Koen Bosma speelde de afgelopen seizoenen voor VVSB. Na zijn goede spel heeft hij de kans gekregen om zijn droom te verwezenlijken: voetballen in het buitenland. Koen tekende een contract bij Phnom Penh Crown FC in Cambodja, verkaste vervolgens naar het Vietnamese Song Lam Nghe An, maar beide avonturen waren een kort leven beschoren. In aflevering zes vertelt Koen over zijn prachtige nieuwe stap in Australië en welke mooie club uit de Bollenstreek hij daarvoor moest afbellen. 

Laat ik beginnen met het beste nieuws van de afgelopen periode: ik heb een contract getekend bij Sydney United FC, de koploper van de Australische variant van de Jupiler League. Na een paar maanden Cambodja, een half jaar Vietnam, avonturen in Kuala Lumpur, uiteindelijk een contract kunnen tekenen tot het eind van het seizoen in Sydney is echt geweldig.

Er was het afgelopen jaar al een paar keer eerder contact geweest met teams uit deze competitie, maar telkens was ik net ergens anders onder de pannen, zodat het er niet van kwam. Dat het nu wel is gelukt, en bij de beste en grootste club van de competitie, is natuurlijk echt geweldig. Zo heeft het voetballen ons toch mooi aan de andere kant van de wereld gebracht.

Mooiste verhalen

In het vorige stukje vertelde ik over wat er in Kuala Lumpur allemaal op ons afkwam. Ik schreef dat stukje aan het begin van onze trip, wellicht had ik beter kunnen wachten tot het einde. Elke dag gebeurde er weer wat nieuws, echt ongelooflijk. Ik ontmoette twee a drie zaakwaarnemers per dag (!) die allemaal met de mooiste verhalen aan kwamen zetten. Het gros van deze mensen zijn allemaal moeimakers: veel praten. maar niks leveren. Maar ik heb ook bijvoorbeeld met David Mitchell (voormalig Feyenoord en Chelsea etc.) gezeten en die is zowel in Maleisië als Australië een agent. Geweldige kerel, rustig en iemand die het beste voor heeft met ‘zijn’ spelers. Er waren verder wel tien verschillende clubs en agents, die allemaal geïnteresseerd waren, maar geloof me, daar zit echt helemaal niks tussen. Dat moet je echt met een korreltje zout nemen.

Er was echter een club uit de tweede divisie van Maleisië – dus het derde niveau – concreet en die was echt super geïnteresseerd. Ze hadden beelden opgevraagd uit Vietnam, CV en video’s bekeken. Het contract lag klaar. Ik hoefde alleen een wedstrijd te spelen, om te laten zien dat ik niet geblesseerd was, en dan direct na de wedstrijd tekenen. De wedstrijd was om 8pm, op een zondag. Wij wilden naar Australië, hopelijk om te voetballen en anders om te reizen, maar deze deal konden wij onmogelijk laten lopen. Het ging om een contract voor zes maanden, met een salaris van $10.000 netto per maand!

Ik had de hele dag rustig aan gedaan om mij voor te bereiden op de wedstrijd, zodat ik me om 7 pm uitgerust kon melden bij de club. Het enige was dat ik met een agent zou moeten komen, omdat Maleisië wat dat betreft hetzelfde werkt als Vietnam; de agents worden gebruikt om sponsorgelden bij de trainer en voorzitter etc te krijgen. Ik meldde mij vol goede moed om 6.45 pm bij het stadion, maar er was geen hond te bekennen. Om 7 uur was er nog niemand. Om 7.15 belde ik die agent en vroeg waar hij bleef:’ i’m coming, i’m coming, dont worry’.

Amateuristische agent

Vervolgens kwam die man om 7.30 aankakken. Nou maakte mij dat niet zoveel uit, maar er was nog geen teamgenoot, nog geen tegenstander, helemaal niemand. Dus ik vroeg aan de agent waar iedereen bleef en toen legde hij uit dat iedereen in Maleisië altijd een paar minuten van tevoren pas komt. Maar goed, ik had geen kleding, niks. Om 7.45 was er nog steeds niemand en om 8.00 ook niet. Dus ik dwong die agent om de coach te bellen, wellicht stonden wij op het verkeerde veld? Wat bleek nou, had die agent zich vergist in am (after midnight) en pm (post midnight). Was die wedstrijd om 8 uur ‘s ochtends gespeeld en stond ik daar met mijn goede gedrag om 8 uur ‘s avonds. Echt ongelooflijk dat zo’n contract je door de neus wordt geboord door een amateuristische agent haha. Nu kan ik er om lachen en zijn we enorm blij dat we het niet gedaan hebben, maar ik heb die agent toch maar even stevig de waarheid verteld.

Na deze toch geweldige periode hebben we een ticket geboekt naar Australië en zijn we naar Sydney gevlogen. Er was een team, Marconi Stallions, dat mij graag wilde hebben. Zij hadden een geblesseerde buitenlander en de coach wilde mij graag toevoegen als vervanging. Alleen moesten we nog even wachten op de uitslag van de MRI van die geblesseerde speler. We zijn een paar dagen de toerist uit gaan hangen, naar het strand gegaan en toen kreeg ik bericht van Marconi dat alles op de MRI er goed uitzag. Ze hoefden deze speler dus niet te vervangen. Dat was echt flink balen! Ik kreeg het bericht in de ochtend en was in de avond van plan om Gert Aandewiel te bellen om te zeggen dat ik volgend seizoen bij Quick Boys zou gaan spelen.

Ware het niet dat ik in de middag werd gebeld of ik in de avond langs wilde komen bij Sydney United. De coach, Mark Rudan, had mijn CV ontvangen en was erg geïnteresseerd. Ik ben die avond langsgegaan en speelde mijn spel. Hij gaf aan erg geïnteresseerd te zijn, maar ze hadden nog geen inzicht in hun budget. Vervolgens vroeg hij of ik nog een week mee wilde trainen. Dat kon en wilde ik niet. Op de training was een oud-speler van de club en die vroeg gelijk aan mij of ik niet in Melbourne wilde spelen. Hij vond mij geweldig en wist dat ik zonder problemen een verschil zou kunnen maken in deze competitie. We wilden sowieso vanaf Melbourne gaan reizen, dus we dachten: ‘laten we daar maar heengaan en dan zien we het wel’. De volgende dag stond ik bij Oackleigh Cannons op het veld en ook daar speelde ik sterk. Het Australische voetbal, voor zover ik dat na een week kan beoordelen, is recht toe recht aan. Een vleugelspeler die niet op de vleugel staat maar een beetje zwerft, daar hebben de grote, sterke verdedigers geen antwoord op.

Fox Sports

Na de training bij Oackleigh keek ik op mijn telefoon en daar stond een sms van Mark Rudan, de coach bij Sydney United. Hoe de training bij Oackleigh was gegaan? Die baalde als een stekker dat ik was vertrokken uit Sydney en belde de volgende dag om aan te geven dat hij mij echt heel erg graag wilde hebben, én dat hij mij verder wilde brengen naar het hoogste niveau: de A-league. Hij is commentator voor alle wedstrijden van FOX Sports, oud-international en heeft nog veel contacten. Uiteindelijk hebben Lisan en ik besloten om Sydney de voorkeur te geven boven Melbourne.

Na het moeilijke leven in Vinh is Sydney natuurlijk hemels. Ik heb een contract tot het einde van het seizoen, dat inclusief play-offs tot eind september zal duren. Een avontuur in Australië is alles wat wij wilden. In Nederland lag er een schitterend leven in het verschiet. Een hele gave baan en voetballen bij Quick Boys. Gert Aandewiel heeft alle geduld gehad om te wachten op mijn beslissing. Jan Zoutman ken ik natuurlijk goed van HFC Haarlem en heeft mij eerder geprobeerd naar IJsselmeervogels te halen. Bij Quick Boys spelen had ik, en vooral mijn opa, ook fantastisch gevonden. Maar na de vervelende periode in Vietnam wilden wij ons avontuur toch graag positief afsluiten.

Ik ga honderd procent voor de mogelijkheid die wij hier nu hebben en vooral ook optimaal genieten van het leven in Sydney. Wat er na dit contract gaat gebeuren zien wij dan wel weer. Er liggen overal mogelijkheden, die om verschillende redenen interessant kunnen zijn. Het gaat nu om vooral veel officiële wedstrijden spelen op een goed niveau. Als er een ding wat geleerd hebben is dat wij absoluut niets kunnen plannen. Al beginnen we Nederland wel beetje bij beetje meer te missen…

Sportieve groet,

Koen