Marcel IJzendoorn wilde niet zeggen dat dit de slechtste wedstrijd was die Foreholte onder zijn leiding speelde. Maar in de buurt kwam het wel. ,,Ik ben hier nu zo’n drie seizoenen coach”, begon hij aan zijn relaas. ,,En we hebben wel meer slechte potten gespeeld. Maar in deze wedstrijd ging het vooral in balbezit nergens over.” Daarmee was de coach relatief mild. Tegenstander Den Hoorn was negentig minuten lang heer en meester en won verdiend met 4-1.

Het zondagvoetbal word door fans van zaterdagclubs smalend als een stervend dier gezien dat soms nog wat stuiptrekkingen geeft. Foreholte en Den Hoorn zijn uitzonderingen hierop. De clubs staan in volle bloei en weten ondanks het lage niveau altijd veel mensen op de been te krijgen. Den Hoorn bijvoorbeeld. De club ligt onder de rook van Delft. Lelijke jaren zeventig-flats werpen hun schaduw op het schitterende sportterrein. Massaal waren mensen zondag afgekomen op het treffen tussen de nummers vier en vijf van de ranglijst in de Tweede Klasse C. Wat een spannend voetbalduel moest worden, werd een grote sof.

De bal meer dan vijf keer naar de speler met het goede shirt spelen lukte Foreholte gewoonweg niet. Deze bewering werd aan IJzendoorn voorgelegd en hij antwoordde een beetje spottend. ,,Dat lukte ons wel in het laatste kwartier. Maar dat was om de schade beperkt te houden.’’ Die schade kwam mede doordat de in de rust ingevallen Friso van Haren er halverwege de tweede helft met rood eraf moest. Een kaart waar de oefenmeester zich niet in kon vinden. ,,Ik vond het meer een duel, maar het publiek begon te gillen en toen gaf de scheids rood.’’

Rode kaart

Bij die rode kaart was de stand nog 2-1. Een godswonder. Het was dat keeper Matthijs Guyt de eerste helft liet zien een betrouwbare sluitpost te zijn. Een aantal een-op-een-duels won de goalie met verve. Alleen op een strafschop van de tegenstander had hij geen antwoord. Al zat hij met zijn handen nog wel aan de bal.Na ongeveer een uur spelen kwam Foreholte toch nog langszij. Een combinatie van een schot en een voorzet van Joost van Dam vloog de verre hoek in en de Voorhouters leken zich terug in de wedstrijd te knokken. Leek, want binnen vijf minuten kwam Den Hoorn weer terecht op voorsprong.

De daaropvolgende 3-1 en 4-1 waren puur voor de statistieken. Foreholte lag toen al als een in elkaar geslagen bokser in de touwen. Niemand geloofde er toen nog in dat de ploeg nog in de wedstrijd zou komen. Den Hoorn wilde de score nog wel uitbreiden, maar vond weer Guyt op zijn weg. Met enkele puike reddingen en wat hulp van de paal werd een complete afgang voorkomen.

IJzendoorn wilde de wedstrijd snel vergeten. ,,Maar alleen vandaag’’, voegde hij toe. ,,Natuurlijk gaan we bij de training terugkijken op dit duel. Want ook al hadden we het hele duel elf tegen elf gespeeld dan hadden we deze pot nog niet gewonnen. Want het begint allemaal met een stukje inzet en een stukje strijd en dat heb ik niet teruggezien.”

Den Hoorn – Foreholte 4-1 (1-0). 12. Remmerswaal 1-0 (penalty), 60. Van Dam 1-1, 65. Kooijmans 2-1 69. Kooijmans 3-1, 80. Da Cruz Verissimo 4-1

Bijzonder: 67. Van Haren (Foreholte) rode kaart.

Foreholte: M. Guyt, Van Dam, Arroyo, Den Hollander (61. Geerlings), Spreeuw, Brabander (46. Van Haren), Dickhoff, Bleijswijk, C. Guijt (74. Stavleu), Lemmers, Grondel.

Foto: Jeanette Dijkstra