Op 36-jarige leeftijd debuteerde Raymond Kolder in het vlaggenschip van de club waar je ooit als F-junior begon. Na een succesvolle carrière, die hem langs Stormvogels, ADO’20, Huizen en Rijnsburgse Boys voerde, keerde de middenvelder medio 2013 terug op Sportpark Assemburg bij ODIN’59. Kolder, die als voetballer grossierde in kampioenschappen, sloot zijn loopbaan in stijl af door met de Heemskerkse club promotie naar de Derde Divisie af te dwingen.

In een gesprek met Kolder is de lach nooit ver weg. Hoewel dat in tegenstelling is met de ernst waarmee hij als voetballer zijn taak in het veld en op de training vervulde. Plezier in het spelletje heeft bij hem echter altijd voorop gestaan. De persoon in kwestie bevestigt dat laatste volmondig. ,,Op die manier heb ik er het maximale uitgehaald. Mijn doel was om met plezier zo hoog mogelijk te voetballen. De echte ambitie voor het betaald voetbal ontbrak een beetje. Misschien had ik bij een club uit de Eerste Divisie kunnen spelen, maar dat sprak me minder aan. Bij de clubs waarvoor ik speelde, had ik het altijd enorm naar mijn zin.”

Dramatisch
Kolder kan dan ook terugkijken op een lange en succesvolle loopbaan. De nodige kampioenschappen, met als ultieme hoogtepunt de landstitel in 2003 met SV Huizen, sieren zijn loopbaan. ,,Daarnaast vergeet je bekerwedstrijden tegen clubs als FC Utrecht en PSV ook niet zo snel. Enige smet is het mislopen van de landstitel bij Rijnsburgse Boys in 2009. Toen gaven we die titel als het ware op het allerlaatste moment bij WKE weg. Dat was echt dramatisch. Dat WKE-verhaal hakte er wel in hoor. Voor veel jongens was het nog iets erger, omdat zij nooit landskampioen zijn geworden. Gelukkig staan daar heel veel mooie momenten tegenover.”

Met Rijnsburgse Boys is ook de club genoemd waarvoor hij het langste speelde. Maar liefst tien seizoenen was de Heemskerker actief op Middelmors in een team dat de successen aaneen reeg. ,,Een selectie die heel lang bij elkaar bleef en waarmee we veel bereikt hebben. We speelden in een 4-3-3-systeem en dat paste het beste bij me. Liefst met een doorschuivende nummer vier. Misschien was ik niet de speler waarvoor het grote publiek naar het veld kwam, maar de persoonlijke waardering was er altijd wel degelijk. Zoals in de vorm van titels als Speler van het Jaar.”

“‘Goot’ (Martijn Gootjes, red.) zei weleens: ‘Als jij een betere eindpass had gehad, had ik er tweehonderd gemaakt.’”

Eenmaal op zijn praatstoel schetst Kolder een beeld van de voetballer die hij was. ,,Als verdedigende middenvelder speelde ik vanaf links. Ik liet de andere middenvelders graag opkomen waardoor ik zelf het gehele middenveld kon bestrijken. Het aantal kilometers dat ik per wedstrijd aflegde is nooit gemeten, maar het moeten er wel heel veel geweest zijn. Als verdedigende middenvelder dien je de organisatie altijd in het oog te houden. Zodra er een back erover heen gaat of een inschuivende centrale verdediger opkomt, zorg je ervoor dat zo’n positie dan ingenomen wordt. Type teamspeler dus.”

,,En altijd in een 4-3-3-systeem. Dat paste het beste bij me en zo is het ook jarenlang gegaan. Aan de andere kant was het druk zetten en zorgen voor spirit. Ik was een aanjager. Een voetballer waar tegenstanders vaak niet blij mee zijn. En de scheidsrechter soms ook niet. Toch valt het aantal schorsingen mee. Het was alleen jammer dat blessures aan het einde van mij carrière als een rode draad door die laatste seizoenen liepen. Dat begon al de laatste periode bij Rijnsburgse Boys. Hamstring, kuit en knie speelden regelmatig op. Toch ben ik er trots op dat ik het tot mijn 36ste heb volgehouden in de Topklasse.”

Goede band
,,Scoren was nooit mijn ding. Ik geloof dat ik alles bij elkaar zo’n zeven of acht keer heb gescoord”, vervolgt Kolder. ,,Daarbij herinner ik me nog een uitwedstrijd bij IJsselmeervogels uit. Van de 0-1 in de bovenhoek keken mijn medespelers wel op. We verloren uiteindelijk met 4-1 en dan schiet het ook niet echt op. Scoren liet ik maar aan de anderen over. Ook mijn eindpass was niet geweldig. ‘Goot’ (Martijn Gootjes, red.) zei weleens: ‘Als jij een betere had gehad, had ik er tweehonderd gemaakt’”, herinnert Kolder zich lachend.

Raymond Kolder met z’n kinderen

,,Mijn kwaliteiten lagen elders. Het verdedigend denken, loopvermogen, inworp en slidings waren mijn beste punten. Gelukkig spreek ik veel jongens van toen nog regelmatig. We beschikten bij Rijnsburgse Boys over een fantastisch elftal. Toch ging het er soms hard aan toe. Zeker op de trainingen. Je speelt ook zoals je traint. Uiteindelijk kwam het altijd weer goed, maar het is inherent aan een groep met veel winnaars. We hadden veel voor elkaar over en dat is ook de basis van het succes geweest. Daarom ben ik er ook tien jaar gebleven. In Rijnsburg kom je veel veel harde werkers tegen. Dat past goed bij me. De band met medespelers, supporters en eigenlijk de hele club is altijd goed geweest. Iets wat ook voor de meeste andere spelers op ging.”

,,ODIN’59 is de club waar het voor mij begon en waar ik nu nog altijd in een vriendenteam speel.”

,,Terug bij ODIN ben ik na het seizoen 2014-2015 definitief gestopt. Dat was onder Marc Evers. Voor mij was het een rampzalig jaar met kuitblessures en een bijna afgescheurde achterste kruisband. Een jaar later deed onze trainer, Richard Plug aan het einde van het seizoen een beroep op me. Ik speelde het gehele seizoen al in het vierde, maar de laatste drie wedstrijden heb ik als invaller nog in het eerste gespeeld. We werden kampioen van de Hoofdklasse en promoveerden daardoor naar de Derde Divisie.”

,,Eerlijk gezegd voelt zo’n titel dan niet als jouw kampioenschap aan, maar het was wel heel mooi om het mee te maken. ODIN’59 is de club waar het voor mij begon en waar ik nu nog altijd in een vriendenteam speel, hoewel het allemaal wel wat lastiger is. De jaren gaan nu echt tellen. Wat me altijd bij zal blijven is dat ik in mijn laatste wedstrijd, dat was tegen DOVO, eigenlijk op vakantie was in Spanje. Die ochtend ben ik nog ingevlogen om de volgende morgen vroeg weer naar mijn vakantieadres Spanje terug te keren. Echt onvergetelijk!”

Zelf sporten
Ruim twee jaar geleden deed Plug een beroep op Kolder om tussentijds zijn assistent bij ODIN’59 te worden. Dat deed de oud-voetballer anderhalf jaar met veel plezier. Uiteindelijk koos Kolder als vader van een jong gezin voor zijn privéleven en het zelf sporten. ,,Dat is toch het leukste dat er is. Onze dochter Ruby is acht jaar en zoon Kai is nu vijf. Die gaat volgend jaar zelf voetballen. Dan wil ik er als trainer van zijn team wel graag bij zijn.”

,,Ik ben me gaan richten op de triatlon. Vorige jaar was dat de kwart-, dit jaar ga ik op voor de halve triatlon. In mij schuilt niet echt een trainer. Zeg echter nooit-nooit. Ik heb er genoeg voorbij zien komen en dat waren niet de minsten. Cees Glas kwam ik bij Stormvogels tegen en daarna Roy Wesseling, zowel bij ADO’20 als Huizen om op Middelmors zes seizoenen onder Ted Verdonkschot en vervolgens vier jaar onder Niek Oosterlee te spelen. En bij ODIN’59 stonden Marc Evers en Plug voor de groep. Je moet in het leven echter keuzes maken. Aandacht voor mijn gezin, werk en zelf sporten vind ik op dit moment echt belangrijker.”

Foto’s: Orange Pictures & privécollectie

Lees ook: ‘Hamdi vertrekt na twaalf jaar uit de Bollenstreek’