Zijn beslissing is niet over één nacht ijs gegaan: in zijn situatie was het logisch om voor zichzelf te kiezen. Het was zwaar om de knoop door te hakken, maar Jesse Driebergen staat helemaal achter zijn beslissing om Quick Boys te verlaten. Hoe moeilijk ook. ,,Om snel terug op mijn niveau te komen, moet ik gewoon gelijk gaan spelen.”

Eigenlijk verliep de carrière van Driebergen bij Quick Boys zoals je die van te voren  uitstippelt. De middenvelder kwam uit de jeugd van Feyenoord en sloot op 18-jarige leeftijd aan bij de selectie van Ted Verdonkschot. In zijn eerste jaar kwam hij al geregeld aan bod. Zeker voor iemand van zijn leeftijd.

Het seizoen daarop, het jaar dat de blauw-witten kampioen werden van de Hoofdklasse, was Driebergen van grote waarde door zijn multifunctionaliteit. ,,Toen heb ik op heel veel posities gespeeld. Voorin, op het middenveld, maar ook linksback bijvoorbeeld. Dat was aan de ene kant toen een voordeel, omdat ik wel veel speelde. Aan de andere kant een nadeel, omdat ik geen vaste plek had en eigenlijk de ideale twaalfde man was.”

Clubtopscorer
Die ‘frustratie’ sprak hij destijds ook al uit en daarmee was gelijk een doel voor zijn derde seizoen geformuleerd: ‘Een vaste waarde worden op een vaste plek’. Dat lukte. Het eerste jaar van Quick Boys in de Derde Divisie miste de handige voetballer bijna geen wedstrijd. ,,Een lekker seizoen voor mij. Ik werd ook clubtopscorer met acht doelpunten. Zo had het van mij natuurlijk wel door mogen gaan.”

,,Het kan gewoon zijn dat ik straks twee jaar niet speel. Dat zie ik echt niet zitten.”

Maar zoals wel vaker in de voetballerij werd het op rolletjes lopende huwelijk tussen de scorende middenvelder en de Katwijkers bruut verstoord: een slepende voetblessure. In maart vorig jaar liep Driebergen hem op. Nog steeds traint hij voor zichzelf en zit een groepstraining er nog niet in. Dat is dan ook de reden dat de teller van aantal gespeelde duels voor dit seizoen pas op één staat.

Dat maakte zijn keuze om te beslissen over zijn toekomst des te moeilijker. Het goede seizoen van vorig jaar zat nog in z’n achterhoofd. Maar terugkeren van een blessure en je zelf terug knokken in de basis is geen sinecure. ,,Als je ziet wat er nu loopt en wat ze misschien nog gaan halen. Dat zijn gewoon allemaal goede voetballers.”

Bang voor concurrentie is Driebergen bepaald niet, dat bewees hij in zijn blessurevrije jaren al wel. Maar het is in zijn situatie gewoon het verstandigst om voor zekerheid te kiezen. Om tot die conclusie te komen, liet hij zich wel adviseren.

,,De focus ligt nu op het vinden van de meest geschikte club, waar mijn kansen het grootst zijn.”

Routiniers Delano A Cohen en Yordi Teijsse waren het met hem eens, speeltijd was het belangrijkst. ,,Het kan gewoon zijn dat ik straks twee jaar niet speel. Dat zie ik echt niet zitten en dat zou ook heel slecht voor mijn ontwikkeling zijn. Daarom is dit voor mij gewoon een logische keuze.”

Dat betekende dus wel dat hij het de veelbelovende roman ‘Jesse bij Quick Boys’ dicht moest slaan. Een moeilijk moment: ,,Ik vond het best zwaar om het op de club te gaan melden. Ik zit hier toch al vier jaar. Quick Boys is eigenlijk echt mijn cluppie geworden.”

Fit
Toch moet ook Driebergen, hoe hard het ook klinkt, vooruit kijken. Dat beseft hij zelf als geen ander. ,,De focus ligt nu op het vinden van de meest geschikte club, waar mijn kansen het grootst zijn. Als ik dan straks fit ben en weer op het veld sta, dan kan ik voor veel clubs een leuke speler zijn. Dan zien we het daarna wel weer.”

Misschien kan dan in een latere fase van zijn carrière de roman nog wel worden afgeschreven. Want de voetbalkwaliteiten voor een mooi einde zijn in huis. En de mentaliteit blijkbaar ook.

Archieffoto: Orange Pictures

Lees ook: ‘Rechtsback verlaat FC Rijnvogels na twee seizoenen’