Maar liefst vijf Bollenstreekclubs prijken er op het voetbal CV van Joost Leonard. Een unicum, want geen enkele speler deed dat hem ooit na. De spits kondigde vlak voor de winterstop aan dat de schoenen definitief aan de wilgen gaan. Voetbal in de Bollenstreek sprak de spits over zijn carrière, de hoogte- en dieptepunten, zijn gezin en al die vrije tijd die komen gaat. ,,Als ik terugkijk dan is het ook écht mooi geweest. En ja, daar ben ik best trots op.”

Als een broekie, op 17-jarige leeftijd, debuteerde Leonard in het eerste van FC Lisse. Tijdens de wedstrijd om het algeheel kampioenschap tegen Baronie. Dat de spits zijn debuut maakte in uitgerekend zo’n wedstrijd blijkt nu, 17 jaar later geen toeval. ,,Ik heb inderdaad wel een paar mooie potjes gespeeld ja. Al duurde het na die wedstrijd wel even voordat de prijzenkast echt gevuld werd.”

Die prijzenkast mag er zijn: kampioen Hoofdklasse (vv Noordwijk), kampioen Topklasse, Algeheel Amateurkampioen, Supercup, kampioen Hoofdklasse (vv Katwijk), promotie naar Tweede Divisie (Rijnsburgse Boys). Prijzen waren er dus zat, maar misschien wel zijn grootste triomf is de manier waarop men over hem spreekt. Bij alle clubs waar Leonard speelde was hij geliefd. En nog steeds. De reacties op zijn besluit om te stoppen, spreken boekdelen. Er is begrip en waardering. Vooral voor de mens achter de speler.

FC Lisse – 3 seizoenen
Vanuit de jeugd van HFC Haarlem maakte Leonard de overstap naar FC Lisse. De ploeg geleid door Wim Schaap was niet de minste. ,,Jongens als Jerrel Linger, Kevin Winter, Armando Luxemburg, Juul Emanuelson speelden er. Prima ploegie. Maar voor mij was die periode niet de meest succesvolle. Het jaar erna onder Ruud Bröring kreeg ik maar weinig minuten.”

,,Op zich wel logisch, gezien mijn leeftijd, maar na drie jaar kreeg ik wel door dat een andere club beter voor me zou zijn. Dat werd uiteindelijk Noordwijk, vooral op advies van Mart van Kins. Ik werkte met Mart – schitterende gozer is dat – en die was erg positief over zijn tijd bij Noordwijk.”

vv Noordwijk – 10 seizoenen
Noordwijk en Leonard bleek inderdaad een mooie maar ook succesvolle combinatie. Maar liefst tien jaar speelde de lange spits bij de kustbewoners. ,,Ik heb weleens eerder gezegd dat Noordwijk de club is waar ik het meeste mee heb. Dat komt door het aantal jaren dat ik er gespeeld heb maar ook door de mensen die ik daar heb leren kennen. We hadden al die tijd een vaste kern jongens die met elkaar konden lachen en huilen. Al snel werden we vrienden en dat zijn we nu nog steeds.”


Dat lachen vond vooral plaats in het seizoen 2010/2011. Niet alleen wonnen de Noordwijkers in een bloedstollend beslissingsduel tegen Quick Boys de titel in de Hoofdklasse A, maar ook bereikte de club de kwartfinale in de KNVB-Beker. ,,Ja, dat jaar was uniek. Qua resultaten maar ook qua spelersgroep. Alles klopte. Het seizoen erna werden we ook gelijk derde in de Topklasse. Die jaren vergeet ik niet snel meer. Op het veld waren we een team, maar erna stonden we ook met zijn allen in de kroeg.”

Maar gehuild werd er ook. ,,In die tijd verloor ik mijn moeder. Dat was voor mij een heftige periode. Maar ook toen merkte je hoe hecht de vriendschap inmiddels was. Er hangt een foto in de gang richting de kantine bij Noordwijk waarop ik juichend wegloop. Ik wijs met beide handen naar de lucht. Het was mijn eerste wedstrijd die ik weer speelde na de dood van mijn moeder. Het is de mooiste goal die ik heb gemaakt.”

VV Katwijk – 3 seizoenen
De goede prestaties bij Noordwijk vielen op. Het was na tien seizoenen tijd voor iets anders en de keus viel uiteindelijk op vv Katwijk. Direct in zijn eerste seizoen won Leonard alles wat er te winnen viel. ,,Een bizar seizoen. Alles viel op zijn plek.”

,,Natuurlijk hadden we een prachtige ploeg, maar het seizoen erna zag je wat er gebeurde er daadwerkelijk niks lukt. Als dat eerste jaar bizar was, kun je het tweede jaar absurd noemen. Het sloeg helemaal nergens op, maar we degradeerden wel met vv Katwijk uit de Topklasse. Gelukkig zetten we dat ‘foutje’ het seizoen erop direct recht. Stond ik weer op dat balkon. En ja, eerlijk is eerlijk dat went nooit.”

In vergelijking met Noordwijk was Katwijk een enorm verschil qua publieke belangstelling. ,,Dat was juist net het gene wat ik bij Noordwijk miste. Dat het voetbal echt leeft, dat er veel mensen komen, er sfeer is. En ja, in dat opzicht is Katwijk echt een prachtige club. Zelfs in het jaar dat we degradeerden stonden ze achter ons. Hoe mooi was het dat we het jaar erna weer de titel konden vieren? Dat gunde ik iedereen echt.”

Rijnsburgse Boys – 2 seizoenen
Toch vertrok de spits bij Katwijk, ondanks de successen. ,,Ik speelde niet meer wekelijks maar voelde me nog sterk zat. Het speelde ook wel mee dat Rijnsburg zich meldde, een mooie en grote club. Vergeet niet dat ik toen al 32 jaar was.”

Het eerste jaar bij de Uien werd vooral gekenmerkt door de geboorte van zijn zoontje Joris en de heftige periode erna. Het zorgde er zelfs voor dat Leonard een aantal maanden niet in actie kwam. Maar direct bij terugkomst bewees hij zijn waarde. Belangrijke maar ook mooie goals kwamen van zijn voet.

,,Het was een heftige periode, vooral privé. Daar ben ik Rijnsburg dankbaar voor, ja. Dat ze me de ruimte hebben gegeven om er te zijn voor mijn gezin. Daarna was het natuurlijk ook wel lekker dat ik direct bij terugkomst belangrijk kon zijn. Ik schoot een bal binnen van dertig meter. Had ik nog nooit gedaan. Zo heb ik toch nog wel een bijdrage gehad aan de promotie naar de Tweede Divisie.”

FC Rijnvogels – half jaar
Eigenlijk om dezelfde reden als hij bij Katwijk vertrok, verliet hij Sportpark Middelmors. ,,Ik wilde wekelijks spelen en zag bij FC Rijnvogels een mooie kans om mijn carrière waardig af te sluiten. Dat het nu zo loopt, is wel spijtig. Toch is het voor iedereen denk ik het beste. Ik hoop van harte dat ze deze stijgende lijn doorzetten na de winterstop. Er is natuurlijk genoeg kwaliteit.” En met een lach: ,,Ook zonder mij.”

Het gezin – contract voor het leven
En nu geen voetbal meer. Ineens een bak aan vrije tijd. En aandacht voor het gezin. ,,Vooral dat laatste kijk ik erg naar uit. Ik ging met steeds meer moeite en minder plezier naar de training. Dat had vooral te maken met die kleine. Ik zag Joris eigenlijk alleen op zondag en zag hem dan direct opleven.”

,,Doordeweeks lag hij al op bed als ik thuis kwam of gaf ik hem een knuffel en stapte in de auto om te trainen. Ik kon dat niet meer opbrengen. En dan is het beter om een knoop door te hakken en te zeggen; het is mooi geweest. En als ik zo terugkijk is het in mijn geval ook echt heel mooi geweest.”

Bekijk ook: ‘In de Taxi met Willem: Joost Leonard’

Artikelfoto Leonard: Piet van Kampen