Nog twee nachtjes slapen en dan kan Ter Leede zich tegen FC ‘s-Gravenzande kronen tot kampioen van de Hoofdklasse A. De Wisman-brigade heeft zaterdagmiddag aan één punt voldoende om de stap naar de Derde Divisie te zetten. Precies 22 jaar geleden bereikte rood-geel de Hoofdklasse door beslag te leggen op het kampioenschap in de Eerste Klasse. Van dat team maakte Emiel Wajer deel uit. Zaterdagmiddag staat zoon Steven bij Ter Leede aan de aftrap. Dat levert bij rood-geel succes dus ook nog eens een ‘zo vader, zo zoon’ middagje op als Ter Leede op Sportpark Roodemolen in haar missie slaagt.

Pa Wajer (50) was er als voetballer snel bij. Na enkele seizoenen met Ter Leede in de Derde Klasse te hebben rondgedobberd, koos de jonge middenvelder echter voor Rijnsburgse Boys. Dat avontuur duurde slechts één seizoen. Na nog opnieuw een jaartje Ter Leede werd Ter Specke tot de zomer van 1996 zijn domicilie. Vervolgens keerde Wajer als linkervleugelverdediger terug naar zijn oude liefde. Daar maakte hij in het seizoen 1996-1997 deel uit van het team dat onder leiding van Arie Lagendijk de Hoofdklasse wist te bereiken.

Gevestigde orde
,,Samen met Bert Blankespoor stapte ik destijds over naar Middelmors. Zijn broer Jan keepte daar toen al. Hoewel ik pas twintig was liep het toch lekker. Het venijn zat ‘m in het einde van het seizoen. Ik kreeg ruzie met trainer Arie Kurver. Die koos toen duidelijk voor Ron Carli, een gevestigde naam en wisselde mij, waar ik dat niet terecht vond.”

,,Jong als ik was, liet ik duidelijk blijken dat ik daar niet van gediend was. Kurver bewandelde echter de gemakkelijke weg en koos voor de gevestigde orde. Zo gaat het wel vaker natuurlijk, maar ik wist genoeg. Terug bij Ter Leede dat inmiddels in de Vierde Klasse speelde, vond ik dat toch niet het niveau at ik me had voorgesteld. Het druiste tegen mijn ambities in. Vandaar mijn keuze om na dat seizoen naar FC Lisse te vertrekken.”

Wisselwerking
Bij FC Lisse belandde Wajer uiteindelijk op de linksbackpositie. Een plek die hem aanvankelijk niet echt zinde. Dat veranderde echter snel. ,,Zeker in de periode dat ik met middenvelder Pieter de Braal voor me speelde, ging dat fantastisch. Onze wisselwerking was geweldig. Ik was toen meer een aanvaller dan een verdediger. Heerlijk! Ik ben trouwens nog ‘Speler van het Jaar’ geworden op Ter Specke. Aan die jaren bewaar ik mooie herinneringen”, duikt Wajer in zijn geel-blauwe verleden.

,,Destijds speelde ik samen met spelers als Jan Blankespoor, Floor van Duijn, Frank Bloemheuvel en Jeffrey Stolk.”

Terug bij de club waar het voor hem allemaal begon, kwam Wajer terecht in een team waarin toen al de contouren herkenbaar waren van het elftal dat zo’n vijftien jaar geleden steevast meespeelde om de titel in de Hoofdklasse, zonder daar overigens in te slagen.

,,Destijds speelde ik samen met spelers als Jan Blankespoor, Floor van Duijn, Frank Bloemheuvel en Jeffrey Stolk. Bij Sportlust’46 werden we eind maart al kampioen na een 1-4 overwinning. Ter Leede was na een opmars van tien jaar vanuit de Vierde Klasse weer terug op het hoogste niveau. Met alle derby’s van die daar bij horen.”

,,Heel vaak ben ik net geen kampioen geworden. Zowel na mijn vertrek bij Rijnsburgse Boys als bij FC Lisse grepen die clubs het jaar daarop de titel. Bij Ter Leede pikte ik juist in het jaar van mijn terugkeer een kampioenschap mee. Het seizoen na dat kampioenschap kwamen we in de Hoofdklasse helaas net iets tekort en degradeerden we na een beslissingswedstrijd tegen Kloetinge. Om dat een jaar later in 1999 direct weer recht te zetten. De rest is geschiedenis”, vat Wajer zijn laatste seizoenen in het roodgeel samen.

Drukke zaterdagen
De rentree van Ter Leede in de Hoofdklasse viel voor Wajer samen met het abrupte einde van zijn voetballoopbaan. Pas dertig jaar oud speelde een onwillige knie zodanig op dat voetballen op topniveau er niet meer inzat. Spelen in een vriendenteam wel. ,,Dat ik afscheid moest nemen van de selectie vond ik natuurlijk heel vervelend. In een vriendenteam op een lager niveau kon het gelukkig nog wel. Voetballen blijft nog steeds leuk.”

,,Tegenwoordig ben ik assistent-trainer van Ter Leede JO19, waarin mijn zoon Lars speelt. Om dan op de training zelf weer een balletje te trappen, vind ik nog altijd heerlijk. Trouwens naast Steven en Lars bij Ter Leede, speelt onze dochter Merel hockey in Lisse. Dat zorgt voor drukke zaterdagen, maar toch lukt het me om Ter Leede zo goed als elke zaterdag te zien spelen.”

Publieksspeler
Als voetballer stond Wajer vooral bekend om zijn uitstekende traptechniek. De basis daarvoor legde hij, naar eigen zeggen, vooral in dat ene seizoen in Rijnsburg. ,,Daar heb ik qua passing heel veel geleerd. Mijn trap ging daar met sprongen vooruit. Koppend kon ik ook aardig uit de voeten en met mijn voorzet en zo nu en dan een goaltje had ik ook geen moeite. Als centrale middenvelder stond ik bekend als ‘die mooie voetballer’. Eigenlijk een beetje een publieksspeler, zo voelde ik dat wel. Dan weet je wel welk type speler ik was.”

Dat onderwerp brengt het gesprek op zoon Steven die in de ogen van senior als voetballer veel gelijkenissen met hem vertoont. ,,Net als ik heeft Steven een goed overzicht en een nog betere trap, tweebenig bovendien. Hij moet nog wel wat meer gaan scoren, maar dat komt wel. En iets iets brutaler worden, maar daar geldt hetzelfde voor.”

,,De volgende en laatste stap is het veroveren van een basisplek. Daar is vooral geduld voor nodig. Investeren in jezelf.”

,,We praten samen veel over voetbal en dat ik apetrots op hem ben, hoef ik eigenlijk niet te zeggen. Hij heeft geduld gehad en er keihard voor gewerkt om het eerste elftal te bereiken. Ik zeg altijd: probeer als speler die uit de jeugd overkomt eerst te wennen aan het hogere niveau om daarna te proberen de A-selectie te bereiken. De volgende en laatste stap is het veroveren van een basisplek. Daar is vooral geduld voor nodig. Investeren in jezelf.”

,,Veel jonge gasten kunnen dat vaak niet opbrengen en vertrekken. Een aantal jaar geleden beschikten we in de A-junioren over een beresterk team met spelers als Marc de Kruijs, Toon Zwetsloot, Dirk Hoekstra, Joey van den Berg, Tom Kroon en ook Steven. Dan is het toch een groot voordeel dat eigen spelers bij Ter Leede wel een kans hebben gekregen of nog gaan krijgen.

Kracht
Als tenslotte de kampioenswedstrijd van aanstaande zaterdag aan bod komt, houdt Wajer het simpel. ,,Ik heb bijna alle wedstrijden dit seizoen gezien. De kracht van dit elftal is dat er keihard voor elkaar gewerkt wordt. Verdedigend zit het goed. Iets dat duidelijk wordt door het relatief kleine aantal tegentreffers. Daarnaast loopt er een paar spelers rond die met hun individuele kwaliteiten een wedstrijd kunnen beslissen. Kortom het zit goed in elkaar. Op die basis moet het dit keer goed komen en spelen we volgend seizoen Derde Divisie. Maar het blijft wel voetbal hè!”

Foto: familie Wajer

Lees ook: ‘Acht dagen Ibiza het perfecte medicijn voor kersverse Spartaan Roffelsen’