Het keek weg als een prima thriller. De familietwist bleef tot de laatste minuut spannend. Werd het topschutter Raily Ignacio of toch de sierlijke Giovialli Serbony? Met vijf stemmen verschil werd de VVSB’er uiteindelijk verkozen tot spits in het Elftal van het Jaar.

De winnaar kan het zelf moeilijk geloven. Hij had het zijn neefje meer gegund dan hemzelf, geeft hij toe. ,,Raily maakt zo’n goed seizoen door. Hij had het verdiend.”

Arbeidsethos

Toch misstaat de 26-jarige Serbony ook niet in de punt. De aanvaller is een belangrijke pion in de geoliede machine van VVSB. Gezegend met een enorme arbeidsethostechniek is Serbony altijd aanspeelbaar. Een kritiekpuntje, maar wel een belangrijke voor de op Curaçao geboren aanvalle: hij scoort slechts zelden dit seizoen. Slechts één treffer produceerde Serbony. ,,Ik weet ook niet waar dat aan ligt. Ik heb daar niet een echte verklaring voor. Gelukkig maak ik dat goed door op andere manieren belangrijk te zijn voor de ploeg.”

Twee hamstringblessures kostten hem vorig seizoen een half jaar. Dit jaar kwam hij sterk terug met een gedeelde tweede plaats met VVSB als voorlopig hoogtepunt. De achterstand op koploper AFC is elf punten. ,,De titel is te ver weg. Voor ons is het seizoen toch al geslaagd, maar die laatste vijf potjes willen we gewoon graag winnen. Je wilt altijd zo hoog mogelijk eindigen.”

Clashes

VVSB ziet alle concurrenten nog de revue passeren. ,,Dat zijn bijna allemaal ploegen die ook vooruit willen voetballen. Dat ligt ons het beste.”

Het is al vaak gezegd en benoemd, de kracht van VVSB, dat is het collectief. Serbony doet het nogmaals. ,,De groep is al lang bij elkaar. We zijn een hecht collectief, ook buiten het veld. Daarom gaan we voor elkaar door het vuur.”

Het kan nog beter volgens hem. ,,De rek is nog niet uit deze groep.” Waarschijnlijk speelt Serbony ook na de zomer nog op de Boekhorst. ,,De gesprekken lopen nog, maar ik ga er wel van uit. Het zal snel bekend zijn.”

Tekst: Tom van der Wilt

Foto: Tino Stulen