Het amateurvoetbal in de Bollenstreek heeft een rijke geschiedenis. Veel legendarische wedstrijden zijn in de loop der jaren gespeeld. FC Lisse – Scheveningen van het seizoen 1996-1997 kan ook zeker onder die categorie worden geschaard. Beide ploegen eindigden op 54 punten in de Hoofdklasse A, waarna een beslissingswedstrijd op de Middelmors uitkomst moest bieden. In een fantastische wedstrijd met een spectaculair scoreverloop won FC Lisse met 4-3 en veroverde het de eerste afdelingstitel uit de historie.
Het zag er zeker niet naar uit dat Lisse aan het langste eind zou trekken. Scheveningen scoorde tweemaal in de blessuretijd van de eerste helft en ging met 2-0 rusten. FC Lisse had nauwelijks tien minuten nodig om de score gelijk te trekken. Jimmy Simons benutte twee strafschoppen. Een zenuwslopende bedoening volgde. Een kopbal van Stephan Spruijt bracht Lisse twee minuten voor tijd aan de leiding. Een eruptie van vreugde volgde. De aanhang van FC Lisse betrad massaal het veld.
De titel leek in de knip, maar door een omstreden doelpunt kwam Scheveningen in blessuretijd nog langszij. John Blok leek met de hand van God de gelijkmaker te maken. Het doelpunt werd goedgekeurd en een verlenging volgde. Daarin kreeg Jerrel Linger het op zijn heupen. Na een onnavolgbare actie trok Ron Cramer aan de noodrem. Zijn tweede gele kaart en een strafschop volgde. Marco Kleyn bleef uiterst kalm en schoot vanaf de stip de winnende binnen: 4-3.
Gerard Joling
Spruijt, de maker van de 3-2, kan zich de wedstrijd nog goed heugen. ,,Absoluut de mooiste wedstrijd die ik ooit heb gespeeld. Achtduizend man en Gerard Joling in het voorprogramma. Anderhalf uur voor de wedstrijd was het al bomvol. Die goals in blessuretijd van de eerste helft waren grote tegenvallers. Ted beurde ons op in de rust en zei: ‘Kom op jongens, we scoren iedere wedstrijd wel twee keer’. Het stond al snel 2-2. Vervolgens maakte ik de 3-2. Helaas voorkwam Blok met die overduidelijke handsbal dat dat de winnende treffer werd. Gelukkig kwam het nog goed. Drie strafschoppen is veel, maar volgens mij waren ze allemaal terecht.”
Lisse kwam dat seizoen van ver, herinnert Spruijt zich nog. ,,We begonnen slecht met één punt uit de eerste vier duels. Paul Bahlmann moest het veld ruimen en Ted Immers was zijn opvolger. Twaalf wedstrijden voor het einde stonden we nog dertien punten achter op Scheveningen. Bij hen kwam de klad erin. Noordwijk deed ook nog mee. Uiteindelijk eindigden Scheveningen en wij op 54 en Noordwijk op 53. Het werd na die beslissingswedstrijd een geweldig feest op het dorpsplein.”
[youtube id=”cRQFc9BOCkE” width=”620″ height=”360″]