Elf ideale schoonzonen winnen geen wedstrijd. Voetballers die met mes en vork eten zijn fijn voor de moeders en andere familieleden. Spelers die met twee woorden spreken zullen netjes zijn opgevoed. Maar allen zijn ze te lief. Een elftal heeft af en toe die ene flapdrol nodig. Iemand die de ploeg op scherp kan zetten door z’n mentaliteit of geniepige overtreding.
Probleem nummer één dit seizoen bij Foreholte: de Voorhouters zijn juist wel te vriendelijk binnen de lijnen. Gevolg? De tweedeklasser bungelt al een half seizoen lang onderin de competitie. Daarom sprak trainer Marcel IJzendoorn in de winterstop zich openlijk uit dat hij zocht naar de juiste balans in z’n elftal. Dat deed hij na TAC’90 nogmaals, maar inmiddels met een klein beetje meer vertrouwen. Nog zoekende speelde Foreholte wel gelijk tegen de technisch begaafde tegenstander. Op De Elsgeest werd het 2-2.
De oefenmeester uit Leiden besloot voor het duel in te grijpen. Na gesprekken in de winterstop met spelers één-op-één of sparringsessies met z’n technische staf rolde er voor de trainer een elftal uit met iets minder pure voetballers in het elftal, maar wel met wat meer mannelijkheid. Gestrekt door een goede oefenpot in de winterstop tegen VELO.
Wouter Nolles mocht het met zijn twee meter in de spits proberen, daarnaast kreeg de verdediging kreeg een renovatie. Zo verhuisde Pim Spreeuw naar de linksbackpositie en stond Tjeerd van der Zwaan centraal in de laatste linie. Voor IJzendoorn viert realisme momenteel de boventoon. Ook tegen het sterker geachte team uit Den Haag.
,,Na één wedstrijd kun je niet gelijk concluderen dat de balans nu beter is. Maar ik ben wel tevreden over hoe de organisatie nu staat.”
,,We spelen wat compacter en willen op die manier in de wedstrijd blijven. Zo kunnen we loeren naar onze mogelijkheden. Ik ben dan ook tevreden over de uitvoering tegen TAC’90 en de strijdwijze die de spelers hebben laten zien. Ik hoop dat we met deze 2-2 een licht herstel hebben ingezet.”
Optisch veldoverwicht
Het was niet altijd fraai op De Elsgeest, daarvoor ging er simpelweg teveel fout aan beide kanten. De thuisploeg kon dankzij de sleurende spits, Nolles, wel de eerste kans van de wedstrijd noteren. Een kopbal van zijn hoofd uit een corner werd nog net van de lijn weggetikt. De Haagse ploeg schrok wakker na dat moment en nam gaandeweg de eerste helft optisch wat veldoverwicht.
De grootste kans van de eerste helft werd door Allan-Marc Engelhardt niet op waarde inschat. Vanaf een meter of tien maaide hij langs de bal die van rechts werd voorgegeven. Een simpele voetbeweging was genoeg geweest om minimaal doelman Matthijs Guyt aan het werk te zetten.
Diezelfde doelman zag in de tweede helft wel met lede ogen aan hoe de bezoekers op 0-1 kwamen dankzij een goal van Jeffrey Rakison. Zeven minuten later ‘kopte’ invaller Jelle Geerlings de 1-1 binnen. De slinkse buitenspeler gebruikte daarbij relatief onopvallend z’n hand. Het ontging de scheidsrechter en met hem vele anderen.
,,Die bal was redelijk scherp, ik dacht ik probeer het gewoon. De scheidsrechter zag het niet, dat was mooi meegenomen”, lachte de 23-jarige aanvaller na afloop. Bas Jongbloed had daarna de 2-1 op z’n schoen, maar lepelde de bal één-op-één met de keeper over. In een vrij identieke situatie scoorde Rafik El Ousrouti aan de overkant wel.
Net voordat heel Voorhout nog wel hoopte op een goal, maar het zicht daarop met het verstrijken van de tijd verdween scoorde Toni Arroyo de 2-2. ,,Interviews doe ik pas met jou als we ook weer eens gewonnen hebben”, lachte de doelpuntenmaker in de catacomben na afloop. De opgetogen stemming verraadde veel na zo’n moeizame eerste seizoenshelft.
,,Mijn uitdaging was om de balans te vinden. Ik kan niet meer met negen pure voetballers spelen.”
Maar was de euforie reëel of te voorbarig? IJzendoorn: ,,Na één wedstrijd kun je niet gelijk concluderen dat de balans nu beter is. Maar ik ben wel tevreden over hoe de organisatie nu staat. We zullen daarin misschien iets minder een bal blind weg moeten schieten en moeten kijken of we langer aan de bal kunnen blijven.”
Sleuren en trekken
,,Op een gegeven moment heb je zes punten gehaald en ga je in de winterstop ga je een zitten met de gedachte: ‘moeten we met deze jongens doorgaan?’ We hebben daarom deze zondag zomaar met vijf andere jongens gespeeld. Neem Nolles. Hij is voetballend misschien iets minder dan bijvoorbeeld Toni Arroyo.”
,,Maar ga maar eens een wedstrijd negentig minuten lang tegen voetballen. Tegen iemand die blijft sleuren en trekken. Mijn uitdaging was om de balans te vinden. Ik kan niet meer met negen pure voetballers spelen. Er wordt wat anders geëist als je onderaan staat. Het mooie is dat twee jongens die ik ernaast zet, wel degene zijn die gescoord hebben…”
Foreholte – TAC ’90 2-2 (0-0) 56. Rakison 0-1, 63. Geerlings 1-1, 78. El Ousrouti 1-2, 90+3. T. Arroyo 2-2
Foreholte: Guyt, Schinkelshoek, O. Arroyo, Van der Zwaan, Spreeuw (83. T. Arroyo), Jongbloed, Bleijswijk, C. Brabander, Guijt (37. Geerlings), Nolles, Admiraal
Jelle Geerlings na Foreholte – TAC’90
Archieffoto: Jeannette Dijkstra