,,Weet je, toen ik bij VVSB tekende, dacht ik dat ik hier vijf seizoenen zou zitten. De club, het gevoel dat ik bij de mensen kreeg, het paste echt bij mij.” Dat was de Sven Verlaan van ruim anderhalf jaar geleden, medio 2017. Nu begin 2019 ziet de wereld er voor de verdediger van de Noordwijkerhouters heel anders uit. Z’n gevoel bij de club is niet veranderd, z’n sportieve perspectief in zijn ogen wel.

Lang twijfelde de Leidenaar. Wat moest hij voorrang geven? Z’n verstand of z’n gevoel? Hij had gesprekken, thuis en op de club. En nam een keuze. Waar VVSB aangaf met de 24-jarige voetballer verder te willen, gaf hij de club een negatief antwoord. Het verhaal van Verlaan en VVSB werd in zijn ogen steeds een verhaal van ‘net niet’.

,,Dit seizoen ook: het is het ‘net niet’ allemaal”, begint de verdediger rustig z’n beslissing uit te leggen. ,,Ik startte het seizoen met een hamstringblessure maar knokte me terug. Onder trainer Eric Meijers begon ik in de basis, maar de resultaten bleven uit. Ik werd één van de slachtoffers en belandde op de bank.”

Gebruik je de app? Klik dan hier

,,Sportief gezien voelde ik net iets te weinig vertrouwen.”

,,Maar dat is voor mijn gevoel niet nieuw in de tijd dat ik bij VVSB heb gezeten. Er werd achterin veel te veel gerouleerd. Niet alleen onder Meijers. Ik heb in de gesprekken aangegeven, dat het mij dwars heeft gezeten. Dat rouleren is niet goed voor mij. Iedereen speelt weleens slecht, maar als je centraal staat moet je ook het vertrouwen krijgen in een duo en niet na vijf duels weer naar de bank verhuizen. Sportief gezien voelde ik net iets te weinig vertrouwen.”

Zelfbeeld
En dat is voor de 24-jarige verdediger een pittige conclusie die hij zelf heeft moeten trekken. Na periodes in de jeugd bij FC Twente, een paar duels in de Eerste Divisie bij FC Den Bosch en een half seizoen bij Rijnsburgse Boys, dacht Verlaan in VVSB een veilige haven te hebben gevonden voor de komende tijd. Hij woont in Leiden, werkt in Hoofddorp en voetbalt in Noordwijkerhout.

Mo El Osrouti springt na een goal in de armen van Sven Verlaan

Het plaatje leek compleet. ,,Maar ik zat in mijn ogen te vaak wissel, terwijl ik voor mijn gevoel had kunnen en moeten spelen. Dat is het ergste wat er is. Voor mijn gevoel heb ik er alles aan gedaan om wel te mogen spelen. Als ik kijk naar welke duels ik heb gespeeld, dan vraag ik mij af: ‘was dat echt niet goed genoeg?’ Ik denk namelijk van wel. En ik heb best een goed zelfbeeld. Ik durf best wel in de spiegel te kijken.”

Vertrouwen
De eerste wedstrijd onder Meijers mocht Verlaan ook starten, met Thomas Arroyo naast hem. VVSB won die wedstrijd met 2-0 van Schevenignen. De voetballer dacht steviger dan ooit in het zadel te zitten. Niks bleek minder waar. Duels tegen bijvoorbeeld GVVV, Barendrecht en Spakenburg gingen verloren met de Leidenaar in het team.

,,Voor mijn gevoel werd ik te veel afgerekend op fouten die door het hele team werden gemaakt. Dat we in een lastige periode zaten, vergrootte de fouten ook nog eens. Iedereen maakt weleens een foutje toch? Maar als verdediger word je harder afgestraft. Ik vind alleen dat wanneer je kiest voor een duo achterin, dat je ongeacht wat er gebeurt, zo’n duo wat langer moet laten staan dan nu is gebeurd. Mij uit het elftal halen, vond ik onnodig. Misschien is het hard om te zeggen voor degenen die er nu wel in staan: maar sinds ik eruit ben is het niet veel beter gegaan, toch?”

,,UVS? Nee, nog niet. Ik heb het er met Tommy Bekooij weleens over gehad, dat het leuk is om daar weer te gaan ballen al we allebei in de dertig zijn.”

Na het duel van afgelopen zaterdag tegen IJsselmeervogels, waarin Verlaan op de bank zat, stapelden de vragen zich van de supporters richting de verdediger. Omdat de voetballer zijn keuze bij de club al kenbaar had gemaakt, liet de twintiger langzaam richting de achterban doorsijpelen dat ze niet hoefden te verwachten dat Verlaan zou bijtekenen.

Leiden
,,Gelukkig toonden de meesten wel hun begrip voor mijn keuze.  Ik heb wel direct bij de trainer aangegeven dat ik wegging, maar dat hij wel blind op mij kon blijven rekenen. Als ik speel, geef ik gewoon alles voor de club.”

,,Het liefst wil ik qua niveau zo dicht mogelijk bij VVSB blijven. Ik kan het echt wel, maar voelde de waardering niet helemaal.” In z’n woonplaats, Leiden, gaan voetballen, dat ziet Verlaan nog niet zitten. ,,UVS? Nee, nog niet. Ik heb het er met Tommy Bekooij wel eens over gehad, dat het leuk is om daar weer te gaan ballen al we allebei in de dertig zijn. Maar nu nog niet. Waar wel? Dat weet ik oprecht nog niet. Als het maar wel nog op niveau is.”

Foto’s: Orange Pictures

Lees ook: ‘Van den Berg wil weg van ‘altijd maar hetzelfde”