Op 1 oktober 2015 stond Robbert de Ruiter voor het eerst voor de groep op Ter Specke. Het was in een gitzwarte fase voor FC Lisse. De Ruiter kwam nou niet bepaald in een gespreid bedje terecht. Arjan van der Laan was net opgestapt, om trainer te worden van de Oranje Leeuwinnen en de club ging nog gebukt onder het overlijden van elftalleider Han de Haan.

Het elftal functioneerde niet naar behoren in de Topklasse. De Ruiter stond een zware taak te wachten. Het vege lijf redden van de grote amateurclub in de Bollenstreek, de hoofden van de spelers weer vrij zien te maken. Het lukte pas op het allerlaatste moment via de nacompetitie, waarin Staphorst opzij werd gezet en FC Lisse zich plaatste voor de Derde Divisie.

Een jaar later ziet de wereld er compleet anders uit voor FC Lisse. De ploeg is een trotse koploper. Er wordt goed gevoetbald, mensen lachen en de spelersgroep ziet er gelukkig uit. De wedstrijd van afgelopen zaterdag tegen ODIN’59 was andermaal een voorbeeld van de omslag die de club heeft gemaakt.

,,Toen ik hier trainer werd had ik het idee dat ze alles het liefst op een presenteerblaadje kregen, nu probeer ik verantwoordelijkheden bij de jongens neer te leggen.”

Martin van Eeuwijk keerde in een blakende vorm terug op het oude nest, Steven Olsthoorn laat voorlopig zien dat het niveau dat hij bij VV Katwijk haalde op een vergissing berust, Lars Rauws is fitter dan ooit en Rik Vermeulen is opgeleefd als in zijn jongste jaren op Ter Specke. FC Lisse swingt. En dan lopen mensen al snel weg met de trainer. Die dat gelijk pareert.

,,Op het moment dat we drie of vier wedstrijden niet presteren. Wat dan?”, vraagt De Ruiter zich af. ,,En ik stel bepaalde namen niet op, zijn ze dan nog steeds blij? Ik probeer open en eerlijk te zijn. Ook als ik mensen teleur moet stellen. Als je presteert, lopen mensen met je weg, inderdaad. Maar de jongens doen het voornamelijk zelf. Als de resultaten goed zijn moet je de spelers alleen maar vertrouwen geven en ze laten doen waar ze goed in zijn. Tot op heden werkt dat.”

Onmacht
Het is wel eens anders geweest onder leiding van de 49-jarige Woerdenaar, toen FC Lisse vocht om lijfsbehoud in de Topklasse. Even leek het erop dat De Ruiter de meubelen niet meer kon redden. Onmacht, het missen van de positieve vibe. ,,Vorig jaar heb ik in een lastige situatie bijgetekend, toen was het vooruitzicht niet zo goed. Maar de club was enthousiast, en ik was enthousiast. Ik dacht nog steeds: hier valt echt wat van te maken.”

En dat lukte in de zomer. ,,De ploeg is op drie posities gewijzigd, de jongens hebben meer vertrouwen en de hele selectie is fitter geworden. Vorig seizoen hebben we elf keer gelijk gespeeld. Dat schiet niet op. Dan kan ik wel proberen ze veel vertrouwen te geven, maar dat lukt alleen met punten. Als je thuis wint van Quick Boys, wat een geduchte tegenstander is, dan begint een flow. Die is tot op heden niet opgehouden en dat gaat een keer gebeuren, daar kan je op wachten. Maar ook daar zijn we op voorbereid.”

Robbert de Ruiter geeft z’n elftal instructies langs de zijlijn

Maar de hand van De Ruiter is niet alleen te zien in het kweken van vertrouwen. Dat is te weinig tastbaar. Er moet iets zijn gebeurd, waardoor dit Lisse zo is gaan functioneren. De trainer kan zijn vinger er wel op leggen. ,,In al die jaren als trainer heb ik geleerd dat je jongens moet aanspreken op datgene waar ze goed in zijn. Een Van Eeuwijk voelt zich als een vis in het water omdat hij vooral dingen mag doen waar hij goed in is, maar vooral dingen niet hoeft te doen waar hij niet goed in is. Daar moet je als trainer wel een beetje zicht op hebben.”

Vaders
,,Ik heb bijvoorbeeld ook vier vaders in mijn laatste linie staan”, gaat De Ruiter verder. ,,Ik weet hoe ik was toen ik nog geen vader was en hoe ik werd toen ik wel vader werd. Als je dat besef hebt, dan weet je hoe de jongens met situaties omgaan. Daarom ben ik ook niet bang als we in een dip terecht gaan komen, daar halen ze zichzelf razendsnel uit. Ik verdeel dus de verantwoordelijkheid. Toen ik hier trainer werd had ik het idee dat ze alles het liefst op een presenteerblaadje kregen, nu probeer ik verantwoordelijkheden bij de jongens neer te leggen.”

De Ruiter noemt een voorbeeld: ,,Ik heb Vermeulen vice-aanvoerder gemaakt en tegen hem én Rauws gezegd dat zij de as mochten bepalen. Zij zetten daar Thierry Monteny en Van Eeuwijk neer. Dan weet je dat je terug betaald wordt op het veld. Nogmaals, we zijn pas negen potjes onderweg, maar dat is onderdeel van het succes op dit moment.”

Rik Vermeulen zet de poppetjes neer op het middenveld

Het succes is de sympathieke oefenmeester niet altijd komen aanwaaien. Hij heeft ook mindere periodes gekend in de Bollenstreek. Wanneer het gespreksonderwerp uitdraait op VV Noordwijk, valt er aan de 49-jarige oefenmeester te zien dat het een prachtige, maar ook moeilijke periode is geweest. De degradatie uit de Topklasse heeft duidelijk z’n sporen nagelaten bij de Woerdenaar. ,,Toen wij op degraderen stonden heb ik mijn positie ter discussie gesteld”, is de huidige trainer van FC Lisse eerlijk.

“Als we gaan, dan gaan we met z’n allen. Maar trainer, geloof nou dat het niet aan jou ligt.”

,,Ik zei tegen iedereen: ‘ik geef jullie allemaal een biertje als jullie vinden dat er iemand anders voor de groep moet staan. Ik loop hier al vier jaar, zeg het maar.’ Het antwoord van de groep was: ‘als we gaan, dan gaan we met z’n allen. Maar trainer, geloof nou dat het niet aan jou ligt.” De Ruiter vertelt het met een brok in z’n keel. ,,Dat zijn de momenten waar je het als trainer voor doet. Maar dat ik Noordwijk gedegradeerd achter heb moeten laten, na een bizarre nacompetitie met Ajax waar we uit 6-1 verloren en thuis 7-2 wonnen, dat doet me ongelooflijk veel pijn, nog steeds!”

Foto’s: Hubert Habers