Na afloop van het seizoen 2014-2015 zette hij een punt achter zijn voetballoopbaan. Voor Bob Hoogkamer was het, na veertien seizoenen op het hoogste niveau gespeeld te hebben, welletjes. Zijn jonge gezin in combinatie met een drukke baan kregen vanaf dat moment voorrang boven het voetbalspelletje. Toch trapt de geboren Hillegommer (36) nog wekelijks een balletje in de zaal, terwijl hij tegenwoordig ook actief is in de 7 tegen 7 competitie bij sv Hillegom.

 ,,Ik kijk er allemaal met ontzettend veel plezier op terug”, valt Hoogkamer met de deur in huis. ,,Eigenlijk ben ik altijd verslaafd geweest aan het spelletje. Daarbij kon ik altijd slecht tegen mijn verlies. En dan is er maar één remedie: winnen!”

Voetballen heeft hij niet van een vreemde. Vader Gerard en oom Gijs acteerden eind jaren zestig van de vorige eeuw met het Hillegomse SIZO op het hoogste niveau. ,,Mijn vader was een heetgebakerde, maar balvaardige aanvaller met scoren als handelsmerk”, gaat de geboren Hillegommer terug naar zijn voetbalroots.

Op zijn bureau prijkt niet voor niets een ingelijste foto van zijn vader Gerard, scorend tegen Ter Leede. Een foto waarop senior goalie Jan van der Voet kansloos laat. ,,SIZO kende toen zijn gloriejaren en speelde op het hoogste amateurniveau. En laat die doelman van Ter Leede tegenwoordig mijn schoonvader zijn. Hoe mooi wil je het hebben?”

Broer
Vanaf zijn vijfde speelde Hoogkamer altijd samen met zijn twee jaar oudere broer Peter in hetzelfde jeugdelftal. Dat leverde hem al op zijn vijftiende een basisplek in het eerste elftal op bij SIZO, dat destijds op Derde Klasse-niveau acteerde.

Hoogkamer: ,,Peter was de stylist, de nummer tien. Ik was de controleur. Noem het maar een sobere variant van mijn broer. Een verdediger met de drang om altijd te winnen. Samen met hem heb ik toen de overstap naar Ter Leede gemaakt. Peter speelde al snel in het eerste, hij wilde altijd al hogerop. Ik was 19 jaar toen. Dat betekende een flinke stap omhoog, aanpoten geblazen dus.”

,,We waren er ons van bewust dat we iets konden bereiken. Zelfs trainen was een feest.”

,,We waren eigenlijk een voetballende tweeling, zo voelde het voor ons aan. Een chronische liesblessure gooide al snel roet in het eten voor Peter. Voor zijn carrière goed en wel was begonnen, was deze eigenlijk alweer afgelopen. Zelf had ik een halfjaar nodig om in de basis terecht te komen.”

,,Bij Ter Leede kwam ik in het centrum van de verdediging naast Carlo van Zelst terecht. We vulden elkaar goed aan. Later kwam Rogier ‘Roos’ Koordes er ook bij. Net als ik een Hillegommer. We hadden een soort broederverhouding. En in Arie Lagendijk hadden we bepaald geen verkeerde trainer.’’

Opleiding
,,Met Ter Leede ben ik jammer genoeg nooit kampioen geworden”, vervolgt Hoogkamer. ,,Dat is later bij Noordwijk rechtgezet. In Sassenheim werden we zo’n beetje wel standaard herfstkampioen, maar na de winterstop ging het keer op keer mis. Wel pakten we in 2004 de Super Cup. In 2007 overleed mijn vader. Bij Ter Leede werd trainer Frank Bloemheuvel dat seizoen tussentijds ontslagen. Dat was gewoon een rotjaar. Ik zat niet lekker in mijn vel. Het werd tijd voor iets anders.”

,,Ik verhuisde naar VVSB om twee jaar later voor Noordwijk te kiezen. Goede keuzes, want ik kan zeggen dat ik altijd ergens om gespeeld heb. Dat moet ook vind ik. De eerste tien jaar heb ik me steeds verder ontwikkeld als voetballer. Het was een soort inhaalslag. Als junior heb ik eigenlijk nooit de opleiding gehad, die de meeste van mijn medespelers wel in hun rugzak hadden.”

Hoogkamer als middenvelder van vv Noordwijk in 2014

Bij VVSB kwam Hoogkamer op het middenveld terecht. Een positie die hem naar eigen zeggen nog beter op het lijf was geschreven. ,,Bij Ter Leede speelden we altijd 4-3-3. Bij VVSB en Noordwijk was dat het 4-4-2-systeem. Daar spelen voelde als het ware bevrijdend. Ik kon als nummer zeven iets meer risico’s nemen en daardoor nog beter mijn ei kwijt. Als speler was ik een type dat altijd probeerde het team in zijn kracht te laten spelen. Ik wist precies wat er van mij werd gevraagd.”

Prachttijd
Spelen bij VVSB betekende toch een flinke verandering van ritme ondervond Hoogkamer gaandeweg. ,,Bij VVSB zelf trokken we veel publiek, maar elders was dat een stuk minder. Trouwens spelen op zondag vond ik niet echt geslaagd. De dag erna werken beviel me gewoon minder goed.”

,,Het werd dus na twee seizoenen Noordwijk. Daar heb ik ook mooie jaren meegemaakt. In een fantastisch team dat uitstekend bij bij elkaar paste. We waren er ons van bewust dat we iets konden bereiken. Zelfs trainen was een feest. Met als hoogtepunt het seizoen 2010-2011 met de promotie naar de Topklasse en het bereiken van de kwartfinales van de KNVB-beker. De laatste twee jaar waren jammer genoeg moeizaam, maar dat neemt niet weg dat het een prachttijd was”, bladert Hoogkamer door zijn langdurige carrière.

Wel erg fanatiek
De in Leiden woonachtige Hoogkamer is tegenwoordig op zaterdagmorgen terug te vinden bij Meerburg uit Zoeterwoude waar zijn oudste zoon Gijs voetbalt. ,,En Kees komt eraan, die is nu nog net te jong. Ik ben reuze benieuwd hoe het over tien jaar is als de derde generatie Hoogkamer zich aan gaat dienen”, klinkt het nieuwsgierig uit de mond van Hoogkamer die intussen is teruggekeerd naar de basis.

,,Over het trainersvak heb ik wel eens nagedacht, maar dat valt moeilijk te combineren met mijn werkzaamheden. Dat offer zie ik niet zitten.”

,,Nadat ik gestopt was met voetballen bij Noordwijk kon ik eerst geen invulling geven aan de week. Die zag er ineens heel anders uit voor me. Daarom ben ik met vrienden in de zaal gaan spelen bij SIZO. Die vereniging bestaat officieel niet meer op het veld, maar in de zaal wordt de traditie nog altijd voortgezet. Dat was wel even wennen, want ik was wel erg fanatiek.”

,,Tegenwoordig is dat toch wat minder. Het is gewoon heel leuk om te doen. En natuurlijk pik ik op zaterdag af en toe een wedstrijdje mee. Met name bij Noordwijk, mijn laatste club. Daar kom ik nog altijd jongens tegen waar ik mee gespeeld heb. Op die manier zit mijn week aardig vol.”

Gelukkig
Over de vraag of het trainersvak een optie is voor hem, hoeft Hoogkamer niet al te lang na te denken. ,,Ja, daar heb ik wel over nagedacht, maar dat valt moeilijk te combineren met mijn werkzaamheden. Dat offer zie ik niet zitten”, vertelt Hoogkamer.

Hij is in het dagelijks leven werkzaam als manager ziekenhuis-farmacie bij een Japans farmaceutisch bedrijf. ,,Dat betekent dat ik door heel Nederland en ook in het buitenland werkzaam ben. Bovendien voetbal ik liever zelf. Daarvan word ik gelukkig. Zo is het altijd al geweest.”

Foto Noordwijk: Ron van der Linden