Zoals hij zelf zei na het interview: als je een voicerecorder had gehad, was deze nu vol geweest. Spraakwater Vincent Solleveld (31) is niet voor niets aanvoerder bij S.V. Warmunda. Hij is enige die alles durft te zeggen, zo denkt hij zelf. Dat kan in zijn voor- of nadeel werken, maar over het algemeen wordt dit positief opgevat.

Mocht deze naam je bekend voorkomen, dat kan. Solleveld heeft vóór Warmunda bij SJC, Ter Leede en VV Oegstgeest gevoetbald. Ook clubs waar presteren en gezelligheid prima samengaan. Naar eigen zeggen is Sollie, door zijn vrienden ook wel Günther genoemd vanwege zijn half Duitse afkomst, misschien een tikkeltje autistisch vanwege de standaarddingen die hij in zijn leven ingebouwd heeft. Daarnaast houdt hij erg van gezelligheid in de vorm van uitgaan, feestjes, verjaardagen enz., maar hij is ook een enorm familiemens. Zijn levensmotto is dan ook niet voor niets: pluk de dag.

Solleveld werkt in Sassenheim bij H&B Bouw als meewerkend voorman/timmerman. Hij is al vijftien jaar samen met zijn vriendin, waarvan ze er zeven samenwonen in Oegstgeest en ze hebben samen een zoontje, Jax, van vijf jaar.

 Ik sprak hem na de training op Sportpark Het Overbos, waar avondmens Solleveld meestal de lichten uit doet en als laatste vertrekt. Dat was ook vanavond het geval. Niet gek met al die mooie verhalen!

Zo, Vincent, Günther of uh Sollie.. It’s all in the name! Met jou valt niet te sollen hè?

,,Ik sta inderdaad mijn mannetje. Zodra ik op het veld sta gaat de knop om. Dan telt er maar één ding en dat is winnen. Als het moet ga ik over lijken. Ik heb een winnaarsmentaliteit, altijd al gehad en het enige wat ik dan wil is winnen.”

Je geeft je dus altijd 200%? Je bent super fanatiek!

,,Ja enorm! Soms té fanatiek, aangezien ik dan zo gefocust ben en ook iets sneller geïrriteerd raak, waardoor het me soms kaarten op kan leveren. Altijd tot frustratie van Alan (Campfens, trainer Warmunda red.). Ik ben zo gedreven en probeer iedereen te helpen in het veld, maar soms sla ik daarin door. Dan verwacht ik te veel en raak ik gefrustreerd. Als ik zie dat ze keihard hun best doen en het lukt niet is dat minder erg, dan wanneer ik zie dat iemand er met z’n pet naar gooit. Daar kan ik echt kwaad om worden.”

Maakt dat jou een goede aanvoerder?

,,Ja, ik denk dat ik daarom ook aanvoerder ben. Ik durf wel te zeggen dat ik één van de betere ben en de coaching in het veld gaat me ook goed af. Er zijn verder niet zoveel praters of jongens die de leiding durven te nemen, dus dat zie ik als mijn taak. Het kost mij ook geen moeite. Het gaat eigenlijk automatisch. Het zit in me.”

En ben je voor de jongere jongens een vaderfiguur?

,,Ik denk het wel. Ik merk wel dat die jonge jongens het fijn vinden om tips te krijgen en daarvan beter te worden. Ze zijn erg gretig en dat vind ik leuk om te zien. Ze nemen dingen van je aan en voeren dat uit. Vervolgens staan ze basis in het eerste, dat is leuk om te zien.”

Als Warmunda verliest… Zit je vriendin dan met een chagrijnige Vincent?

,,Nee, zij niet. Na de wedstrijd moet je me wel even een half uurtje met rust laten. Dan ben ik gewoon even in mezelf, lekker douchen en als ik dan naar de kantine loop gaat het wel weer. Het verschilt wel of een wedstrijd terecht of onterecht verloren is. Als iedereen zich 200% gegeven heeft en de tegenstander gewoon beter was, vind ik dat makkelijker te accepteren dan wanneer er meer in had gezeten voor ons. Ook persoonlijke fouten vind ik altijd lastig, maar dat gaat tegenwoordig steeds beter.”

Hoe zit dat met dat goddelijke oude lichaam van je? Werkt dat nog mee?

(begint te lachen): ,,Tja ja, na de 30 jaar takel je af. Ik heb meer pijntjes dan vroeger inderdaad. Hoe ouder ik word, hoe meer moeite het me maandagochtend kost om op te staan haha. Vooral na een wedstrijd op kunstgras is het drama. Kleine pijntjes in m’n knieën, heupen en onderrug. Maar afhaken zal ik nooit, ik ben toch niet van suiker! Voor m’n werk sta ik ook weleens een dag in de regen, ook dan zul je mij niet horen klagen hoor. Pluk de dag!”

Heb je zelf nog eigenaardige trekjes?

,,Bedoel je met de voetbal of? Ik heb jarenlang een half kruisje geslagen voor ik het veld op ging, zonder dat ik gelovig ben. Nu heb ik wel dat ik bij de warming up in twee rijtjes altijd in het linker rijtje wil lopen.  Klein beetje autistisch misschien, maar dat zijn gewoon standaarddingen die ik doe. Net zoals dat ik mijn spullen altijd op dezelfde plek terugleg als waar ik ze vandaan heb. Als ik dus iets kwijt ben zoals bijvoorbeeld m’n werkgereedschap weet ik dat er iemand anders aan geweest is.”

Je geeft ook aan dat je wel van een feestje houdt, vertel!

,,Klopt! Ik heb per weekend vaak minimaal wel twee feestjes. Ik heb een hele grote vriendenkring, dus is er altijd wel wat te doen. Ik moet minimaal één keer in het weekend goed uitgaan. Dit gebeurt meestal op vrijdagavond, dan ga ik bijvoorbeeld naar de Borrel071. Op zaterdag doe ik het dan vaak wat rustiger aan i.v.m. de wedstrijd van zondag. Ik drink wel gezellig een biertje mee, maar zal me niet volgieten.”

Dus, familiemens en gezelligheidsdier… Gaat dat samen?

,,Ja, wat je zegt.. Ik heb eigenlijk twee gezichten. Dat weet iedereen om me heen wel. Ik vind het heerlijk om helemaal los te gaan op een feestje, maar als ik beloofd heb om bijvoorbeeld de volgende dag om 10.00 uur met mijn zoon te gaan zwemmen zal ik er ook staan. Je zult mij daarover niet horen klagen. ”

Hoe zouden je vrienden je in drie woorden omschrijven?

(denkt lang na): ,,Haha hoe zeg ik dit netjes? Gezelligheidsmens, gedreven en direct.”

Je bent wel een beetje een praatjesmaker heb ik begrepen. Je hoort jezelf graag praten…

,,Haha jazeker, dat is duidelijk. (Ook voor mij wordt dat duidelijk tijdens het interview 😉). Ik ben inderdaad een praatjesmaker. Ik vind het leuk om te praten en om in de belangstelling te staan. Of dat nu voor interviews, in de kroeg of op werk is…. Op m’n werk omschrijven ze mij als ‘showman’. Ik ben niet verlegen en als ik ergens ben waar ik niemand ken, ga ik altijd op pad om een praatje te maken. Ik vind het leuk om nieuwe mensen te leren kennen.”

Ook heb ik in een interview gelezen dat wel negen clubs je wilde hebben voor dit seizoen… Populair mannetje jij!

,,Zoals je misschien wel hebt gelezen is er vorig seizoen wat onenigheid geweest bij Warmunda en was er even sprake van dat ik weg zou gaan. Omdat ik zo’n open boek ben, heb ik dat toen verteld in een interview. Daar kregen verschillende clubs lucht van en zo is het balletje gaan rollen. Er waren vijf zaterdagclubs die zich hadden gemeld, maar doordat mijn vriendin veel op zaterdag moest gaan werken en ik er dan voor de kleine moet zijn, kon ik niet op zaterdag gaan spelen. Ik ging serieus in gesprek met de andere clubs, maar ook met Warmunda zijn nog diverse goede gesprekken gevoerd. Supporters, staf, bestuur, vrienden en medespelers die achter me gingen staan, hebben er uiteindelijk voor gezorgd dat ik hier sowieso nog een jaar speel.”

Voetbalt je zoon eigenlijk ook?

,,Ja, sinds zijn vierde in de mini’s bij vv Oegstgeest. Ik ben ook trainer van dat team. Dat was echt een soort droom van me. Hoe mooi is het als je je eigen zoon training kunt geven en dit met hem kan delen. Ik ben sowieso een kindervriend en voor een grote groep staan vind ik ook erg leuk, dus dit is helemaal mijn ding. Het is een mooie combinatie. Ik hoop dit nog lang te kunnen combineren met het zelf voetballen, want in een vriendenteam op lager niveau zie ik mezelf nog lang niet.”

Tekst: Simone Disseldorp