Mister Quick Boys, Floor van Duyn (48), verwisselde eind jaren negentig van de vorige eeuw in het tijdperk van Henk Wisman ‘zijn’ Quick Boys voor Ter Leede. Een overstap die destijds de nodige stof deed opwaaien. Een decennium later keerde Van Duyn terug op Nieuw Zuid om er in de veteranen wekelijks een balletje mee te gaan trappen. Totdat een heupblessure en de daaruit voortvloeiende operatie de middenvelder dwong om zijn voetbalschoenen voorgoed op te bergen.

,,Toen ik weer terugkeerde bij Quick Boys waren de scherpe randjes er allang vanaf. Ik heb er nog drie seizoenen gespeeld tot het niet meer ging’, vertelt Floor van Duyn, in het verleden als Van Duyn junior bestempeld omdat zijn vader Floor enkele decennia eerder eveneens bij Quick Boys triomfen vierde. ,,Bij Ter Leede heb ik onder Arie Lagendijk vier fantastische jaren meegemaakt. Spijt van mijn overstap heb ik nooit gehad. Ik ben vertrokken omdat ik het idee had dat Wisman het niet in mij zag zitten. Ik voelde me nog goed genoeg. Mijn vertrek had niets met de club zelf te maken.”

Veel plezier

Na zijn roodgele periode bouwde Floor van Duyn in zijn woonplaats Valkenburg twee jaar af bij Valken’68, waar broer Piet destijds als hoofdtrainer werkzaam was. ,,Daarna was het welletjes. Mijn kinderen werden groter en gingen ook bij Valken spelen. Ik heb er jarenlang als jeugdtrainer gewerkt. Meegegroeid met mijn zoons Erik en Stefan. Leuk werk. Erik speelt nu in het tweede, Stefan in de A1. Toptalenten zijn het niet, maar het plezier in het spelletje is er overduidelijk.”

Van Duyn: ,,Mijn dochter Marit, de jongste van het stel, doet aan gymnastiek en rijdt paard. Om die reden kom ik tegenwoordig ook in de manege. Je kinderen zien opgroeien vind ik belangrijk. Toen ik 25 jaar geleden met Jacqueline trouwde, zijn we in Valkenburg beland en daar wonen we nog altijd met veel plezier. Daarom vond ik ook dat ik iets moest doen voor de club waar de jongens voetballen. Een wedstrijdje fluiten en leider zijn. Een ‘echte’ trainer heeft er nooit in mij geschuild, hoewel ik dat bij de Valken’68-jeugd altijd met veel plezier heb gedaan. Daar was ik altijd heel serieus in. Wat je doet, moet je goed doen.”

Deelgenoot

Landstitels met Quick Boys en later Ter Leede vormen de parels op de voetbalkroon van de immer bescheiden Van Duyn. Toen het voetbal gedaan was, zocht hij bewust de zijlijn op. Om te kijken en niet om te coachen. ,,Ik wilde wel zelf graag gecoacht worden, maar zelf doen, nee dat zat niet in me. Ik zag ook hoeveel mijn broer Piet, tegenwoordig hoofd jeugdopleiding bij Quick Boys, daarvoor heeft moeten doen. Dat weerhield me ook.”

Daarnaast had Van Duyn ook nog zijn werk. ,,Zaterdag was ik 25 jaar in dienst bij ’s Heerenloo. Ik begon op de Willem van den Bergh, maar de laatste jaren ben ik op drie van de negen instellingen van ’s Heerenloo aangesteld als vastgoedbeheerder. Daarom reis ik nu veel door Nederland. Training geven bij Valken’68 heb ik moeten opgeven, ben nu alleen nog leider. Dat geeft meer rust, want met alle files gaf het teveel stress om steeds op tijd op het veld te staan. Dit bevalt me goed. Net als het kijken naar een wedstrijd. Dat wissel ik af tussen Valken’68 en Quick Boys. Bij mijn oude club zit het er nu weer een beetje aan te komen. Er is een tijd geweest dat een wedstrijd op Nieuw Zuid me niet kon boeien. Hoewel ik er zelf ook deelgenoot van ben geweest, begrijp ik niet dat zoveel spelers, vooral jonge talenten van Quick Boys, verkassen. Aan de andere kant begrijp ik dat we in een heel andere tijd leven. Qua sfeer komt het nu weer een beetje terug. Vroeger stond je vooraf al met 1-0 voor. Het zou mooi zijn als dat weer terugkomt.”

Tekst: Leo Schrama

Foto: Ron van der Linden