De overeenkomst is dat ze beiden voetbalfanaten zijn, het verschil dat ze verschillende clubs aanhangen. Huig en Leonie van Duijvenbode zijn al dertig jaar gelukkig getrouwd, maar dat neemt niet weg dat ze op zaterdagmiddag volledig hun eigen gang gaan. Huig is een fervent Quick Boys-supporter en vrouw Leonie een Noordwijk-fan in hart en nieren. Zaterdag staan hun ploegen tegenover elkaar op Nieuw Zuid en dat houdt de gemoederen in huize Van Duijvenbode al dagen flink bezig. VIDB ging sfeer proeven.

Zaterdag kan het stel samen op de fiets naar Nieuw Zuid. Gezamenlijk langs de lijn zullen ze zeker niet te bekennen zijn. ,,Leonie staat aan de Noordwijk-kant en ik aan de Quick Boys-zijde. Het is geen ruzie, maar ik kan het echt niet aanzien als Leonie staat te juichen”, grijnst Huig. Voor Leonie geldt exact hetzelfde. ,,Als Quick Boys zaterdag in de blessuretijd het winnende doelpunt maakt, dan moet je mij even niet aanspreken. Dan ben ik daar wel ziek van.”

We spreken Huug en Leonie op een doordeweekse avond in hun woning in Rijnsburg. In een ontspannen setting vertellen de twee over hun voorliefde voor Quick Boys en Noordwijk en halen ze mooie herinneringen op. Een ding laten ze duidelijk doorschemeren: zaterdag mag er absoluut niet verloren worden.

Huig steekt bij binnenkomst enthousiast van wal. ,,Zelf ben ik begonnen bij de jeugd van Quick Boys, ik heb gespeeld in de hoogste jeugdelftallen, maar daar hield het ook wel bij op. Als ik vroeg moest voetballen, ging ik altijd bij het eerste kijken. Heel veel wedstrijden van vroeger zitten nog in m’n hoofd en die gaan er nooit meer uit’’, vertelt Huig. ,,Iedere zaterdag is geweldig, je komt veel bekenden en oud-spelers tegen en maakt daar dan een praatje mee. Er is een hoog saamhorigheidsgehalte bij de club en dat vind ik erg mooi.”

Leonie heeft zelf nooit gevoetbald, maar liep op 4-jarige leeftijd al rond op de Noordwijkse velden. ,,Ik werd door mijn ouders al vroeg meegenomen naar Noordwijk en dat is er altijd in blijven zitten. Vroeger ging ik ook altijd bij de trainingen kijken, maar dat doe ik niet meer. Als je een gezin krijgt, wordt het toch anders. Ik ben bijna bij iedere wedstrijd. Met een vast groepje staan we langs de lijn en dat is reuze gezellig. Het is een hobby geworden.”

Met de paplepel ingegoten

Vaak moet Leonie uitleggen wat ze zo leuk vindt aan het voetbal. ,,Dat wordt heel vaak aan mij gevraagd, maar dat is lastig uit te leggen. Ik weet niet beter, het is er bij mij met de paplepel ingegoten en ik vind het nog steeds heel erg leuk om te gaan kijken. In de bus onderweg naar de uitwedstrijden was ik altijd de enige vrouw.”Als Leonie komt te overlijden weet ze al waar ze begraven wil worden. ,,Ja, dat weet ik al heel lang. Op de middenstip”, zegt ze met een knipoog. ,,Het plekje heb ik al gereserveerd.”

Op de vraag wie de fanatiekste supporter is, volgt een eenduidig antwoord ,,Mijn vrouw is de felste van ons twee. Ze is een hele fanatieke supporter. Toen Noordwijk de beslissingswedstrijd in 2011 van Quick Boys won is ze helemaal uit haar dak gegaan.” Leonie: ,,Op dat moment was mijn hartslag niet normaal hoog. Dat was toen echt het jaar van Noordwijk. Het gevoel wat ik toen had, is gewoon niet te omschrijven. Zoiets maak ik waarschijnlijk nooit meer mee.”

Nu de meeste clubs uit de Bollenstreek in de Hoofdklasse spelen, is dat een hele mooie competitie geworden, stellen Leonie en Huig eensgezind. Leonie noemt de Hoofdklasse momenteel de plek van Noordwijk. Ook Huig is te spreken over de competitie. ,,Alles valt dit seizoen samen. Alle Katwijkse clubs spelen tegen elkaar en ook Noordwijk zit erbij. Maar eerlijk is eerlijk, het niveau van de Topklasse is wel veel beter dan dat van de Hoofdklasse en het tempo ligt vele malen hoger. Dit is leuk voor een jaar, maar volgend jaar moet Quick Boys wel gewoon naar de Topklasse’’, vindt de man des huizes.

Quick Boys – Noordwijk

Aanstaande zaterdag is zeer speciaal voor het stel. Het duel is al dagen gespreksonderwerp en langzamerhand wordt de spanning opgebouwd. ,,In ons geval is dit best speciaal. Je komt het niet vaak tegen dat man en vrouw voor een andere amateurploeg zijn.” Toch vreest Leonie wel voor Noordwijk. ,,Ik moet toegeven, Quick Boys heeft een hele goede ploeg.” Huig is het volledig met zijn vrouw eens. ,,Afgelopen zaterdag waren we echt goed, al was de tegenstand matig. De voorhoede heeft mij echt positief verrast. De verdediging is eigenlijk niet echt getest, maar dat zit ook wel goed, denk ik.”

,,Een hekel aan de andere club hebben mijn ouders niet. Maar ze lopen elkaar af en toe wel lekker op te stoken’’, vertelt Anne, de dochter van Huig en Leonie. ,,Tijdens het eten zitten Niels (de zoon) en m’n vader mijn moeder weleens te jennen. Zeker voor de wedstrijd van aankomend weekend, dat vinden ze geweldig. Maar ik help m’n moeder dan wel een beetje, want 2 tegen 1 is niet echt eerlijk.” Zoon Niels is ook een fervent Quick Boys-supporter. Hij verslaat de verrichtingen van de plaatselijke trots via de lokale radio en Quick Boys TV. ,,Niels weet echt veel van Quick Boys. Heeft niet voor niets al tweemaal een quiz gewonnen”, vertelt zijn moeder trots.

Verschillen

,,Het verschil tussen Quick Boys en Noordwijk is wel groot. Niet qua voetbal, maar qua sfeer’’, vervolgt Leonie. ,,Bij Quick Boys leeft het veel meer, bij is ons dat minder. Dat zag je bijvoorbeeld aan het kampioenschap in 2011. Het werd wel gevierd en het was een mooi feestje, maar niet zo massaal als dat bij Quick Boys gebeurd zou zijn.”

Op Nieuw Zuid is het een tijdje minder gegaan, erkent Huig. ,,Het heeft een tijdje niet pluis gezeten. We presteerden niet goed genoeg. Vorig jaar hadden we geen ploeg om kampioen te worden, al hebben we wel een paar goede series neergezet. Voor dit seizoen heb ik alle hoop.”

Na afloop lekker gezellig een biertje doen in de kantine, daar doet de familie Duijvenbode niet aan. Huig: ,,Nee, ik ga altijd gelijk naar huis en ga thuis op de bank lekker nabeschouwen. Het klinkt misschien een beetje suf, maar ik vind het heerlijk om naar mijn zoon Niels te luisteren die verslag doet bij RTV Katwijk. Het is toch leuk om je eigen zoon op de radio te horen.”

Tekst en foto: Danny van den Bosch

Ongetwijfeld zijn er in de streek nog meer prachtige verhalen over (sportieve) rivaliteit binnen gezinnen of families. Je kunt daarover onze redactie tippen via [email protected]. ​