Maar liefst tien seizoenen scoorde hij er voor VVSB lustig op los. Verdeeld over twee periodes toonde de uit Voorschoten afkomstige spits zich een bijzonder waardevol eindstation in de aanval. Nu, ruim zeven jaar na zijn vertrek vanaf De Boekhorst speelt hij nog altijd bij Voorschoten’97 in een vriendenteam, mits blessures hem geen parten spelen. ,,Het is nog altijd wennen voor me. Voetballen op een lager niveau is een heel andere insteek dan ik gewend was. Langzaam maar zeker went het wel”, bekent de geboren winnaar.

Ooit begonnen bij Randsport Sport, één van de fusiepartners van Voorschoten’97, zocht de jeugdige Fransen op tienjarige leeftijd de destijds befaamde jeugdopleiding van Roodenburg op. ,,In Leiden-Noord kwam ik bij een heel andere vereniging en ook in een heel andere omgeving terecht dan ik gewend was in het ‘nette’ Voorschoten. Dat heeft mij wel gevormd.”

,,Daarna heb ik het opnieuw hogerop gezocht. Bij Quick Boys speelde ik als 15-, 16-jarige met spelers als Hendrik van Beelen en Dirk Kuijt in een geweldig team. We werden zelfs kampioen in de Tweede Divisie. Ook daar heb ik veel geleerd, maar eenmaal bij de senioren werd het toch vooral het tweede. Ik wilde echter spelen en heb uiteindelijk voor tweedeklasser Blauw Zwart gekozen. Daar maakte ik een leuk seizoen mee, maar uiteindelijk was het toch niet het niveau waarop ik wilde spelen. Toen VVSB zich meldde, heb ik direct toegehapt.”

Bonus
Daarmee valt voor het eerst de naam van de club waar Fransen triomfen vierde. Zijn entree op Sportpark d Boekhorst werd er een om van te dromen. Nog voor hij een bal in het paars-geel had getrapt lag zijn naam al op de lippen van elke Noordwijkerhouter. ,,In mijn laatste competitiewedstrijd voor Blauw Zwart versloegen we Kranenburg. Mede daardoor werd VVSB dat seizoen kampioen. Zelf droeg ik een mooi steentje bij door in die wedstrijd twee keer te scoren. Als bonus pikten we die middag ook nog de derde periodetitel mee. Ik kan me nog herinneren dat we met de hele selectie die avond in Noordwijkerhout op het kampioensfeest in de kantine zijn geweest.”

Veel mooier kan de entree van een voetballer bij zijn nieuwe club niet zijn. Wat volgde waren drie seizoenen waarin de spits zijn waarde voor de Noordwijkerhoutse formatie bewees. Met als kroon op het werk de promotie naar de Hoofdklasse na een overwinning bij Nieuwenhoorn. ,,Een duel waarin we eerst met 2-0 achterkwamen, maar uiteindelijk dankzij twee goals van Geert van der Weiden en ook nog eens twee van mijn voet de titel in de wacht sleepten. Wat volgde was een fantastische huldiging en een knalfeest.”

,,Aan mijn VVSB-periode heb ik veel vrienden overgehouden. Oud-spelers, maar ook mensen van de club zelf. Als het even kan pik ik het carnaval graag mee.”

Tussen twee VVSB-bedrijven door keerde Fransen terug naar zijn oude liefde om in Voorschoten ook daar via de nacompetitie de Hoofdklasse te bereiken. VVSB bleef echter trekken en dat leverde na een tweejarig periode op sportpark Adegeest nog eens zeven seizoenen De Boekhorst op. ,,Het is alles bij elkaar opnieuw een prachtige periode geworden. Voetballen in de punt van de aanval was mijn ding en als spits moest ik het van de aanvoer hebben. In de zestien kon ik aardig uit de voeten en met een neusje voor de goal lukte het scoren zeker in die zeven jaar uitstekend. Het werd een periode met veel sportieve hoogtepunten”, blikt de oud-aanvaller met veel plezier terug.

Trots
,,Als voetballer ik was altijd heel gedreven. En daarnaast ook kritisch naar mezelf toe. Ik legde de lat voor mezelf altijd hoog. Scoren was daarbij mijn missie. Dat lukte natuurlijk niet altijd. Er zaten soms periodes tussen dat het even niet lukte. Dat is echt een ongrijpbaar fenomeen, maar dat kon ook weer als sneeuw voor de zon verdwijnen.”

,,Bij VVSB was het heerlijk voetballen. Met een vaste groep en spelers die elkaar uitstekend aanvoelden is dat ook een stuk gemakkelijker. Iedereen wilde voor elkaar werken en dat was de basis van ons succes. Wat dat betreft is de mentaliteit een beetje hetzelfde als ik in Katwijk gewend was”, vertelt Fransen die naar eigen zeggen bij VVSB tussen de 170 en 180 goals uitkwam in die tien seizoenen.

Maurice Fransen actief als bokser in een ‘Lions Gala’ in Huis ter Duin

,,Inclusief bekerwedstrijden, dat wel. Maar het blijft een aardig gemiddelde. In mijn tweede periode daar maakte ik de promotie naar de Topklasse mee. In de play-offs versloegen we Venray in een tweekamp. Op bezoek in Limburg stelden we daar de promotie veilig. En omdat Geert van der Weiden geschorst was, droeg ik die dag de aanvoerdersband. Daar ben ik nog altijd bijzonder trots op.”

Minder animo
Zijn terugkeer in 2011 op sportpark Adegeest betekende ook het einde van zijn actieve carrière. Blessures speelde de spits met de regelmaat van de klok parten en dat was in combinatie met een jong gezin en een drukke baan de reden om er na het seizoen 2012-2013 de brui aan te geven. ,,Bij VVSB heb ik na de promotie naar de Topklasse nog een jaar op dat niveau gespeeld. Niet helemaal ideaal, omdat je echt door het hele land speelde. De zondagen gingen er vaak helemaal aan op. En toen ook mijn lichaam me regelmatig parten begon te spelen heb ik er definitief een punt achter gezet.”

Twee jaar na zijn terugkeer stopte de spits er definitief mee. Om daarna bij de club als bestuurslid verder te gaan. ,,De beleving van het voetbal is in Voorschoten toch een stukje anders dan ik graag zie. Niet eens zozeer binnen de club, maar de animo in het dorp zelf is een heel stuk minder. Waar in Katwijk en in Noordwijkerhout bijna iedereen meeleeft met de club, komt voetbal in Voorschoten op de tweede of misschien wel de derde plaats. Dat is echt tegen mijn natuur in. Ik hou juist van uitdagingen en er vol voor gaan. Dat miste ik wel”, vertelt Fransen die zowel als bestuurslid Commerciële Zaken als in de Technische Commissie actief was.

,,Het kwam zelfs zo ver dat ik twee jaar terug, eenmalig, mijn debuut in de ring heb gemaakt.”

,,Daar ben ik een paar jaar geleden mee gestopt. Zelf spelen doe ik nog altijd wel, ik ben niet zo’n kijker die wekelijks langs de lijn staat. Voetbal is en blijft het mooiste spelletje dat er bestaat. Ja, dat winnen zit er nog altijd in bij me. Ik moet er nog altijd aan wennen als andere spelers met een andere insteek op het veld staan. Hoewel het me wat dat betreft langzaam maar zeker beter afgaat”, vertelt Fransen die in het dagelijks leven werkzaam is bij Deloitte Consulting. ,,Aan mijn VVSB-periode heb ik veel vrienden overgehouden. Oud-spelers, maar ook mensen van de club zelf. Als het even kan pik ik het carnaval graag mee. Behalve in het veld was het daarbuiten ook een goed stel.”

Pijnlijk verlies
Naast spelen in het vriendenteam pikt Fransen via zijn werk ook nog weleens een wedstrijdje mee in het bedrijfsvoetbalteam. Daarnaast beoefent de oud-spits een sport die op het eerste gezicht niet direct van een voetballer wordt verwacht. Enkele jaren geleden was de boksring zijn domein. ,,Na gestopt te zijn heb ik de bokssport ontdekt. In trainingsvorm weliswaar, maar toch. Een heel intensieve sport. Heel zwaar zelfs. Een heerlijke uitlaatklep om de dagelijkse beslommeringen als het ware van je af te slaan. En goed voor de conditie uiteraard. Lekker in beweging blijven is voor mij wel een vereiste.”

,,Het kwam zelfs zo ver dat ik twee jaar terug, eenmalig, mijn debuut in de ring heb gemaakt. We trainden daarvoor met onze groep die uit acht personen bestond. Onder leiding van oud-bokser Arnold Vanderlyde hebben we ons voorbereid om ook echt in de ring te staan. Tijdens een Lions Gala in Huis ter Duin was het zover. Een gala dat speciaal voor het goede doel was georganiseerd. Elke partij werd volgens de Olympische normen gebokst. Dat wil zeggen drie maal twee minuten. Daarin nam ik het op tegen een trainingsmaatje van me. Je moet het gedaan hebben om te beseffen hoe zwaar dat is. Die partij heb ik jammer genoeg verloren. Dat vond ik best wel pijnlijk. De opbrengst van de avond, zo’n 130.000 euro, vergoedde echter veel. In Katwijk ligt er onder andere nog een Johan Cruyff Court van. Of er nog een revanche komt? Zeg nooit nooit.”

Foto: Orange Pictures en privé

Bekijk ook: ‘Throwback – In de Taxi met Willem: Joost Leonard’