Met een simpel berichtje lichtte hij de buitenwereld in. ‘Het is mooi geweest’, zette Tom Broekhuizen woensdagavond op Instagram. Dat was het dan. De diavoorstelling die de middenvelder uit Lisse erbij zette, maakte de upload op social media een stukje intiemer. In een filmpje van een minuut gaf Broekhuizen een greep uit z’n voetballeven aan z’n volgers. ,,Ik had bij m’n moeder een cd-rommetje gehaald waar alle foto’s op stonden. Die vond ik te mooi om te laten liggen”, was Broekhuizen z’n simpele uitleg.
Z’n voetbalvrienden reageerden met hartjes op z’n Instagram-post. Maar zijn korte berichtje verraadde z’n zijn eigen gemoedstoestand. Hij had allang z’n keuze gemaakt. Geef Broekhuizen ‘een box’ bij het voorbijgaan, bedank ‘m maar even voor z’n bewezen diensten en het is voor hem genoeg. Niet meer aandacht aan besteden, dan nodig is.
Voetbalvrienden
Toch zou dat z’n eigen voetbalbestaan te kort doen. Het had niet veel gescheeld of de Lisser had bij één van de twee grootste clubs van Nederland gespeeld: Ajax of Feyenoord. ,,Bij beide mocht ik stage lopen. Dat is uiteindelijk niks geworden, maar het waren wel toffe ervaringen. Uiteindelijk ging ik naar ADO Den Haag.”
Daar ontstonden de mooiste vriendschappen. Samen met Lisser en goede vriend Thierry Monteny zat hij uren in het ‘ADO-busje’ dat kinderen ophaalde uit de regio om te gaan trainen. ,,Aan het begin zaten we vier dagen in de week in dat busje”, herinnerde Broekhuizen zich nog. ,,Dat werden er, naarmate we ouder werden, vijf of zelfs zes. En niet alleen met ‘Thier’, hè? Ook met Sean den Hoed, Kevin van der Zwet en Rowdy van der Putten bijvoorbeeld.”
,,Het begon echt allemaal als een verplichting te voelen.”
,,We werden dan om 15:00 uur van school gehaald. Dat busje ging dan eerst in Lisse iedereen ophalen, dan reden we daarna door naar Katwijk en Leiden en af en toe moesten we dan nog kinderen uit de Schilderswijk in Den Haag ophalen. We hebben flink wat uren met elkaar doorgemaakt op de weg.”
Beroemde tegenstanders
Z’n talent bracht de middenvelder op het randje van het profvoetbal. Maar precies op de leeftijd dat hij de stap naar de senioren kon maken, raakte hij voor anderhalf jaar geblesseerd. De jeugdopleiding was tot dan toe een relatief zorgeloze tijd geweest. Hij speelde op internationale toernooien tegen clubs als Chelsea, Barcelona of Arsenal. ,,Jack Wilshere was bij Arsenal mijn directe tegenstander op het veld. We kwamen ook regelmatig Romelu Lukaku (nu Internationale, red.) tegen op die toernooien. Het waren mooie tijden.”
Tot hij op z’n zeventiende dus zo’n achttien maanden toe moest kijken. Even leek z’n profdroom voorbij. ,,Toch wist ik mij terug te knokken richting de A-selectie van ADO Den Haag. Ik heb zelfs nog wat wedstrijden op de bank gezeten in de Eredivisie. Verder ben ik nooit gekomen. Daarna ben ik naar Lisse gegaan. Als echte Lisser was ik er ook heel trots op om daar in het eerste te spelen.”
Hij voetbalde er weer met z’n vrienden en had lol in het spelletje. Z’n verdere voetballoopbaan bracht ‘m naar VVSB en later SJC. ,,Ook het kampioensjaar heb ik als heel gaaf ervaren bij SJC, maar de laatste anderhalf jaar voelde het voetballen steeds vaker als een verplichting.”
Het elke avond maar weg zijn ging hem tegenstaan. De voetballer richtte z’n eigen ICT-bedrijf op en kreeg een druk bestaan naast het voetbal. Daarnaast stribbelde het lichaam steeds regelmatiger tegen. Vanaf het begin van dit seizoen hield een pijnlijke lies hem aan de kant. Tot een maand geleden ongeveer had de middenvelder nog goede hoop op herstel. Maar het vertrouwen in z’n eigen fysieke gesteldheid werd met de dag brozer.
,,De liefde voor het spelletje zal altijd wel blijven.”
,,Ik dacht steeds meer bij mezelf: ‘wie houd ik nu nog voor de gek? Mezelf, de trainer, de club?’ Het begon echt allemaal als een verplichting te voelen en ik merkte dat ik mij ook niet meer voor de volle honderd procent kon motiveren om nog fit te worden. Ik had toch al het gevoel om aan het einde van het seizoen te gaan stoppen. En nu heb ik de knoop gewoon wat eerder doorgehakt.”
Allang besloten
Zo simpel lag het eigenlijk. Hij stapte nog wel naar z’n ouders om z’n sluimerende gevoel over het afscheid kenbaar te maken. Zij waren toch ook op degenen die op de koude zaterdagen, de donkere dagen in de winter of de internationale toernooi zijn grootste fans waren. ,,Ze zeiden allebei: ‘Tom, volgens mij heb je allang een beslissing in je hoofd gemaakt’. Het is voor sommigen misschien ineens een rigoureuze stap, maar voor mij niet.”
De gepensioneerde voetballer is blij met z’n vrije avondjes, met z’n nieuwe leventje. En wie weet dat hij in Lisse in de zaal af en toe nog tegen een balletje gaat trappen. ,,Dat doet Thierry nu af en toe ook. Ik zit al wel bij een team ingeschreven, maar ik kon alleen nooit. Misschien dat ik dat ga doen, als ik me wat fitter voel. De liefde voor het spelletje zal altijd wel blijven.”
Foto: Johanna Oskam
Lees ook: ‘Roffelsen debuteert voor Jong Sparta: ,,Eerste stap is gezet”‘