Zijn afscheid van Rijnsburgse Boys als speler aan het einde van het seizoen 2012-2013 viel Peter Freke zwaar. Nu, bijna zeven jaar later, kijkt de voormalige middenvelder met plezier en trots terug op de periode waarin hij als geboren Rijnsburger, gehuld in het geel-zwart, triomfen vierde. Jarenlang speelde hij in een team met min of meer in dezelfde samenstelling. In het Rijnsburgse Boys van enkele jaren na de millenniumwisseling streden zo goed als jaarlijks streed om de prijzen.

Freke praat zoals hij ooit voetbalde. Onvermoeibaar haalt de oud-voetballer, die op 18-jarige leeftijd zijn debuut maakte in de Rijnsburgse hoofdmacht, herinneringen op aan de periode dat voetbal in combinatie met werken zijn leven bepaalden. De inmiddels 38-jarige Freke woont sinds enkele jaren in Aalsmeer.

Vanuit het dorp onder de rook van Schiphol is hij nog altijd werkzaam in het bloemenvak, dat hij net als Rijnsburgse Boys sinds jaar en dag een goed hart toedraagt. ,,Ik ben blij te hebben bijgedragen aan de meest succesrijkste periode die de club heeft gekend. Eigenlijk was ik na Martin den Haan de eerste Rijnsburger die het eerste haalde. Iets om trots op te zijn. Net zo goed als het feit dat ik jarenlang samen met mijn jongere broer Bart in het eerste heb gespeeld. Dat was echt top”, vat Freke zijn carrière in een notendop samen. ,,Later kwam ook Danny van der Vijver er ook nog bij. Dat maakte het Rijnsburgse contingent compleet.”

Lange dagen
Freke had als onvermoeibare werker op het middenveld een flink aandeel in de geel-zwarte successen. Veertien seizoenen, waarvan het allergrootste gedeelte onder Ted Verdonkschot en later Niek Oosterlee, was hij een vaste waarde. ,,Voetbal en werk. Daar draaide het om. In mijn jeugd ging ik al met bloemen langs de deur. Later kwam ik op de veiling terecht. Dat wilde ik altijd al en het zit ook in ons bloed. Mijn vader zat al in de bloemen en dan krijg je dat als kind van huis uit mee. Dat betekende wel dat je om vier uur ‘s ochtends aan de slag ging. Als je dan aan het einde van de middag thuis kwam was het snel even eten en dan gaan trainen.”

Natuurlijk kon ik ook een aardig balletje trappen, maar het onderdeel ‘inzet’ vormde bij mij echt de hoofdmoot.”

,,Op een gegeven moment heb ik twee jaar in de jeugd van ADO gespeeld. Ging ik zelf met de bus en de tram naar het Zuiderpark. Daar heb ik echt leren voetballen. Mijn doel was echter om bij Rijnsburgse Boys het eerste te halen. Toen ik weer bij de club terugkeerde, was het de beurt aan mijn broer Bart. Die heeft de fakkel bij ADO van mij overgenomen. Om later ook terug te keren naar de club, waarna we vervolgens samen in het eerste met elkaar speelden. Die lange dagen waren zwaar, maar ook mooi. Zelfs toen ik al in het eerste speelde werkte ik ook op zaterdagmorgen nog gewoon. Zo ging dat in die tijd”, vertelt de oud-voetballer die het naar eigen zeggen vooral van zijn inzet moest hebben. ,,Natuurlijk kon ik ook een aardig balletje trappen, maar dat onderdeel vormde bij mij echt de hoofdmoot.”

Bekerwedstrijden
Als hoogtepunten in zijn carrière noemt Freke met name de wedstrijden om de zaterdag- en amateurtitel. ,,Dat waren wedstrijden op zich. Eigenlijk hadden we wel twee of drie keer de zaterdagtitel of het zelfs het kampioenschap van Nederland kunnen pakken. Het is echter gegaan zoals het is gegaan. Heel mooi waren ook de bekerwedstrijden tegen FC Utrecht, NEC en RBC met daarnaast een bijzonder duel tegen Ajax”, vertelt de voetballer die zo’n 350 officiële wedstrijden speelde in het geel-zwart. Daarin kwam hij tot 66 treffers waarvan vijftigmaal vanaf de penaltystip. ,,Tegen eredivisionist RBC bogen we voor de beker thuis in de laatste tien minuten een 0-1 achterstand om in een 2-1 overwinning. Echt prachtig, om nooit te vergeten.”

Freke in een Katwijk-shirt: ,,Je had die gezichten van hun moeten zien.”

Thuis was voetbal bij de familie Freke altijd onderwerp van gesprek. Vader Jaap speelde ooit voor Quick Boys, maar als echte Rijnsburgers betaamd speelden zijn zoons van jongs af aan voor ‘de Uien’. ,,Een logische keuze als je op het dorp woont. Eenmaal in het eerste analyseerden we thuis altijd de wedstrijd van zaterdag met elkaar. Dat duurde wel tot dinsdag.”

,,Vanaf woensdag ging de focus op de volgende zaterdag. Mijn moeder zorgde daarbij altijd voor gezonde kost. Hard weken, gezond eten en presteren. We leefden eigenlijk voor het voetbal in die jaren”, vertelt Freke die momenteel bij Greenflor op de veiling van Aalsmeer nog altijd in het bloemenvak werkzaam is. ,,Gelukkig komen we de coronacrisis redelijk goed door. We werken over de hele wereld en dat maakt het gelukkig wel wat breder allemaal. Uiteraard zou het beter zijn al alles weer genormaliseerd kan worden, maar de impact valt, zeker in deze branche, nog mee.”

Spontaan
Naast de sportieve successen blijft aan Freke nog altijd een legendarische anekdote verbonden. Het is begin januari 2004 als de selectie van Rijnsburgse Boys zich per vliegtuig richting het Turkse Belek begeeft. Aan boord van die vlucht bevindt zich ook de selectie van buurman Katwijk dat naar dezelfde locatie op weg is. ,,Aangekomen het vliegveld bij Belek kwam uiteraard ook de bagage aan. Allemaal tassen met inhoud van het merk Errea. Van ons met een gele lint eraan. Katwijk met een oranje lint.”

,,Die foto eigenlijk bedoeld om op 1 april op de Katwijk-site te laten plaatsen met de tekst dat we aan het einde van het seizoen over zouden stappen naar De Krom.”

,,Toen hebben we dat oranjelint spontaan verwijderd en die tas gewoonweg ingepikt. Dat leverde nogal wat consternatie op bij onze buren. Shirts, broekjes en kousen, ze waren gewoon verdwenen. Vooral hun toenmalige materiaalman was echt over de rooien. We hebben het maar zo gelaten, totdat we op de avond voor ons vertrek al in vol Katwijkse ornaat in de eetzaal hadden plaatsgenomen voordat de Katwijk-spelers het restaurant binnen kwamen. Je had die gezichten van hun moeten zien.”

,,Uiteindelijk is het goedgekomen. Als tegenprestatie hebben Berry Charité, destijds onze veel scorende spits, en ik in een Katwijk-shirt geposeerd. Die foto eigenlijk bedoeld om op 1 april op de Katwijk-site te laten plaatsen met de tekst dat we aan het einde van het seizoen over zouden stappen naar De Krom. Een geintje natuurlijk, ik ben Rijnsburgse Boys altijd trouw gebleven. Alleen jammer dat die foto al een week later wereldkundig werd gemaakt”, vertelt Freke met een grote glimlach op het gezicht.

Stoppen en doorgaan
Om aan het einde van het gesprek in alle ernst het einde van zijn tijdperk als voetballer aan de orde te stellen. ,,Dat is anders gelopen dan ik me had voorgesteld. Eigenlijk kwam er voor mijn gevoel te vroeg een einde aan. Nu, zeven jaar later, zeg ik: ‘het is geweest’. No hard feelings dus. Karly van Duijvenbode heeft daarbij toen voor mij een belangrijke en heel positieve rol gespeeld. Jammer genoeg zat er geen afscheidswedstrijd voor mij in, maar aan de andere kant heeft de club daar wel op een andere manier in voorzien.”

,,Daarna heb ik wel met Arie van Dijk het tweede elftal nog vier seizoenen onder mijn hoede gehad. Om vervolgens ook nog een jaar zelf voor die groep te staan. Nu ik alweer een aantal jaar in Aalsmeer woon en in het bezit ben van het UEFA B en C diploma ga ik volgend jaar bij FC Aalsmeer aan de slag. Weliswaar als assistent-trainer, omdat hoofdtrainer er wegens mijn werk niet in zit. Ik zit veel in het buitenland dus dat valt moeilijk te combineren. Hopelijk kan er tegen die tijd weer gespeeld worden. Ik kijk er nu al reikhalzend naar uit.”

Foto: Orange Pictures

Check ook: ‘Voetbal in de Bollenstreek lezersonderzoek’