Voetballen in de Verenigde Staten; een aantal voetballers uit de Bollenstreek ging Melle Rekvelt al voor. De jeugdspeler van Quick Boys brak in het verleden niet door bij ADO Den Haag. Nu krijgt vanaf volgend seizoen de kans in de Verenigde Staten bij de Montreat Cavaliers, een collegeteam van de plaatselijke universiteit in North Carolina. ,,Het voelt toch een beetje als een bekroning voor al die jaren hard werken.”

In de staat North Carolina, waar onder meer voormalig Noordwijk-spits Mario Lomis actief is bij North Carolina FC, gaat Rekvelt voetballen combineren met een studie ‘Communications’. Dat ging niet zonder moeite. Het behalen van zijn ‘scholarship’ hing af van zijn cijfers tijdens de centrale examens, waarvan hij de resultaten afgelopen woensdag binnenkreeg. ‘Geslaagd’ kreeg hij te horen, daarnaast waren ook de cijfers voldoende om aangenomen te worden.

,,Daardoor kan ik daar nu een heel jaar studeren en wonen dankzij een beurs”, vertelt de achttienjarige Voorschotenaar met trots. ,,Ik ga wonen op de campus van de universiteit. Ik zal in het begin wel veel lessen en colleges missen, omdat we vooral in de eerste competitiehelft twee wedstrijden per week hebben en op de andere dagen twee keer per dag trainen.”

,,Het scheelt wel dat ik vorig jaar ben gescout door Excelsior en NEC.”

,,De tegenstanders in de competitie spelen in verschillende andere staten, zoals Georgia, Tennessee, Kentucky, Virginia en Florida. Dus we moeten heel veel en lang reizen met de bus en overnachten daar soms ook.”

Daarnaast moest Rekvelt van tevoren filmbeelden insturen om zijn voetbalkwaliteiten te laten zien. ,,Het scheelt wel dat ik vorig jaar ben gescout door Excelsior en NEC. Daardoor kreeg een goed aanbod voor een scholarship. Ze hebben daar een Schotse trainer, die ook op het hoogste niveau in Schotland heeft gespeeld, en een Braziliaanse assistent.”

Verenigde Naties
Rekvelt, die de afgelopen twee seizoenen voor Quick Boys Onder-17 en -19 uitkwam, hoopt met zijn nieuw team hoog te eindigen, zodat hij zich plaatst voor de ‘nationals’ in Los Angeles. Daar spelen de beste collegeteams van heel Amerika. ,,In mijn team spelen vooral oudere jongens van in de twintig. Er zijn super veel nationaliteiten in het team; Congo, Portugal, Liberia, Australië, Argentinië en nog veel meer. Ik vertrek begin augustus voor pre-season, school begint een paar weken later.”

Tot die tijd krijgt de spits een druk schema mee om mijn conditie op peil te houden. Daarnaast moet hij doorsturen wat hij iedere dag eet. ,,Ik zal nu alles moeten gaan regelen voor een visum. Ik kijk er ontzettend naar uit. Ik heb het altijd al gewild. Amerika is een prachtig land en ik zou er later ook wel willen wonen. Een baan bij de Verenigde Naties lijkt mij wel wat. Dan kom je tenminste op verschillende plekken op de wereld.”

,,Nog maar anderhalve maand. Ik kan niet wachten.”

Rekvelt heeft het niet van een vreemde. Zijn ouders leerden elkaar kennen in Mexico, waar zijn vader werkte en zijn moeder op vakantie was. ,,Zij staan er helemaal achter. Natuurlijk ga ik ze missen, maar het is ook wel mooi om mezelf op deze manier te ontwikkelen. Een tussenjaar in het buitenland had ook gekund. Blijven studeren is alleen wel beter. Zo blijf ik een beetje in het ritme.”

Concurrentie
Na jarenlang in zichzelf investeren krijgt de tiener nu zijn beloning. ,,Ik heb een beetje ongeluk gehad bij ADO Den Haag. Ik speelde daar niet op m’n favoriete positie en had daar Joshua Zirkzee (nu actief in de jeugdopleiding van Bayern München, red.) en Delano Ladan (nu actief in de hoofdmacht van ADO, red.) voor me. Dat werd lastig, want zij waren gewoon beter. Zo eerlijk moet je zijn. Om als profvoetballer door te breken, moet je gewoon geluk hebben.”

Een beetje geluk dat Rekvelt nu wel heeft. ,,Nog maar anderhalve maand. Ik kan niet wachten.”

Foto: familie Rekvelt

Lees ook: ‘Van Hofwegen: ,,Anders had ik het profvoetbal misschien wel gehaald”’