Het was zaterdag diep in de tweede helft toen Hoek in overtalsituatie de weg bijna vrij had richting de goal van SJC. Een doelpunt voor de Zeeuwen was de nekslag geweest voor de Noordwijkers, die op dat moment met 1-2 achter stonden. De bal vond echter z’n plek, precies in de ‘range’ van Trecy Kapata. De onverschrokken beer in de verdediging van SJC. De nieuweling nam risico, stapte uit, zette een blok, veroverde de bal en dribbelde direct in, op weg naar een kans voor SJC. Hoewel die stukliep, kreeg de verdediger het publiek achter zich. Een ‘lievelingetje’ in de dop?

Het is die bereidheid om keihard te werken waar ze op de Lageweg zo van houden. De laatste man, die van Smitshoek overkwam deze zomer, is geliefd binnen z’n eigen selectie. Natuurlijk vanwege zo’n toonbeeld van onverzettelijkheid in de wedstrijd, maar ook omdat ‘Trees’ een vrolijke noot brengt in het elftal.

Zonder mokken zat Kapata tegen de nummer vier van de Derde Divisie op de bank. Het duurde amper een half uur, toen trainer Sjaak Polak zichzelf toch genoodzaakt zag om de Rotterdammer in te brengen. Mauro Kloppert stond als rechtsback vaak wat ’te hoog’ in de ogen van de Haagse trainer. Na wat switchen in de laatste linie kreeg Kapata z’n plekje terug als centrale verdediger en schoof Mike van Toor door naar de backpositie. Demir Strojil kreeg een plekje vlak voor de verdediging. Orde hersteld.

Fitter
En Kapata? Die deed wat hij moest doen. Verloochende de keuze van Polak niet. Tot tevredenheid van z’n trainer. ,,Tracy is gewoon een hele goede jongen. Hij komt elke keer met de trein vanuit Rotterdam, is ook echt met voetbal bezig constant. Hij heeft een voedingsschema gekregen en doet er alles aan om te mogen spelen. Wij zien dat aan hem”, complimenteerde Polak z’n pupil. ,,Hij is fitter en scherper in z’n hoofd. Dat zie ik op trainingen gebeuren. Dan is het aan mij de taak om zulke jongens te belonen als het nodig is.”

Het zelfkritische van de Rotterdammer, die bij z’n intrede binnen de lijnen alles gaf om het ongelijk van z’n reserveplaats te bewijzen, is goud waard voor Polak. ,,Hij weet z’n rol. Hij kan spelen, maar als hij minder is, kan hij buiten de boot vallen. Het is bij ons niet alleen dat wanneer je hard rent, je wel een basisplek hebt. Maar goed, na het duel tegen Hoek kan ik alleen maar trots zijn op deze ploeg. Ze hebben alles gegeven.”

,,’SJC’, zeg ik dan. Hun eerste reactie is vaak: ‘hoe?’. Als ik dan zeg dat ik bij SJC in de Derde Divisie speel, zijn ze vaak wel positief verrast.”

Met Kapata als één van de soldaten voorop in de strijd. Hij baalde van de verloren punten tegen de Zeeuwen, maar kon ook niet anders dan z’n elftal een compliment geven voor de energie die het team tentoonspreidde. ,,Voor ons mentale proces was het belangrijk om aan te kunnen tonen dat we meekonden met Hoek. Als wij keihard blijven vechten, komen die punten wel.”

Rotterdam
Het is inmiddels wel een repeterend verhaaltje bij SJC. Complimenten te over, punten: ho maar. ,,Toch komen we elke maandag weer vol geloof op de training. We krijgen klap na klap, maar weten onze rug wel te rechten. Daar geloof ik in.”

Want nu de voetballer enkele maanden actief is bij SJC, valt het aardige niveau van de selectie hem positief op. ,,In de Derde Divisie spelen. Wie wil dat nou niet? Ik ben ook ontzettend blij dat deze club mij die kans heeft gegeven. De afgelopen drie weken heb ik op de bank gezeten, maar elke keer weer kom ik met ontzettend veel plezier vanuit Rotterdam naar de trainingen.”

Kapata probeert Kenneth Misa-Danso van Ajax (ama.) van de bal te houden

En dus is Kapata langzaam van de ‘grote onbekende’ in de SJC-selectie, aan het uitgroeien tot een dienstbare voetballer. Tot een jongen die met elke balverovering een stukje van de harten weet te veroveren van het soms kritische SJC-publiek. Tegelijkertijd opende andersom de voetballer zijn hart ook voor de Noordwijkers. Tot afgelopen zomer was de club ook voor de verdediger een relatief onbekende bestemming.

,,Als ik in de stad ben en met vrienden praat, vragen ze wel eens waar ik ook alweer voetbal. ‘SJC’, zeg ik dan. Hun eerste reactie is vaak: ‘hoe?’. Als ik dan zeg dat ik in de Derde Divisie speel, zijn ze vaak wel positief verrast.”

,,Ik drink geen alcohol, dus na drie Aquarius en een paar water gaat het autorijden prima.”

Conclusie: de 22-jarige verdediger heeft z’n nieuwe thuis gevonden. Is ‘happy’ in Noordwijk. Is goed opgevangen, maar zelf ook spontaan genoeg om ‘het grote onbekende’ zichzelf eigen te maken. ,,Ah joh, ik kan met iedereen overweg”, knipoogt de Rotterdammer. ,,Als je plezier hebt buiten het voetbal met elkaar, ga je op het veld harder voor elkaar lopen. Dat maakt ons als team zo sterk.”

En toch moet Kapata, als Rotterdammer, het doen van zijn momenten op de club met de gasten om aan de onderlinge band te werken. ,,We blijven met elkaar vaak lang genoeg in de kantine hangen. Jong en oud. Dat vind ik mooi. Dan maken we het met elkaar nog even gezellig.” Daarna zoekt de voetballer z’n auto op, uurtje terug naar ‘Roffa’. ,,Ik drink geen alcohol, dus na drie Aquarius en een paar water gaat het rijden prima”, lacht Kapata z’n tanden bloot. Typisch voor de sfeermaker van SJC.

Foto’s: Johanna Wever

Lees ook: ‘Cummins: eenling aan het front op Ter Specke’