De Lisserbroekse voetbalclub Kagia en hoofdtrainer Hein Leliveld hebben aangegeven na dit seizoen niet met elkaar verder te gaan. Het lijkt zo vlak na de eerste overwinning van het seizoen en het verlaten van de laatste plaats in de Tweede Klasse D een vreemd moment, maar volgens de immer positief gestemde hoofdtrainer heeft het scheiden der wegen niks met de sportieve prestaties te maken: “Er was van beide kanten net iets te veel twijfel en bij twijfel moet je niet oversteken.’’

‘’Kagia zit in de hoek waar de klappen vallen.’’
‘’Kagia kwakkelt en verliest wederom.’’
‘’Problemen Kagia nog groter.’’

Slechts een kleine greep aan de nieuwsartikelen die naar boven komen, wanneer je een week geleden de naam Hein Leliveld intikte op google. Het schetste de donkere wolken die boven de Lisserbroekse club en haar oefenmeester hingen. Met slechts drie punten uit negen wedstrijden stond de ploeg ogenschijnlijk kansloos onderaan in 2D en leek er genoeg aanleiding voor wanhopen en doemdenken, toch? In ieder geval niet voor de 37-jarige oefenmeester: ‘’We zijn thuis op één wedstrijd na ongeslagen, zo kan je er ook naar kijken.’’

Man van cijfers
De bijna ongeslagen thuisstatus duurt na afgelopen weekend voort, iets wat volgens Leliveld te verklaren is: ‘’We hebben hier een behoorlijk fanatieke aanhang. Dat zag je laatst ook in de wedstrijd tegen ESTO (2-2 eindstand na een 0-2-achterstand red.)’’, vertelt Hein lachend: ‘’Als het momentum goed is kan het hier zomaar spoken.’’ Afgelopen zaterdag kwam Kagia opnieuw sterk terug. Een 0-1-achterstand tegen FC Oudewater werd weggepoetst en zodoende boekten de oranjehemden de eerste zege van het seizoen.: 2-1.

De oefenmeester geeft aan dat soortgelijke thuisseries niet een uitsluitend Lisserbroeks fenomeen is. “Er zijn in onze competitie al 63 wedstrijden gespeeld. Daarvan zijn er slechts zeven door de uitspelende ploeg gewonnen. Dat betekent dat thuisspelende teams zich in deze competitie een stuk comfortabeler voelen dan op vreemde bodem. Daarnaast zie je dat ploegen die hun thuiswedstrijden op kunstgras spelen het moeilijk hebben op grasvelden en andersom. Om er een simpel voorbeeld bij te pakken: driekwart van onze twintig tegendoelpunten vielen in uitwedstrijden.’’

Het zijn cijfers die passen bij de nogal markante Tweede Klasse waar Leliveld met zijn Kagia in bivakkeert: ‘’Je ziet dat in onze competitie de verschillen niet groot zijn. De koploper heeft maar zestig procent van haar wedstrijden gewonnen en het verschil tussen de nummer drie en nummer tien is slechts vier punten.’’ Dat Kagia zelf een wat grotere afstand tot vrijwel iedere tegenstander heeft, weet de positieve oefenmeester ook weer van een constructieve twist te voorzien. “Natuurlijk staan wij er een stuk minder goed voor maar dit soort cijfers tonen mij dat in deze competitie het niveau dicht bij elkaar ligt en iedereen van elkaar kan winnen. Wij kunnen ook een goede serie neerzetten, daar ben ik van overtuigd.’’

‘Ik kan mijn spelers eigenlijk niks verwijten.’

Spanning
Leliveld is zoals hierboven beschreven veel bezig met de cijfers en statistieken rondom het voetbal en bevestigt daarmee zijn voorkomen als jonge en moderne trainer. Tactisch daarentegen is Hein een stuk traditioneler. “Als trainer kijk ik altijd naar het materiaal dat ik heb en daar pas ik mijn tactische stijl op aan, maar het liefst speel ik 4-3-3 met de nodige vechtlust. Daar maak ik aan het begin van het seizoen ook afspraken over, ook al komt dat op dit moment nog niet helemaal uit de verf.’’

Hiermee laat Leliveld merken dat hij niet helemaal tevreden is met de manier waarop Kagia de Hollandse school tot uitvoering brengt, maar hij neemt zijn spelers niks kwalijk. “Ik kan mijn spelers eigenlijk niks verwijten. We gaan iedere wedstrijd met een goed plan en een goede mentaliteit het veld op maar we hebben veel met pech te maken. Ons team is ten opzichte van vorig seizoen weinig veranderd, maar wedstrijden die vorig seizoen onze kant opvielen, vallen nu niet onze kant op. Dat is een kwestie van flow en vorm.’’

Flow en vorm zijn natuurlijk vrij vage koepeltermen uit het trainersjargon maar Leliveld kan deze termen concreet maken: ‘’We zijn dit seizoen maar één of twee wedstrijden duidelijk de mindere ploeg geweest. Alle andere wedstrijden verliezen we door persoonlijke foutjes of domme pech. Dat soort fouten sluipen er in naarmate je meer wedstrijden op een rij niet weet te winnen. Zo komen spelers onder spanning te staan en gaan ze fouten maken. Daarom blijf ik ervan overtuigd dat de eerste overwinning een hoop van die spanning weg zou kunnen nemen.’’

Ambitieuze liefhebber
Leliveld is een positieve trainer die met beide benen aan het begin van een mooie trainersloopbaan staat. Hij heeft als assistent meegedraaid in de top van het amateurvoetbal bij HFC en VVSB, waar hij als assistent op de bank zat toen de halve finale van de KNVB-beker werd bereikt. Op zijn Twitterpagina staat vermeld dat Leliveld een UEFA A-licentie, het hoogst mogelijke trainerspapiertje binnen het amateurvoetbal, op zak heeft en zou tot aan de Tweede Divisie aan de bak mogen en zelfs als assistent in het betaald voetbal zijn heil mogen zoeken.

Desondanks koos de oefenmeester er ruim twee jaar geleden voor om eersteklasser ROAC in te ruilen voor Kagia dat een klasse lager speelt. Dat klinkt tegenstrijdig met zijn ambitieuze inborst maar Leliveld doet niet aan scorebord-ambities. “Het niveau maakt mij niet uit. Ik ben op dit moment vooral bezig met mijzelf als trainer door te ontwikkelen en Kagia bood daarvoor op dat moment de beste mogelijkheid.’’

Daarnaast geeft de geboren en getogen Nieuwvener aan dat de plek waar hij werkt ook van belang is. “Ik committeer mijzelf primair aan de vereniging en secundair aan de streek. Ik blijf de Bollenstreek een mooi voetbalgebied vinden en heb het hier bij Kagia enorm naar mijn zin.’’ In deze reactie komt een ander onderdeel van zijn twitterbio duidelijk naar voren: Voetbalfan(aat). ‘’Daar moet eigenlijk nog het woord ‘’amateur’’ voor geplaatst worden. Ik ben en blijf een groot liefhebber van de sport hier in de streek en ik hou van de charme die het amateurvoetbal met zich meebrengt.’’

‘Ik hoop op een mooie en aansprekende club, maar sluit het niet uit om terug te keren als assistent bij een Divisie-ploeg. Dat sluit wellicht iets beter aan bij mijn sportieve beleving.’

En dat tekent de liefhebber Leliveld die als trainer van Kagia midden in de Bollenstreek met zijn neus in amateurvoetbalboter is gevallen. Ook al viel er tot op heden niks aan het optimisme van Hein op te merken, toch heeft de eerste overwinning van Kagia hem wat realistischer gemaakt. Komende zaterdag speelt zijn team de laatste wedstrijd voor de winterstop. Om 14:30 uur ontvangt het thuis mededegradatiekandidaat Legmeervogels. Bij een overwinning kan het ‘Het Oranje van Lisserbroek’ met opgeheven hoofd de winterstop in en lijkt alles ineens weer mogelijk.

Geen profs
Ondanks deze rooskleurige tekenen is er door beide partijen besloten om de samenwerking aan het einde van dit seizoen te beëindigen. “Er was wat twijfel van beide kanten en ik had wat moeite met de voetbalbeleving binnen het team. Dan heb ik het over de dingen die spelers bereid zijn om te laten voor het voetbal.’’ Leliveld benadrukt dat hij dit verder niemand verwijt: ‘’We spelen Tweede Klasse en de jongens krijgen ook geen vergoeding, dus is het niet gek dat ze zich niet als profs gedragen.’’

Met nog een volle competitiehelft voor de boeg kan Leliveld op het gemak zijn zoektocht aanvangen naar een vereniging die aansluit bij zijn sportieve beleving en trainerspapieren. “Nu kan ik rustig op zoek naar een nieuwe uitdaging. Ik hoop op een mooie en aansprekende club, maar sluit het niet uit om terug te keren als assistent bij een Divisie-ploeg. Dat sluit wellicht iets beter aan bij mijn sportieve beleving en daar valt nog genoeg te leren voor mij als trainer.’’

Tekst: Bas Brouwer
Foto: Orange Pictures

Lees ook: Eerste zege voor Kagia, Valken ’68 in laatste halfuur toch naar grote zege