Mike Obiku is een Feyenoord-legende. Met zijn brede lach, hagelwitte tanden en weergaloze inzet werd het een speler naar de harten van de supporters. Zo’n 25 jaar na dato staat er weer zo’n speler op het veld. Zelfde aanstekende lach met de daarbij behorende parelwitte tanden en ook zijn inzet is te prijzen. Junior Obiku is de naam. De zoon van de voormalig Feyenoord-speler leidde de amateurs van de Rotterdammers afgelopen seizoen langs FC Rijnvogels (2-4). 

Met drie goals en vlijmscherpe acties was hij overduidelijk de man van de wedstrijd aan de kant van SC Feyenoord. Junior Obiku wordt natuurlijk vaak vergeleken met zijn vader, krijgt vaak de vraag waarom hij het niet heeft gehaald, maar de zoon van draagt zijn achternaam met veel plezier. ,,Ik ben trots op wat mijn vader heeft bereikt en het maakt het daarom extra leuk dat mensen die familienaam nu ook voor jou gebruiken.’’

,,Het was een makkelijke keuze om uiteindelijk voor Feyenoord te gaan spelen.”

Vervelend is het voor hem echter niet om herinnerd te worden aan z’n vader. „Nee, helemaal niet. Ik zie alleen maar positieve dingen die er eventueel aan vast zitten. Mensen verwachten misschien wat meer van je, maar dat vind ik alleen maar fijn.

Potentie
Junior Obiku begon in de jeugd bij Excelsior Rotterdam. ,,Helaas is de doorstroming van de junioren naar de senioren heel lastig, omdat er te weinig plek is om alle voetballers onder te brengen. Er wordt niet gezegd dat er een mogelijkheid is om naar het eerste te gaan, ondanks dat genoeg mensen potentie in je zien. Dat is misschien vervelend, omdat je wel je best doet. Maar het is niet anders.’’

Uiteindelijk koos de flankspeler zijn eigen route. Als mens, persoonlijkheid en als voetballer. Hij kwam bij de amateurs van Feyenoord terecht. Eerst nog als A-junior. „Het was een makkelijke keuze om uiteindelijk in het rood en wit van de Rotterdammers te gaan spelen. Nadat ik hoorde dat ik was afgevallen, was het even vervelend. Maar daarna wilde ik mezelf weer verbeteren in alle facetten waarin dat mogelijk was. Niet alleen als voetballer, maar ook als mens.’’

,,Als mijn vader vindt dat er iets verbeterd is, moet ik dat zelf ook vinden.”

Zware knieblessure
Uiteraard heeft hij de nodige bagage als speler meegenomen vanuit Kralingen. Naar eigen zeggen heeft het een hoop voordelen opgeleverd. Ook het feit dat hij een paar niveaus lager speelt is helemaal niet zo erg. „Nu kan ik veel werken aan mijn verbeterpunten, zodat ik een betere speler word. Als mijn vader vindt dat er iets verbeterd is, moet ik dat zelf ook vinden. Mezelf ontwikkelen is nu het belangrijkste en proberen het maximale eruit te halen. Ik ben na de A-junioren een jaar eruit geweest met een zware knieblessure, maar ook dat helpt uiteindelijk om een persoonlijkheid te creëren.’’

Het lijkt erop dat ‘de zoon van’ iemand is die stevig in zijn schoenen staat, zijn eigen route schrijft en zich probeert te onderscheiden op zijn manier. Al kan hij natuurlijk niet ontkennen dat het handig is dat zijn vader zo’n grote speler bij Feyenoord is geweest. „Hij komt af en toe wel is kijken. In de avond praten we over de wedstrijd en geeft hij zijn visie erop. Voor de volgende keer krijg ik wat tips mee, maar uiteindelijk moet ik het zelf doen.’’

Tekst: Roy van der Meij

Foto: Wim Ros

Lees ook: ‘Chadion Melfor: een man met een missie’