Over parallellen gesproken: VVSB voorkwam afgelopen zaterdag directe degradatie door Jong Almere City met 2-0 te kloppen. Daar waar directe degradatie tot maart jongstleden zo goed als onafwendbaar leek, richtte de ploeg van Eric Meijers zich alsnog op. Handhaving in de Tweede Divisie dient over enkele weken via de nacompetitie te worden bewerkstelligd. Dat kunstje flikte VVSB in het seizoen 1982-1983 in ieder geval. 36 jaar geleden beleefden de paars-gelen een vrijwel identiek seizoen. Waarbij het nu alleen nog de vraag of VVSB zich weet te handhaven, zoals dat toen gebeurde.

Met drie punten uit elf van de 22 te spelen duels bleek degradatie uit de Derde Klasse destijds onvermijdelijk. Na een uitstekende tweede seizoenshelft dwong VVSB alsnog een beslissingswedstrijd af tegen Vredenburch. Na een galavoorstelling op het terrein van Blauw Zwart in Wassenaar was handhaving een feit. De 6-1 eindstand liet die dag aan duidelijkheid niets te wensen over.

John van Elk maakte beide seizoenen van dichtbij mee. Eerst op 22-jarige leeftijd als speler en thans als vaste supporter, die zowel thuis als uit zijn club door dik en dun steunt. ,,Het seizoen 1982-1983 mag je wel heel apart noemen. We beschikten best over een talentvol elftal. Daar lag het zeker niet aan, maar de wisselwerking met de nieuw aangetrokken trainer Ger Hup was dramatisch.”

,,Als oud-prof van ADO Den Haag eiste hij eigenlijk veel te veel van ons. Hij dacht nog teveel in de trant van het wereldje waaruit hij kwam. Zijn harde Haagse en de Noordwijkerhoutse mentaliteit pasten totaal niet bij elkaar. Daarom besloten onze aanvallers Gerrie van der Burg en George Oostdam uit eigen beweging om in het derde elftal te gaan spelen. We pakten voor de winterstop nauwelijks punten. Irritaties staken de kop op en Hup goochelde wekelijks met de opstellingen.”

,,Zelf zit ik in het jeugdbestuur en samen met Ilse draaien we ook bardiensten en zijn we op zaterdag gastheer en gastvrouw.”

Na acht wedstrijden vond het bestuur het welletjes en werd Hup -deels- ontheven van zijn taken. ,,Hij bleef wel de trainingen verzorgen, maar zondags zat hij op de tribune! Een vreemde en unieke situatie. Niet bepaald van deze tijd en eerlijk gezegd heb ik zoiets daarna ook nooit meer ergens meegemaakt. Zijn taak in de dug-out werd vanaf toen op zondagmiddag overgenomen door Jan Marijnen die eveneens de opstelling maakte. Hup had daar blijkbaar vrede mee, maar maakte zelf het einde van het seizoen overigens niet meer mee. Drie wedstrijden voor het einde van de competitie vertrok hij alsnog.”

Met Noordwijker Marijnen aan het roer duurde het drie wedstrijden voor VVSB ging presteren. In het tweepuntensysteem werden er in de laatste elf duels zestien punten binnengehaald. Met de drie eerder behaalde punten precies voldoende om samen met het Rijswijkse Vredenburch uit te maken welke club volgend seizoen in de Derde Klasse zou uitkomen. ,,Gerrie en George waren weer toen door Marijnen alweer teruggehaald naar de selectie. Bovendien was het plezier weer helemaal terug bij ons.

Kampioenskandidaat
Voor een volle sportpark Schulpwei werd het genieten geblazen voor de vele naar Wassenaar afgereisde VVSB-supporters. Het elftal dat destijds uit louter Noordwijkerhoutse jongens bestond, leidde al na tien minuten met 2-0. ,,Ik scoorde zelf de tweede met het hoofd. Pas bij 3-0 kon Vredenburch iets terugdoen, waarna we in de slotfase uitliepen naar 6-1. Eerlijk gezegd mocht je het best een galavoorstelling noemen. De lijn van na de winterstop trokken we die dag naadloos door. We speelden de tweede competitiehelft gewoon als een kampioenskandidaat.”

In het wedstrijdverslag in het Leids Dagblad van de op 14 mei 1983 gespeelde beslissingswedstrijd werd bijzonder lovend gesproken over het spel dat VVSB die middag op de mat legde. ‘Negentig minuten lang domineerde de ploeg uit Noordwijkerhout. Acties die op een gewone dag zouden mislukken, slaagden alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. De VVSB-spelers haalden trucs uit die al jarenlang uit het arsenaal leken te zijn verdwenen’.

Van Elk, een technische linkerspits met een uitstekende voorzet in de benen, haakte al na twee seizoen definitief af. Knieproblemen resulteerde in een doktersadvies om te stoppen met het voetballen op niveau. ,,Dat was hard, want mijn mooiste voetbaljaren moesten eigenlijk nog komen. Na enkele jaren niet gespeeld te hebben ben ik nog wel in een vriendenteam actief geweest”.

De Boekhorst bleef altijd het tweede thuis voor Van Elk. Dat geldt eveneens voor zijn echtgenote Ilse die eveneens al jarenlang als vrijwilliger bij VVSB actief is. ,,Wedstrijden van het eerste elftal bezoeken we uit en thuis altijd samen. Als we uit spelen bij bijvoorbeeld HHC Hardenberg maken we er meteen maar een weekendje weg van. Daardoor staat de zaterdag helemaal in het teken van VVSB. Zelf zit ik in het jeugdbestuur en samen met Ilse draaien we ook bardiensten en zijn we op zaterdag gastheer en gastvrouw”, somt Van Elk een aantal van de huidige activiteiten op.

Ommekeer
De oud-voetballer onderging in de geest van het seizoen 1982-1983 ook het lopende seizoen, waarin degradatie onontkoombaar leek. Van Elk weet er alles van. ,,De supporters raakten het geloof in een goede afloop langzaam maar zeker kwijt. Zeker na de 6-1 nederlaag eind februari bij Scheveningen. Bij rust was het 0-1. Uiteindelijk verloren we daar met 6-1 na een dramatische tweede helft. Bij iedereen langs de lijn zakte die middag de moed in de schoenen. Maar terwijl wij het eigenlijk al hadden opgegeven, betekende die wedstrijd voor de spelers juist de ommekeer, hoorde ik later vanuit de groep. ‘Tot hier en niet verder”en ‘Zo kan het niet langer’, klonk het. Er is toen gekozen voor een 5-3-2 opstelling en daarna is het gaan lopen.”

,,De mindere resultaten tot maart hebben in mijn ogen ook veel te maken gehad met het vertrek aan het einde van het vorige seizoen van Vladimir Jozic en Peet van der Slot.”

Overwinningen op onder andere Excelsior Maassluis, Koninklijke HFC en Spakenburg bevestigden hierna de opgaande lijn. Net als de winst in de belangrijke uitwedstrijd bij Barendrecht waardoor er op de ranglijst definitief afstand werd genomen van die ploeg.

Lijfsbehoud
Net als Marijnen destijds had Meijers dus even tijd nodig om de ploeg weer op de rails te krijgen. Van Elk heeft er alle vertrouwen in dat zijn club het straks gaat redden en volgend seizoen weer aan de aftrap staat in de Tweede Divisie. ,,De mindere resultaten tot maart hebben in mijn ogen ook veel te maken gehad met het vertrek aan het einde van het vorige seizoen van Vladimir Jozic en Peet van der Slot.”

,,Dat waren uitgerekend ook nog eens twee eigen jongens waarmee de supporters zich konden identificeren. Het opvangen van de leegte die zij achterlieten, bleek achteraf nog veel moeilijker dan gedacht. We spelen straks in ieder geval om lijfsbehoud. Het geloof in eigen kunnen is terug en de ploeg zit in een goede flow. Machtige wapens hoor, als straks de strijd om een plek in de Tweede Divisie losbarst.”

Aanstaande zaterdag gaat VVSB op bezoek bij kampioen AFC, waarna de competitie een week wordt afgesloten met een thuiswedstrijd tegen FC Lienden. ,,Meijers zal zijn ploeg goed willen voorbereiden op de naderende nacompetitie. Het blijft natuurlijk spannend, maar gezien het recente verleden heeft de ploeg voldoende vertrouwen. Net als wij als supporters trouwens en dat is een hele opluchting na een voetbaljaar waarin we al dood en begraven leken.”

Foto: archief VVSB

Lees ook: ‘Meijers kwam, zag en overwon in z’n eerste missie in Noordwijkerhout’

POPULAIRE BERICHTEN