Bij het afnemen van het interview moet de afsluitende seizoenstraining van SJC nog plaatsvinden. Rob Timmerman kan bij de gedachte aan voorgaande jaren zijn lach niet in houden. ,,Geen idee wat Sjaak Polak van plan is, maar onder Kees Zethof werd er weinig gevoetbald.” Het tekent het besmettelijke enthousiasme waar de assistent-trainer van de Noordwijkers geboren mee lijkt te zijn.

Het zal ook voor hem voorlopig de laatste keer zijn dat hij in z’n klofje van SJC over een voetbalveld rondstruint. Na negentien jaar op de Lageweg verschillende functies te hebben bekleed is het tijd voor een stapje terug. ,,Mijn vrouw en ik hebben de mooie leeftijd van vijftig bereikt. Tijd om het huis eens aan te pakken.”

Stabiel
Van de F6 tot aan het eerste elftal. Timmerman zag de club in al z’n gelederen. Zag ook hoe de club van een stabiele eersteklasser uitgroeide tot een trotse derdedivisionist. ,,We zaten er als club al een paar keer dichtbij onder Stefan Roodakkers en Laurens Mouter. We hebben met die trainers al eens de nacompetitie gehaald.”

Maar toeval of niet, sinds Timmerman zich bij het eerste elftal meldde werden de successen meetbaar. De assistent-trainer werd in het tweede jaar onder Zethof naar de hoofdmacht gehaald. Het eindresultaat: de promotie van SJC naar de Hoofdklasse.

,,Er zijn weleens selectiespelers hier op de bank thuis wakker geworden na een avondje stappen. Ook na het afgelopen kampioenschap nog.”

,,Met een groot gedeelte eigen jeugd en nog aangevuld een groepje jongens die prima bij de club pasten”, klinkt de Noordwijker fier.  ,,Van de 53 selectiespelers, van SJC één tot en met drie, heb ik ongeveer 32 jongens als kind meegemaakt. Dat je dan met die groep gasten zulke successen mag behalen is wel heel gaaf. Dat sluit je nu af.”

De successen die SJC in de laatste jaren boekte, vierde de club met twee verschillende trainers. Twee ook totaal verschillende type trainers. Van de peoplemanager Zethof, tot de pure professional Polak. Verbindende factor: Timmerman.

Onbewust
,,Zo heb ik dat eigenlijk zelf nooit echt ervaren. Het is alleen wel zo dat wanneer je negentien jaar bij de club zit, dat er automatisch mensen naar je toe trekken. Ik ben mezelf nooit bewust geweest van die verbindende rol. Ik vind dat we als hele trainersstaf daar een rol in hebben. Zowel onder Kees, als onder Sjaak.”

,,Wel heb ik geprobeerd om bijvoorbeeld Sjaak rustig de club te laten kennen. Als nieuwe trainer bij een club, komt er genoeg op je af. Zo’n eerste jaar is heftig. Maar na wat aftasten, heeft het juist onze band samen versterkt. Hij was, voordat hij naar de club kwam, toch al een bekendheid.”

Rob Timmerman letterlijk – en figuurlijk – in het midden van de spelersgroep

,,We hebben een goed jaar achter de rug samen. Als je het hele jaar bovenaan staat, heb je automatisch minder discussies met elkaar. Ik moet zeggen dat ik met beide heren een hele mooie relatie heb kunnen opbouwen. Maar niet alleen met de hoofdtrainers. Ook met de spelers van één, twee en drie. Als ik het er zo over heb kan ik me trouwens wel voorstellen dat de buitenwacht mij dan ziet als een soort vertrouwenspersoon. Een bekend gezicht binnen de club.”

Op de bank
Dat hij wel degelijk een belangrijke rol had met zijn persoonlijkheid binnen de staf, bleek ook wel uit een anekdote van nahet kampioenschap. ,,Goed, de jongens die hier uit de jeugd komen, die kennen mij, mijn vrouw en mijn kinderen goed. Ik geef toe dat er in die jaren hier wel eens selectiespelers op de bank thuis wakker zijn geworden na een avondje stappen. Ook na het afgelopen kampioenschap nog. Ik ga geen namen noemen”, lacht Timmerman.

,,Het is wel de club die het minst ver fietsen is van mijn huis.”

Nu de rechterhand van Polak en Zethof het hek van de Lageweg binnenkort achter zich dichttrekt, gaat de focus al op toekomst. Een toekomst waarin Timmerman op eigen benen wil staan. ,,Ik heb mij eerder opgegeven voor TC-1, maar daar ben ik helaas niet voor toegelaten.”

,,Dat vond ik oprecht jammer. De club, ook Polak, zeiden direct al dat wanneer ik plannen had voor TC-1, dat ze me zouden steunen. Ik heb toen wel direct gezegd: als het niks wordt, dan kies ik voor een jaartje in de luwte. Negentien jaar lang op een voetbalveld eist ook z’n tol.”

Op eigen benen
Het voetbal loslaten zal Timmerman niet doen. Daarvoor is het spelletje te leuk. ,,Rond de Kerst ga ik wel weer serieus kijken wat de opties zijn. Omdat ik TC-2 opzak heb, biedt dat wellicht ook kansen om ergens anders op eigen benen te staan.” Is SJC daarin in de toekomst een optie, mocht de club bij hem aankloppen? Timmerman sluit op typische wijze het gesprek. ,,Het is wel de club die het minst ver fietsen is van mijn huis.”

Foto’s:  Johanna Wever

Lees ook: ‘Competitiewedstrijd slechts bijzaak bij afscheid SJC-iconen’