De nostalgisch ingestelde voetballiefhebbers komen dit voorjaar uitstekend aan hun trekken. In navolging van Noordwijk besloot ook FC Lisse een grootheid van stal te halen. Toegegeven: Edwin van der Sar en Kevin Winter zijn van een totaal andere orde, maar Winter staat er in amateurvoetballend Nederland toch ook nog niet onaardig op. Dat de fijnbesnaarde middenvelder Lisse de helpende hand toereikt in de strijd tegen degradatie, klonk veel mensen als muziek in de oren. En dat de Lissenaren en passant meteen ONS Boso Sneek versloegen, maakte het verhaal alleen maar mooier: 2-1.

De overwinning puur aan de rentree van Winter toeschrijven, zou overdreven zijn. Feit was wel dat het piepjonge FC Lisse met hem in de ploeg aan voetballend vermogen en routine won. Winter liet bij vlagen zien het voetballen nog niet verleerd te zijn en had een aandeel in de openingstreffer van Cerilio Cijntje. Doelman Strijker kon redding brengen op het schot van de routinier, maar was kansloos op de rebound. Toch bleef Winter zoals altijd heerlijk bescheiden. ,,Nee, zeker niet”, antwoordde de Lissenaar op de vraag of hij het verschil had gemaakt. ,,Ik vond het vooral een teamprestatie.”

Winter kreeg zondag een appje van voorzitter Leon Annokkee dat er ‘iets te gebeuren stond’ en hij een belletje van Robbert de Ruiter kon verwachten. De linkspoot wist toen al hoe laat het was. ,,Ik heb er nog wel even over nagedacht”, vertelt Winter. ,,Het thuisfront heeft een belangrijke stem. Mijn vrouw heeft elf jaar achter mij aangelopen. Dit zorgt voor haar ook weer voor extra werk met de kinderen. Maar ze vond dat ik het moest doen. Lisse is toch ook haar ‘cluppie’.”

Slag om de arm
Winter zelf schaarde zijn comeback onder de noemer ‘baat het niet, dan schaadt het niet’. ,,Op mijn bek gaan kan ik niet. Want wat wordt er nou verwacht van iemand van 37 die bijna een jaar niet heeft gevoetbald? Ik hield nog wel even een slag om de arm. Stel dat ik helemaal was weggelopen, dan moet je jezelf niet in de maling willen nemen.”

Maar na afloop stond Winter er aardig fris bij. ,,Verbazingwekkend goed”, noemde hij het zelf. ,,Ik had nog wel een halfuurtje doorgekund. Ik ben er heel blij mee, en hopelijk de trainer en de club ook. Het is niet de bedoeling dat het bij één keer blijft.”

Winter deed zijn verhaal terwijl in de kleedkamer een groot feest gaande was. De euforie viel te begrijpen. Lisse had voor eigen publiek ruim tien maanden (!) niet gewonnen. Bovendien was een belangrijke stap richting het ontlopen van directe degradatie gezet. RVVH verloor bij Rijnsburgse Boys, dat daarmee Lisse een goede dienst bewees. Het onderlinge verschil liep op tot vier punten.

                                          Kevin Winter had op het middenveld een vrije rol

Het gat met een veilige plaats bedraagt nog twee punten. ,,Ik heb altijd gezegd dat we ons op de vijftiende plek moesten richten”, stelde De Ruiter. ,,Als we er één onder ons houden ben ik tevreden. Als dat er twee zijn, ben ik heel gelukkig.” In dat geval speelt zich Lisse zich direct veilig.

De overwinning op Sneek kon een matige voetbalpot niet verbloemen. Het spel op Ter Specke was lange tijd van een bedenkelijk niveau. Met enige regelmaat werden ballen blind en zonder overleg naar voren getrapt. Op pijnlijke wijze werd duidelijk waarom Lisse zo weinig treffers heeft gemaakt, en dus zo laag staat. Het ontbrak in de eindfase aan zowel finesse als doortastendheid.

De overhand
Sneek was de eerste helft het dichtst bij een treffer, maar een snoeiharde kopbal verdween buiten het bereik van Mark de Vries op de kruising. Lisse had de overhand en kreeg na een schitterende aanval (het kon dus wel) een prima kans via Thierry Monteny, maar de Lissenaar schoot naast.

Het was Sneek af te zien dat de ploeg voor een punt speelde. Een aloud spreekwoord ‘boontje komt om zijn loontje’ werd de Friezen uiteindelijk fataal. Lisse kwam via Cijntje op een bevrijdende 1-0-voorsprong. De aanvaller reageerde attent op de rebound die ontstond na het schot van Winter. Het sierde Lisse dat de ploeg vervolgens op zoek ging naar een uitbreiding van de score. Daarvoor werd de thuisploeg ook beloond. Ditmaal drukte Monteny in kansrijke positie wel af: 2-0. Een explosie van vreugde volgde, maar die was nauwelijks een minuut later alweer gedempt. Na een blunder van De Vries maakte invaller Chris de Wagt de 2-1. Er resteerde vervolgens te weinig tijd voor de Friezen om nog op zoek te gaan naar een nauwelijks verdiende gelijkmaker.

,,Het was geen hoogstaande wedstrijd, allesbehalve zelfs”, zei De Ruiter. ,,Maar ik vind wel dat wij verdiend hebben gewonnen. Het was armetierig wat Sneek hier vandaag liet zien.” Op basis van de wedstrijd viel nauwelijks te geloven dat Sneek vooraf zeven punten meer had. ,,Wij hadden van de twintig punten er vijftien uit gepakt, en vijf thuis. Bij hun is dat andersom. Op dat kunstgras en kleine veld is Sneek in het voordeel. Bovendien zijn zij gewend aan het maken van lange reizen.”

FC Lisse – ONS Boso Sneek 2-1 (0-0). 76. Cijntje 1-0, 90+1. Monteny 2-0, 90+2. De Wagt 2-1

FC Lisse: De Vries, Buijs, Den Hoed, Valk, Filippo, Rauws, Vermeulen (83. Van Boxel), Winter (88. Broekhuizen), Monteny, Pauw (65. Fokkema), Cijntje

Foto’s: Orange Pictures

Samenvatting TV West

[youtube id=”ZC0fyDM3yRk” width=”620″ height=”360″]