Wil jij tijdens deze coronacrisis dit soort artikelen blijven lezen? Dat kan natuurlijk. Wij blijven, zolang we kunnen, gewoon toffe verhalen schrijven over al het voetbal in deze mooie streek. Misschien vind je het juist nu belangrijk en fijn om op de hoogte te blijven van alle ontwikkelingen rondom jouw favoriete club. Maar ook wij hebben het ontzettend zwaar nu het voetbal volledig stilligt. We houden alle artikelen gewoon leesbaar, maar wil je ons toch op een bepaalde manier steunen? Dat kan.

Met het vertrek van Niels Buijs (28), en eerder van Lars Rauws en Boyd Stevens, komt er een einde aan een tijdperk bij FC Lisse. Het succeselftal dat promoveerde naar de Tweede Divisie is zo goed als ontmanteld op Ter Specke. Het gevoel van vroeger werd door alle veranderingen steeds minder. De tijd haalde de verdediger in. En dus vindt Buijs het tijd voor een nieuwe generatie.

Op de clubsite noemde Buijs het niet meer zijn FC Lisse. In die jaren dat de rechtsback speelde op Ter Specke veranderde alles. Van trainers tot bestuur en ook de technische commissie. Straks ook nog een nieuw complex. Maar het belangrijkste; zijn (oud-)teamgenoten zijn vrijwel allemaal al gestopt, of gaan dat doen. Steeds minder voelde hij zich nog op z’n gemak.

Publiekslieveling
Met weemoed in z’n stem kijkt hij terug op z’n jaren in het geel-blauw. Buijs ontpopte zich in zijn periode als publiekslieveling door zijn tomeloze inzet, onverschrokkenheid en doelpunten op belangrijke momenten. Daarmee stond hij ook symbool voor het FC Lisse dat in de Topklasse en later Tweede Divisie goed meedraaide in de top van het amateurvoetbal. ,,Dat was ook een wisselwerking. Ik moest het altijd hebben van mijn wilskracht. Dat vonden de mensen denk ik wel mooi om te zien. Nooit opgeven, altijd blijven gaan.”

Maar de vette tijden zijn voorlopig voorbij, ook een argument om het stokje door te geven. ,,Ik heb erg getwijfeld, maar er blijft weinig over van het FC Lisse dat het voor mij zo mooi maakte. Dan is het tijd om te stoppen.”

Nog kan hij zich opwinden over het seizoen dat eindigde met promotie naar de Tweede Divisie. Voor de winterstop leek FC Lisse titelkandidaat nummer een. Totdat IJsselmeervogels spits Berry Powel haalde. ,,Die schopte er dertig in. Die kochten die titel. Dat stak wel een beetje. Wij waren gewoon de beste ploeg. Gelukkig konden we het opbrengen om in de nacompetitie het hoofd koel te houden.”

Niet goed genoeg
Tussen alle lovende woorden door, is Buijs ook realist. Met lede ogen zag hij twee seizoenen geleden direct na de promotie de degradatie naar de Derde Divisie aan. Voor hem het begin van iets dat nooit meer werd zoals het was. ,,We speelden al die jaren zulke mooie potten in de regio. Eerst in de Topklasse, toen in de Tweede Divisie. Dat werd ineens anders. Jongens zoals Tom Zoontjes, Robert van Boxel en Roel de Goede, die echt de kar trokken, stopten bij ons. Daar is misschien wel wat te weinig op geanticipeerd. De kwaliteit die ervoor terugkwam, was niet altijd goed genoeg om dat op te vangen. Zeker niet voor de Tweede Divisie. Maar we hadden ook mazzel dat we zo’n groep bij elkaar hadden al die jaren. Dat is lastig aangezien je niet voor het geld bij FC Lisse moet gaan voetballen. Ik heb nooit de behoefte gehad om weg te gaan. Andere jongens moeten het nu laten zien met een nieuwe staf.”

,,Het zal altijd mijn club blijven, en ik hoop dat we de weg omhoog weer hebben ingezet.”

Jarenlang pendelde hij met Zoontjes en clubicoon De Goede van de kop van Noord-Holland naar FC Lisse. Gezelligheid kenmerkte ook het succes. En zoals dat overal gaat, als je altijd maar als laatste aan de bar overblijft, ga je ook maar naar huis. Buijs is van een uitstervend ras. Iemand met onvoorwaardelijke clubliefde. De laatste jaren zag hij veel jongens komen en gaan. Soms snapte hij het, maar vaak schudde hij ook het hoofd. Vanwege de keuze van de speler of van de club. ,,Ik snap het als je naar IJsselmeervogels kunt en daar twee keer zoveel kunt verdienen. Maar veel jonge jongens hebben niet meer het geduld om even te wachten. En soms had de club ook iets anders moeten handelen, denk ik. Dat een clubjongen als Rowdy van der Putten weg is gegaan, vind ik doodzonde. Die voelde zich niet begrepen. Daar moet je zuinig op zijn. Ik vind het jammer als jongens bij andere clubs wel renderen.”

Stoppen op je 28e
Alhoewel hij op de clubsite aangaf helemaal te stoppen, is hij daar wel op teruggekomen. ,,Mensen zeggen tegen mij: je bent pas 28, dan moet je nog niet stoppen.” Hij laat het de komende tijd op zich af komen. Vermoedelijk zijn er genoeg clubs die een inmiddels weer fitte Buijs nog willen hebben. ,,Als ik nog ergens aansluit, is het in de buurt van mijn woonplaats Alkmaar. Maar niet op een al te laag niveau. Ik ben geen speler die in de Tweede Klasse op het middenveld de lijnen uitzet en met passjes strooit. Belangrijk is dat ik meer tijd heb voor mijn vrouw en twee kinderen.”

De laatste jaren kampte de verdediger ook met de nodige blessures. Zo scheurde hij zijn kruisband af. Eenmaal teruggekomen volgde dit seizoen weer een kniekwetsuur. Trainer Robbert de Ruiter gaf toen ook de voorkeur aan Mo Adouch op zijn positie. Gelukkig was het niet dermate ernstig dat hij zou moeten stoppen. ,,Ik ben nu weer fit, dus had de rest van het seizoen nog kunnen spelen. Helaas moet het zo eindigen. Als ik volgend seizoen niet op zaterdag speel, zal ik vaak bij FC Lisse te vinden zijn. Het zal altijd mijn club blijven, en ik hoop dat we de weg omhoog weer hebben ingezet.”

Foto: Hubert Habers