Het was een bijzonder pijnlijk tafereel. Volgens traditioneel gebruik bij BVO’s werd na afloop van FC Den Bosch – VVSB (2-3) een persconferentie gehouden. Verliezend coach René van Eck arriveerde beduidend eerder dan collega Wilfred van Leeuwen, die ongetwijfeld nog aan het feestvieren was. Terwijl Van Eck minutenlang roerloos voor zich uitstaarde, was beneden het befaamde overwinningslied Kees de Roo uit de VVSB-kleedkamer te horen. Pijnijker voor Van Eck én FC Den Bosch kon haast niet.

Het sierde Van Eck dat hij na afloop de complimenten aan VVSB gaf. ,,Natuurlijk is het bitter, maar we moeten de schuld bij onszelf leggen. We hadden de wedstrijd in handen, maar hebben het zelf weggegeven. Complimenten voor VVSB. Ik wens Wilfred en zijn team veel succes in de halve finale. Ze hebben uiteindelijk verdiend gewonnen.”

In de boeken
Van Leeuwen zei dat over deze bekerkraker vermoedelijk over tien jaar een film gemaakt gaat worden. Iets waar Van Eck mee instemde. ,,Dit soort wedstrijden komt in de boeken te staan, helaas voor ons in negatieve zin. Dit zal nog wel even bijblijven.”

Collega Van Leeuwen kon een grijns niet van zijn gezicht halen. ,,De emoties zijn groot. Door de weken heen hebben we toegeleefd naar deze wedstrijd. Je probeert als coach de groep er weg van te houden, zodat ze zich focussen op de competitie. Dat is niet altijd even goed gelukt. Dat we uiteindelijk hier zo met de winst vertrekken, is natuurlijk prachtig.”

Voor de supporters
,,Ik vond dat we er in het begin goed inzaten”, blikte Van Leeuwen terug. ,,De eerste drie kansen waren voor ons. Door een ongelukkig moment kwamen we op achterstand. Daarna liet Den Bosch ons niet aan voetballen toekomen, hoewel wij nog een bloedkans op 1-1 kregen via Tommy. In de rust zat iedereen er verslagen bij. We hebben geprobeerd de spanning eraf te halen door te zeggen: “we hebben niets meer te verliezen. Doe het voor jezelf en de supporters.”

VVSB begon ook aan de tweede helft matig. Volgens Van Leeuwen was ‘het kantelpunt het inbrengen van Peet van der Slot’ na een uur spelen als verdedigende middenvelder. ,,We gingen 1 op 1 spelen en kregen daardoor iets meer grip. Het leidde nog niet direct tot grote kansen. Tot de slotfase aanbrak.” Kort daarna liet Van Leeuwen een stilte vallen. Hij wist het. De rest was geschiedenis.

Foto: Orange Pictures