Gedane zaken nemen geen keer. Dat weet ook Jaap van Duijn. Het liefst was de Katwijker (24) nog speler van Quick Boys geweest, zijn grote liefde die hij tegen wil en dank moest verlaten. Zaterdag staat Van Duijn als speler van Noordwijk voor het eerst tegen de blauw-witten. ,,Quick Boys weet hoe gemakkelijk ik de goals momenteel maak. Ik heb de arrogantie dat ik zeker weet dat ik een goede wedstrijd ga spelen.”

Een heerlijke nazomerdag op de Katwijkse boulevard. Een fel zonnetje kietelt de voelsprieten. Plaats van handeling is Deining 19, een strandpaviljoen in Katwijk. Genoegzaam kijkt Jaap van Duijn, in het gezelschap van zijn beste vriend Jeroen, om zich heen. De twee zijn vaste stamgasten in Deining 19. Een andere goede maat is er kok. Iedere vrijdagmiddag luiden ze met de specialiteit van het huis – een carpaccio – het weekend in. Van Duijn koestert de regelmaat van het leven in het voetbalgekke vissersdorp. ,,Ik zou echt niet zonder Katwijk kunnen”, vertelt hij. ,,Hier voel me ik thuis, omringd door mijn familie en vrienden.”

Wie zijn voetbal cv onder de loep neemt, had wellicht een andere conclusie getrokken. Van Duijn heeft met PSV, Feyenoord, ADO Den Haag en Spakenburg een imposant lijstje clubs – (ver) buiten Katwijk – achter zijn naam. Nadat hij voor de derde keer in zijn voetballeven was vertrokken bij Quick Boys (ditmaal noodgedwongen) zocht hij het ditmaal dichter bij huis. Hemelsbreed een paar kilometer verderop streek Van Duijn neer op de Noordwijkse Duinwetering.

Voor het eerst voetbalt Van Duijn zaterdag tegen Quick Boys, zijn grote liefde. Het zal een vreemde gewaarwording voor hem zijn. Toch denkt Van Duijn te weten wat hij moet verwachten. ,,Ik weet precies hoe het gaat. Quick Boys voelt de druk. Ze hebben uit de laatste twee wedstrijden een punt gehaald en krijgen dan de gedeelde koploper op bezoek. Quick Boys is de favoriet, want zij moeten. Wij kunnen ze een klap uitdelen.” Bij winst op Nieuw Zuid vergroot het nog foutloze Noordwijk de voorsprong op Quick Boys tot acht punten.

                                       Van Duijn: ,,Op het veld ging en ga ik over lijken.”

In de ongedwongen sfeer op de Duinwetering lijkt Van Duijn prima te gedijen. Met vijf goals is hij samen met Yordi Teijsse topscorer van de Hoofdklasse B. ,,.Ik leg de ballen er momenteel heel makkelijk in. Op de bekerwedstrijd tegen Hercules na heb ik in elke officiële wedstrijd gescoord. In de Districtsbeker zelfs twee hattricks. Ik ben erg tevreden over mijn goals en rol binnen het elftal.”

Van Duijn fungeert bij de roodwitten als centrumspits. ,,Ik wil op deze positie niet meer weg”, vertelt hij resoluut. ,,Mijn taak is om diepte in het spel aan te meten. Dicht tegen het zestienmetergebied van de tegenstander aan ben ik op mijn best. Ik krijg bovendien veel vrijheid. Ik ben een speler die je niet teveel opdrachten moet meegeven.” Bij Quick Boys kreeg Van Duijn regelmatig kritiek vanwege zijn magere verdedigende capaciteiten.

Van Duijn steekt niet onder stoelen of banken Noordwijk-coach Dogan Corneille hoog te hebben zitten. De twee werkten eerder samen bij het beloftenelftal van Feyenoord en de hernieuwde samenwerking bevalt uitstekend. Van Duijn schaart Corneille in zijn top drie van trainers. Wilfred van Leeuwen en Ernest Faber (zijn coach bij PSV) behoren daar ook toe

Door het vuur gaan
Dat zijn trainers die mij prima aanvoelden”, zegt Van Duijn. ,,Corneille is rustig, evenals Faber. Van Leeuwen was anders, maar óók hij kon het beste in mij naar boven halen. Ik heb af en toe met hem in de clinch gelegen, maar daarna was het weer goed. Dan zei hij 1 op 1 iets tegen je, waardoor je er weer vol voor ging. Dat is volgens mij ook de belangrijkste taak van een trainer. Je hoeft weinig spelers te laten zien hoe je moet voetballen, maar je moet zorgen dat ze door het vuur gaan voor je.”

,,Laatst kwam ik Faber weer tegen toen we met Noordwijk voor de beker tegen NEC speelden”, vervolgt Van Duijn. ,,We hebben toen een goed gesprek gehad en samen een leuk interview gegeven. Ik moest vertellen wat ik van hem vond, en andersom. Faber zei mij nog steeds een goede, gevaarlijke aanvaller te vinden, die goals kan maken. Hij weet wat ik kan. Als trainer van FC Eindhoven heeft hij nog geprobeerd om mij te halen, maar dat zag ik niet zitten.”

Van Duijn laat een stilte vallen. Hij is ondertussen alweer voor het derde seizoen op rij in de Hoofdklasse actief. De ambitie om hogerop te komen is er nog steeds. ,,Soms denk ik er nog over na”, vertelt hij. ,,Ik zit goed bij Noordwijk, maar weet ook dat als ik een goed seizoen draai er weer mooie clubs voor de deur zullen staan. Aan mijn kwaliteiten ligt het niet. Als ik volledig fit ben en de juiste mentaliteit had, kan ik de Eredivisie aan. Het schort bij mij wel eens aan het mentale vlak. Bij Noordwijk gaat het eigenlijk vanzelf. Het is hier heel fris en fruitig. Er veel minder druk en kritiek.”

                            ,,Quick Boys heeft een kind van de club te makkelijk laten vallen.”

Wat dat betreft is Noordwijk het tegenovergestelde van Quick Boys, waar Van Duijn naar eigen zeggen onder een vergrootglas lag. Alles wat hij deed, werd breed uitgemeten. Van Duijn steekt gedeeltelijk de hand in eigen boezem. ,,Ik ben heel makkelijk en hou van gekkigheid en gezelligheid. Ik ben precies hetzelfde als mijn vrienden. Ik besef me dat het soms niet altijd even slim en tactisch was en ik een voorbeeldfunctie heb. Maar Katwijk is een dorp en er wordt veel geroddeld. Zestig of zeventig procent van de dingen die werden gezegd, waren niet waar. Dan moest ik dat weer aan het bestuur uitleggen. Aan de andere kant liet ik het op het veld altijd zien. Het seizoen onder Van Leeuwen was ik goed voor twintig goals en assists. Ook de afgelopen twee jaar had ik een prima rendement, terwijl ik vorig seizoen niet eens de helft heb gespeeld. Op het veld gaf ik alles voor Quick Boys. Ik ging en ga over lijken.”

In de tweede seizoenshelft ging het boek Quick Boys voor Van Duijn dicht. In maart werd de eerder overeengekomen contractverlenging vernietigd. Een kleine maand later werd hij uit de selectie gezet. Vooral dat laatste deed hem pijn. ,,Dat Quick Boys niet met mij verder wilde, daar had ik vrede mee. Maar ik had graag mijn bijdrage geleverd in de nacompetitie. Toch ben ik alle wedstrijden gaan kijken. En toen Maarten Woudenberg in blessuretijd de 2-2 tegen RVVH scoorde, ben ik uit mijn dak gegaan en sprong ik vier trappen naar beneden. Vooraf had ik me eigenlijk voorgenomen niet te gaan juichen.”

,,Ik heb wel eens gezegd dat ik speler en supporter van Quick Boys tegelijk was”, vertelt Van Duijn. ,,Ik voelde wat de supporters doormaakten, mijn vrienden staan allemaal achter het doel. Mijn matras lag bij wijze van op Nieuw Zuid. Als ik niet thuis was, wisten ze waar ik was. Wat ik sommige mensen kwalijk neem is dat ze een kind van de club zo makkelijk hebben laten vallen. Ik geef eerlijk toe dat ik in sommige gevallen niet goed heb gehandeld, maar ze wisten toch wat ze in huis hadden? Quick Boys wilde dat ik zou gaan veranderen, maar dat verdomde ik. Ik ging nog liever dood. Aanpassen vind ik iets anders. Daar was ik wel toe bereid.”

                               Jaap van Duijn middelpunt van de feestvreugde na een treffer

,,Dogan Corneille kan niet begrijpen dat het zo gelopen is bij Quick Boys en staat er echt van te kijken”, vertelt Van Duijn. ,,Hij heeft ook veel verhalen gehoord, maar weet hoe ik ben en steunt me volledig. Dogan zegt tegen mij: ‘wat je buiten het veld doet, interesseert me niet. Maar op je prestaties binnen het veld reken ik je af’. “

,,Ik ben nu 24 en ook ouder en wijzer geworden. Ik probeer te leren van mijn fouten, al vind ik dat je het meeste leert van je omgeving. Van fouten die anderen maken. Dat zie je gebeuren en daarvan kun je veel opsteken. Ik ben iemand die het hart op de tong heeft, ik zeg altijd wat ik denk. Misschien zou ik dat iets minder moeten doen.”

,,In mindere tijden leer je ook je echte vrienden kennen. Toen het goed ging bij Quick Boys wilde iedereen mijn vriend zijn, ook mensen die niets met voetbal hadden. Ik snap dat niet. Fuck it, het is maar een spelletje. De een hockeyt, de ander speelt tennis en weer een ander voetbalt. Niemand hoeft tegen mij op te kijken en ik kijk zelf ook tegen niemand op. Mijn beste vriend Jeroen interesseert het niet waar ik voetbal, als ik maar gelukkig ben. Zo hoort het. Vrienden moeten elkaar steunen.”

                      Vorig seizoen scoorde Van Duijn namens Quick Boys nog 2x tegen Noordwijk

Als speler van Noordwijk krijgt de aanvaller het naar eigen zeggen minder zwaar te verduren. ,,Zeker zeventig procent minder”, aldus Van Duijn. ,,Heerlijk, tenminste geen gezeik. Al ging daar ik altijd goed mee om. Na een nederlaag ging ik ook altijd de kantine in. Die beleving bij Quick Boys heeft ook iets moois. Natuurlijk zijn er wel lachwekkende opmerkingen dat ik rood krijg, of huilend van het veld ga. Zelf doe ik daar ook wel aan mee. Toen ik op maandag op werk kwam, kon ik niet laten om te zeggen dat het verschil vijf punten was.”

,,Ik heb geen wraakgevoelens en hoef ook mijn gram niet te halen. Mensen vragen me of ik ga juichen als ik scoor, of hoe ik zal reageren. Het is heel simpel: ik moest weg bij Quick Boys en speel nu voor Noordwijk. Natuurlijk is het een aparte wedstrijd, want Quick Boys is mijn club en daar zal nooit iets of iemand tussen komen. De mensen en de club zijn fantastisch. Maar zaterdag tellen alleen de drie punten. Het maakt me niet uit hoe, zelfs al speel ik een draak van een wedstrijd, als we maar winnen. Uiteindelijk word je aan de punten herinnerd.”

Dat klinkt gek: Van Duijn die genoegen neemt met een minder optreden op Nieuw Zuid als daar drie punten tegenover staan. ,,Maar ik kan je nu al zeggen dat ik niet slecht ga spelen. Die arrogantie heb ik wel. Bij Quick Boys weten ze ook dat ik momenteel maar één of twee kansen nodig heb. Als voetballer doe ik altijd mijn eigen ding, ik wil altijd de beste op het veld zijn. Mijn statistieken zeggen genoeg.”

Tekst: Gerben Oostdam

Foto’s: Ron van der Linden