Zijn afscheid van Ter Specke in de zomer van 2018 vormde bepaald geen hoogtepunt in zijn zeventienjarige verblijf op het Lissese sportpark. Toch kijkt Roel de Goede met veel plezier terug op zijn langdurige periode in het geel-blauw. Dat tenue hees de van het Beverwijkse DEM afkomstige verdediger in het seizoen 2001-2002 voor het eerst om de schouders. Een voetballeven later keerde de thans 37-jarige inwoner van Heemskerk weer terug bij zijn eerste voetballiefde.

De Goede stelde na zijn terugkeer bij DEM in het seizoen 2018-2019 promotie naar de Derde Divisie veilig. Daarmee spoelde de inmiddels gestopte verdediger de nare smaak die hij aan zijn slotseizoen op Ter Specke overhield weg. Dat seizoen eindigde met de degradatie naar de Tweede Divisie. ,,Ik heb een grandioze tijd bij FC Lisse gehad, waarbij ik met zoveel goede voetballers mogen spelen. Ik heb bijna alles meegemaakt wat je als voetballer mee kan maken. Ik ben er landskampioen geworden, we zijn gepromoveerd naar de Topklasse en later naar de Tweede Divisie. We wonnen de beker en tenslotte was er ook nog een degradatie”, vat De Goede in vogelvlucht zijn loopbaan op Ter Specke samen. ,,Als ik er nu op terugkijk speelden we elk jaar wel ergens om. Of het nu boven- of onderin was. Saai was het in ieder geval nooit.”

Mister FC Lisse
De Goede kwam als eerstejaars senior op aanraden van oud-FC Lisse-doelman Ron Bouman in de zomer van 2001 als broekie over van DEM. In Lisse kwam hij terecht in een selectie die het seizoen daarvoor de titel in de Hoofdklasse A had bemachtigd. ,,Dat was de reden dat ik de eerste twee seizoenen vooral in het tweede elftal heb gespeeld. Wat blijft is dat ik het vanaf minuut één naar min zin heb gehad bij de club.”

,,Eenmaal in het eerste volgde er een periode waarin ik veel blessures had. Het leek er aanvankelijk op dat die vanuit mijn rug kwamen. Uiteindelijk heeft me dat anderhalf jaar aan de kant gehouden. Toen ik een nieuwe fysiotherapeut had gevonden, bleek het uit mijn heup te komen. Die stond scheef. Later heeft me dat nog wel wedstrijden gekost, maar het grootste probleem was in ieder geval verholpen.”

,,Ik heb in al die zeventien seizoenen slechts vijf trainers meegemaakt. Dat is echt een zeldzaamheid.”

,,Alles bij elkaar ben ik tot ruim driehonderd competitiewedstrijden gekomen. Daar komen dan nog beker- en vriendschappelijke wedstrijden bij. Dat leverde me zelfs de titel ‘Mister FC Lisse’ op. Na mij heeft Rik Vermeulen dat record overgenomen, maar dat gun ik hem van harte”, vertelt de voormalige linksback die eveneens centraal in de verdediging uit de voeten kon.

Vage belangstelling
Zijn verdiensten voor de club bezorgde De Goede bij zijn vertrek van Ter Specke een afscheidswedstrijd met spelers waarmee hij in zeventien seizoenen bij FC Lisse samenspeelde. Dat moeten er tientallen zijn geweest. Maar wie er ook kwam of ging: De Goede bleef FC Lisse trouw. ,,Ik heb het altijd ontzettend naar min zin gehad. Veel ups, maar ook downs. Waarbij ik er van overtuigd ben dat die je vormen. En dat geldt ook in het in het dagelijkse leven. Daar ben ik van overtuigd.”

,,Elders spelen is nooit aan de orde geweest. Wel was er soms vage belangstelling, maar zelf zat ik goed. De club en ik waren er altijd snel uit. Daar hoefde ik nooit zo lang over na te denken”, vertelt De Goede, in het dagelijks leven werkzaam als gymnastiekleraar op een middelbare school.

Over de gang van zaken en de sfeer op Ter Specke is De Goede nog altijd uitstekend te spreken. Rust in de tent en gezelligheid na afloop speelden bij de verdediger een grote rol om zijn verblijf bij de club steeds te verlengen. ,,Ik heb in al die zeventien seizoenen slechts vijf trainers meegemaakt. Er is er nooit eentje vroegtijdig weg weggestuurd. Dat is echt een zeldzaamheid. Het zegt ook heel veel over de club. Geen vergelijk met veel andere verenigingen. Daarnaast functioneert het scoutingsapparaat uitstekend.”

,,Uiteraard wordt zoals overal op voetbalcapaciteiten geselecteerd, maar ook op persoonlijk en sociaal aspect. De financiële middelen zijn bij FC Lisse beperkter dan bij een aantal andere clubs. Naast het voetballen zelf had ik het daarnaast altijd prima naar mijn zin. Blijven hangen na een training met een DJ of zanger en stappen in Amsterdam. Ook dat hield me bij de club. Ga je weg? Dan gooi je dat ook weg. Hoewel die saamhorigheid op dat gebied de laatste jaren toch anders werd. Misschien heeft dat met mijn leeftijd of de veranderde maatschappij te maken. Het voetbal is sowieso anders geworden. Zeker in de top.”

De Goede, die als voetballer naar eigen zeggen doorgaans een zes of zeven scoorde, moest het vooral van hard werken hebben. ,,Een opvallende voetballer was ik niet. Binnen de selectie en de club was de waardering er altijd. Geen ploeg kan zonder dergelijke types. Van het scoren was ik niet. Er staat echter nog altijd een goal op mijn netvlies. Tegen Katwijk onderschepte ik op eigen helft een bal om die met het windje in de rug op mijn slof te nemen om vervolgens doeltreffend uit te halen. Zoiets vergeet je nooit meer.”

,,Net als in 2011 toen voor ons in de KNVB-beker een uitwedstrijd bij PSV op het programma stond. Voor een vol stadion stond het halverwege nog altijd 0-0. We dachten dat er op dat moment misschien meer inzat. Hebben we even wat meer druk vooruit gezet. Het was meteen pats boem 1-0 voor PSV. Uiteindelijk verloren we met 3-0.”

Faliekant verkeerd
Hoogtepunt voor De Goede is vreemd genoeg, maar wel verklaarbaar, niet de landstitel in 2008. ,,Uitgerekend heb ik dat seizoen door mijn langdurige blessure gemist. Dan voelt zo’n titel toch anders aan. De promotie in 2017 naar de Tweede Divisie staat voor mij op nummer één. Het seizoen daarop is voor mij meteen het dieptepunt omdat we degradeerden. Ik was geblesseerd toen we de eerste promotie-/degradatiewedstrijd uit met 0-2 wonnen van JVC/Cuijk. De zaak leek daarmee gepiept.”

,,Hoewel ik sinds afgelopen zomer definitief gestopt ben, train nog wel bij DEM met de A-selectie mee.”

,,In de return thuis heb ik toen uit voorzorg op de tribune plaatsgenomen. Het ging echter faliekant verkeerd. We verloren met 0-3. Einde oefening. Dat vond ik erger dan thuis tegen Rijnsburgse Boys toen we de titel misliepen in de allerlaatste minuut. Zelf zat ik toen al met een hoofdwond in de kleedkamer. Uiteindelijk was het toch een mooi seizoen geweest en hebben we dat gemis twee jaar later in 2008 rechtgezet door landskampioen te worden.

Toekomstmuziek
Eenmaal terug bij DEM bleef het voor De Goede bij één seizoen in het eerste elftal. Een succesvolle jaargang overigens. Nadat de Beverwijkers het seizoen daarvoor de Hoofdklasse hadden bereikt, volgde vorig jaar, als debutant, opnieuw promotie. ,,Om opnieuw in de Derde Divisie te gaan spelen heb ik wel moeten wikken en wegen. Ik wilde echter meer aandacht aan mijn jonge gezin besteden en dat was in combinatie met de vele en verre uitwedstrijden teveel van het goede.”

,,Nu mis ik alleen de derby tegen ADO’20, maar voor het overige vind ik het wel mooi zo. Hoewel ik sinds afgelopen zomer definitief gestopt ben, train nog wel bij DEM met de A-selectie mee. Deels om zelf fit te blijven en anderzijds ook mijn ervaring overbrengen op de -jongere- spelers. Dan snijdt het mes aan twee kanten. Mijn zoontje Finn gaat straks voetballen. Hij heeft er bij de kabouters onlangs al even aan mogen proeven. Dat wordt training geven, terwijl ik me op termijn in die richting ook wel iets zie gaan doen. Dat is nu echter nog toekomstmuziek. Als ik nu terugkijk op die jaren kan ik dat alleen maar doen met een tevreden gevoel.”

Foto: Hubert Habers

Lees ook: ‘Wegen van FC Lisse en Aït Afkir gaan bijna zeker scheiden’