Het is een half uurtje na de wedstrijd van DOSR – Foreholte (1-3). De verliezend coach Thomas Duivenvoorden – gezeten op een betonnen tafeltennistafel, de benen losjes over de rand bungelend – heeft de 1-3 nederlaag van zijn ploeg duidelijk nog geen plekje gegeven. Wanneer hem gevraagd wordt of hij kansen had gezien op een goed resultaat voor zijn ploeg, klinkt het fel: ,,Hoezo, jij niet dan?”

Het is typerend voor de trainer Thomas Duivenvoorden. Pas 29 jaar oud en voor het eerst trainer van een (eerste) seniorenelftal, maar met de ambitie en gedrevenheid die bij zijn oudere en meer ervaren collega’s niet zouden misstaan. De Noordwijkerhouter was naar eigen zeggen klaar voor de stap naar de senioren. ,,Ik ben al weer 12 jaar trainer hè.”

Geschikt
Want zo lang is het alweer geleden dat Duivenvoorden begon de jeugd van VVSB te trainen. Nadat een hardnekkige knieblessure verder voetballen onmogelijk had gemaakt, ging de focus verder op het trainen. ,,Sommige mensen zijn geschikt als speler, anderen als trainer. Ik ben duidelijk een trainer. Ik denk nu ook als trainer. Het voetballen mis ik eigenlijk niet.”

Hij deed ervaring op bij Wilhelmus en keek in de keukens van Alphense Boys en ADO Den Haag. Vorig seizoen trainde hij de A1 van VVSB. ,,Bij alle clubs heb ik eigenlijk goede resultaten behaald. Ik heb een mooi c.v. opgebouwd. Kennelijk sloegen mijn trainingen aan. Nu was het tijd voor de volgende stap.”

Over DOSR, de club die deze stap mogelijk maakte, is Duivenvoorden dan ook vol lof. ,,Het bevalt buitengewoon goed. DOSR is een mooie vereniging in een betrokken gemeenschap. Dat is toch wat een club moet doen: mensen verenigen. Kijk, je hebt van die clubs in het Haagse die overal spelers vandaan halen en uiteindelijk staat er dan veertig man publiek langs de lijn. Wat is daar nou aan?”

Duidelijk en eerlijk
Hoewel in de wedstrijd tegen Foreholte geen enkele DOSR-speler ouder is dan Duivenvoorden, blijft het toch opvallend. Iemand van 29 die al trainer is van de hoofdmacht van een club. Voor Duivenvoorden zelf is het echt geen issue. ,,Er is absoluut geen belemmering; ik kan ook gewoon boos worden in de kleedkamer. Sterker nog, dat werd ik in de rust ook. De relatie tussen speler en trainer staat los van leeftijd. Het belangrijkste is dat je duidelijk, eerlijk en bij vlagen ook dwingend bent.”

Dat gaat hem bij DOSR met die jonge, talentvolle spelersgroep voorlopig prima af. Ondanks dat de ploeg qua tegenstanders een moeilijke start van de competitie heeft, werd er al één keer overtuigend gewonnen. Ook tegen titelkandidaat Foreholte werden de Veners, na een moeizame start, bepaald niet overklast. De ambities met DOSR zijn dan ook duidelijk. Dit seizoen lijfsbehoud afdwingen en dan langzaam maar zeker doorontwikkelen tot een stabiele tweedeklasser. Eigenlijk hetzelfde traject als Foreholte de afgelopen jaren heeft doorlopen. ,,Ook zij hadden het zwaar in het eerste seizoen (11e en dus nacompetitie) maar doen nu mee om de prijzen.”

Hoofdtrainer VVSB
Over zijn persoonlijke ambities is Duivenvoorden óók vrij uitgesproken: ,,Ik wil, als ik van DOSR een stabiele tweedeklasser gemaakt heb, hoofdtrainer worden bij VVSB.” Na een korte stilte heel gedecideerd: ,,En ik denk dat dat gaat lukken ook.”

VVSB, waar zijn roots liggen als speler en trainer, is hij dus bepaald niet uit het oog verloren. ,, Ik was er zaterdag nog tegen WKE, helaas verloren ze. En daarvoor ben ik even bij de A1 gaan kijken.”

Spelers van VVSB benaderen voor zijn huidige werkgever doet hij niet. ,, Ik wil VVSB niet verzwakken en het past in de filosofie van DOSR om te werken met eigen jeugd. Maar als ze bellen, kunnen we praten hoor.”

Tekst en foto: Stefan Rijnders