wat er daarna door Parami heenging? ,,Het was echt onbeschrijfelijk. Het is zo’n belangrijke goal. Je voelt ook helemaal niks meer door de adrenaline. Pas toen de scheidsrechter affloot, voelde ik de kramp.”

Loting
En hoewel het besef er bij spelers en trainer nog niet echt was, ging het ook al over de loting. Feyenoord was op dat moment nog aan het worstelen met Roda JC, maar vrijwel iedereen hoopte op een wedstrijd in De Kuip. Van Leeuwen: ,,Het zou voor de club mooi zijn, qua recette. We gaan het zien.”

Alleen keeper Ruben Valk had niet echt een voorkeur: ,,Maakt me helemaal niks uit. Het is al een groot feest en het zal wel een groot feest blijven.”

Parami zag een uitduel in Rotterdam wel zitten: ,,En dan hetzelfde scenario als vandaag. ”