Nadat Wilfred van Leeuwen in zijn eigen strandtent De Kwartel in Den Haag een plekje op het terras heeft gevonden, tuurt de ex-trainer van Rijnsburgse Boys over de zee het oneindige in. ,,Lekker hè?” Hij mist het voetbal (nog) niet. Het plekje, aan de rand van Den Haag straalt rust uit. Precies datgene dat de oud-Sassenheimer nodig had. De drukte, het vaak weg zijn, de fysieke inspanning die het ook vergde van Van Leeuwen: hij is het even allemaal kwijt. Zeker wanneer hij recht de zee in kijkt.

Als jonge voetballer belandde Van Leeuwen onder de lat bij Teylingen. Hij had talent, kon zelfs naar de jeugd van Ajax. Maar een trainingsbeest was hij nooit, vond hij zelf. Z’n fysieke gesteldheid hield hem ook tegen om topsport te bedrijven. Altijd had hij last ‘van z’n poten en z’n polsen’, verwoordde hij het zelf. Samen met z’n ouders besloot hij als jonge jongen voor z’n studie HALO te kiezen en ontwikkelde hij zich op jonge leeftijd al tot trainer. Zo vroeg, dat hij op z’n 24ste, stage ging lopen bij Sparta als trainer om z’n TC-1 te halen. Het begin van een lange trainerscarrière, die nu even op pauze staat. Of…

Hallo Wilfred. Wat een relaxed plekje aan zee. Hoe is het leven zonder voetbal?
,,Heel goed. Je merkt lichamelijk en geestelijk wat voetbal met je doet. Kijk eens om je heen. Je ziet nu wat mijn leven is, acht maanden, met niemand om je heen behalve mijn gezin, fijne mensen en een mooie zaak. Wat nou als je daarnaast elke avond om vijf uur weg moet en tussen tien en elf terug bent vanwege het voetbal? Dat gaat op een gegeven moment even niet meer.”

Heb je jezelf ‘over de kop gewerkt’ dan het afgelopen jaar?
,,Nou ja, ik heb natuurlijk altijd werk en voetbal gecombineerd. Zeker vanaf mijn 24ste, sinds mijn stage bij Sparta, is een ander leven begonnen. Sindsdien ben ik altijd in mijn hoofd met voetbal bezig geweest. Zelfs als je hier even verderop de JO9 van HBS of Quick traint, dan nog ben je daar constant mee bezig. Dat zit in je hoofd, in je lijf. Ik heb tot nu een schitterende carrière als trainer gehad, maar voorlopig is dit wel even goed zo.”

Je trainerscarrière begon dus al vroeg bij Sparta. Wist jij toen je vroeger onder de lat stond bij Teylingen, al dat je trainer zou worden?
,,Ja. Ik vond het altijd interessant hoe trainers met een groep omgingen. Mijn oom was ook jeugdtrainer bij Teylingen. Kijk, ik zit hier nu met anderhalve versleten heup. Die pijn en blessures was destijds ook de reden dat ik vroeg stopte als keeper. Maar ik was zestien toen ik al keeperstrainer werd bij Teylingen en twintig toen ik de JO17 daar deed.”

Ben je daar al gevormd als trainer?
,,Bij alle clubs word je gevormd als trainer. Ik kwam op jonge leeftijd uit de amateurwereld in de grote wereld bij Sparta Rotterdam terecht. Ze hadden altijd in de jeugd al hele goede spelers, maar er was geen structuur. Er was geen overleg. Na 3 jaar ben ik fulltime in dienst gegaan als hoofd jeugdopleidingen. Al was ik nog wel steeds ‘dat mannetje uit de amateurwereld’. Maar in die tijd hebben we de opleiding vorm kunnen geven. Dan spreken we over midden jaren negentig.”

,,In december van het jaar dat ik daar bij Sparta liep, ging Henk ten Cate als hoofdtrainer naar Vitesse. Daardoor schoof iedereen een plekje door. Ik ben de JO15 gaan doen en heb dat vijf jaar met veel plezier gedaan.”

En na die vijf jaar?
,,Sparta degradeerde met Frank Rijkaard naar de Eerste Divisie. Daardoor ging de halve organisatie eruit. Alleen Dolf Roks en ik bleven eigenlijk over. Dolf ging het eerste doen en ik werd assistent. Daarnaast deed ik nog Jong Sparta en was ik hoofd jeugdopleidingen. Ik had eigenlijk drie banen tegelijk.”

,,In november van dat jaar overleed mijn vader plotseling. Een paar maanden later werd Roks ontslagen bij Sparta. Toen ben ik nog twee wedstrijden hoofdtrainer geweest van de club. Aan het einde van dat jaar heb ik gezegd: ‘jongens, zeg het maar… Zoals ik nu aan het werk ben, dat gaat niet langer.’ Sparta wilde toen dat ik de jeugdopleiding verder ging uitwerken, maar met de helft van het budget. Toen ben ik weggegaan.”

Was dat een lastige keuze? Je werkte toch bij een betaald voetbalorganisatie. Dat liet je schieten.
,,Je moet wel altijd bij jezelf blijven en op je eigen manier kunnen werken. Mijn manier hoeft niet altijd de beste te zijn, maar ik ben nooit ergens ontslagen, dus ik doe blijkbaar wel iets goed. Na een half jaar kwam Westlandia. Die vroegen of ik de A1 daar wilde doen. Het kan mij niet schelen of het dan betaald voetbal is, Tweede Divisie of wat dan ook. Ik vond het gewoon een mooie club met fijne mensen.”

,,Ik heb daar toen met goede mensen ook de jeugdopleiding verder ontwikkeld. Uiteindelijk werd Wim Schaap in die tijd ontslagen, André Wetzel degradeerde daarna met Westlandia en toen werd ik doorgeschoven als hoofdtrainer. We zijn twee keer kampioen geworden en na vier jaar belde Quick Boys. Toen was ik 37 en wel toe aan een volgende stap. Dat werd mij door sommige mensen daar niet in dank afgenomen.”

Bij Westlandia?
,,Ja. Ik ga er nog graag heen. Als ik er ben, heb ik een hartstikke leuke middag. Maar nog steeds hoef ik daar bepaalde mensen niet te spreken of te zien. Na al die jaren nog niet. Je kan het bij mij ook ‘verkloten’. Als je vier jaar lang alles hebt gegeven, zelfs het overlijden van een jonge speler hebt meegemaakt en mensen gaan bij je vertrek op een nare manier met je om, dan hoef ik die niet meer te zien.”

Dan ga je naar Quick Boys. Als ‘ervaringsdeskundige’: kan je beamen dat het de meest interessante maar ook bizarre club, in de goede zin van het woord, is van de Bollenstreek?
,,Ik denk van heel Nederland. Quick Boys had, toen ik kwam, onder Jasper de Muijnck de promotie naar de Topklasse niet gered. Het is die club er alles aan gelegen om op het hoogste niveau te spelen. Alleen je kan daar bijna niet rustig werken als trainer. Ik was ervan overtuigd dat we, met de jongens die we hadden, wel konden promoveren.”

Je bent er ook heel dichtbij geweest. 
,,We hadden al heel snel de spelers bij elkaar geroepen en gezegd: ‘de kleedkamer is ons kasteeltje, alles wat we bespreken blijft ook tussen die vier muren. Als groep en staf sluit je jezelf dan af voor ‘alles en iedereen die wat van je vindt’. Bij Quick Boys zijn er vijftien stromingen en ze krijgen allemaal een podium om wat te zeggen.”

,,We verloren maar twee wedstrijden in het seizoen, ongelofelijk. Noordwijk had Mo Faouzi die er geloof ik 24 in dat seizoen scoorde en met zo’n spits speel je dan bijna nooit gelijk. Wij hadden drie spelers die er acht maakte. Toen kwamen we in de beslissingswedstrijd tegen Noordwijk te spelen. Elke keer als ik die wedstrijd nog terugzie denk ik bij mezelf: hoe hebben we die ooit kunnen verliezen?”

,,Daarna was in de nacompetitie de pijp leeg. Toen verloren we uiteindelijk van Young Boys en was het klaar. Ik had toen zelf nog een contract voor een jaar als ’technisch manager’ bij de club. Op een dag belde de voorzitter mij op om te vertellen dat hij de handen binnen de club niet meer op elkaar kreeg, omdat we die beslissingswedstrijd hadden verloren. Na een paar vragen mijnerzijds zei hij dat ik helemaal geen contract had. Toen heb ik advies ingewonnen bij een advocaat en dat zelf afgehandeld, heel vervelend. Als je groot wilt zijn, moet je je ook groot gedragen.”

,,Ik ben een hele simpele gozer, maar je moet niks achter mijn rug om doen. Dat geldt hier ook op de zaak. Ik heb dat zelf ook niet gedaan bij Westlandia, VVSB, Rijnsburgse Boys of FC Eindhoven. Ik heb altijd alles eerlijk verteld, op het moment dat ik bij een club weg wilde of naar een andere club wilde gaan.”

Kwam toen VVSB al?
,,Nee, eerst ADO Den Haag. Daar werd ik assistent van John van den Brom. Alleen die ging vrij rap weg naar Vitesse. Maurice Steijn werd hoofdtrainer en Henk Fräser werd er ook nog bijgehaald. Met z’n drieën waren we net geslaagd voor de cursus Coach Betaald Voetbal. Na 1,5 jaar ging Cees Driebergen weg als algemeen directeur. Een grote aderlating voor de club en kwam ik overhoop te liggen met de hoofdtrainer. Toen heb ik weer mijn eigen pad gekozen. Ik hoef niet koste wat het kost ergens te werken.”

Dan moet je wel stevig in je schoenen staan om steeds maar zelf weer die keuze te maken ergens weg te gaan?
,,Maar moet je dan met pijn in je buik elke dag naar je werk gaan? Daar pas ik voor. Ik ben ervan overtuigd dat wanneer je zelf gaat bewegen, de wereld om je heen ook gaat bewegen. Ik kom veel te veel mensen tegen in mijn leven die niet bewegen. Die zeggen dan: ‘ja, ik heb een hypotheek en een huis etc..’ Dat zal allemaal wel denk ik dan. Nogmaals: als je gaat bewegen, zal je zien dat er wat om je heen gaat gebeuren.”

Is deze strandtent daar het beste voorbeeld van?
,,Ja. Het komt mij ook niet aanwaaien. Toen ik bij ADO zat destijds, belde VVSB mij dat ze een trainer zochten. Dat ging toen niet, omdat ik bij ADO zat.”

,,Toen bedacht ik me dat ik toch wel weer graag hoofdtrainer wilde zijn. Bij ADO was ik inmiddels hoofd opleidingen, alleen vond de hoofdtrainer dat hij ook de baas was over de jeugdopleiding. Als ik wilde doorselecteren in de technische staf van de opleiding, dan ging dat niet. Dat waren zijn kennissen, zeg maar.”

,,Daar liep ik dus tegen een muur aan. Moet ik dan zeggen: nou, ik heb een mooi ooievaartje op mijn borst, laat ik hier tegen wil en dank lekker blijven? Toen ben ik naar Cees Driebergen gegaan die toen algemeen directeur was en gezegd dat VVSB had gebeld. Dat wist hij natuurlijk al, Gerard Heemskerk, toen voorzitter daar, is z’n beste maatje. Uiteindelijk vond hij het prima dat ik naar VVSB ging, maar hij wilde dat ik wel bleef werken bij ADO als hoofd opleidingen. Dat heb ik nog een half jaar gedaan.”

Toen kwam VVSB. Was dat de rustigste plek waar je in de afgelopen tijd kwam te werken?
,,Nee, natuurlijk niet. Voor mijn tijd was het een trainerskerkhof en daarna weer. We hadden een plan met elkaar bij VVSB. Dat ging rollen en de rest is geschiedenis.”

Heb jij daar als trainer dan de meeste voetbalknowhow binnen moeten brengen?
,,Niet anders dan bij andere clubs.”

Het bedje leek bij je andere clubs meer gespreid, laat ik het zo zeggen…
,,Dat leek misschien zo. Maar Westlandia was net gedegradeerd, Quick Boys had de Topklasse niet gehaald en ADO had nergens geld voor.”

,,Toen ik kwam nam Gerard net afscheid als voorzitter en Arjan Broekhof kwam. Ook Tim van der Weiden kwam erbij. Arno van der Voort en Theo Nulkes zaten er al bij. We hadden een plan met elkaar gemaakt hoe we gingen spelen, trainen, scouten en opleiden. De club was wel de minst gefaciliteerde club van allemaal en dat was niet altijd makkelijk.”

Daar heb jij jezelf ook druk om gemaakt, hè?
,,Dat heeft ook bloed, zweet en tranen gekost. Ik heb ook weleens rollend met Broekhof over de grond gelegen bij wijze van spreken. Het hoeft niet altijd op mijn manier, maar mijn manier van werken bewees zich wel. Het jaar dat we zo ver in de beker kwamen, hebben we bijvoorbeeld besloten dat er geen jeugdelftallen meer mochten spelen op het hoofdveld. De gemeente ging er in dat jaar drie keer per week onderhoud aan plegen en toen we hadden de op een na mooiste grasmat van Nederland.”

,,De selectie ging ook daardoor geloven dat er moeite voor ze werd gedaan. Het zijn vaak die kleine dingen. Ze vochten voor mijn komst drie jaar tegen degradatie en ontsloegen een zooitje trainers. Daarna hadden wij succes in de beker, plaatsten we ons voor de Tweede Divisie en dat altijd met ons eigen spel. We wilden altijd vooruit lopen. Vol gas erop. Dat heb ik altijd gedaan. Bij Westlandia, Quick Boys, zelfs bij FC Eindhoven en Rijnsburgse Boys.”

Als FC Eindhoven niet was gekomen. Had je dan nog met plezier bij VVSB door kunnen werken?
,,Zeker. We hebben altijd een goede staf en selectie gehad daar. Ze hadden met deze selectie ook nooit mogen degraderen. Maar goed, het kan wel snel gaan, dat zie je wel vaker. Eric Meijers heeft er echt alles aan gedaan en is naast een fijn mens ook een prima trainer. Alleen tegen Quick Boys in de nacompetitie vond ik ze echt onherkenbaar, zonde. Het gaat om vertrouwen.”

,,Ik sprak bij alle clubs altijd over een houvast, een kapstok. Als je thuiskomt en je pleurt je hoed naar rechts, weet je altijd dat er een kapstok staat die je hoed opvangt. Maar als die tien meter naar rechts staat en je pleurt je hoed die kant weer op, dan ligt hij in de hondenharen. Dat is met voetbal hetzelfde. Als je altijd hetzelfde doet, dan heb je houvast.”

Alleen liep het bij VVSB voor jou allemaal anders…
,,Toen Eindhoven belde, toen hadden we De Kwartel nog niet voor onszelf. We wisten dat we de zaak ooit zouden overnemen, maar niet per wanneer. Toen kreeg ik die kans om daar te gaan werken. Alleen kwam ik in een heel andere wereld terecht. Met de staf, de club en de spelersgroep ging het prima. We stonden zelfs netjes achtste.”

,,Alleen had ik een leidinggevende op technisch gebied die er nooit was en hij duldde geen tegenspraak.”

Je liep dus in jouw ogen weer tegen een muur aan?
,,Ja. Dan kan je natuurlijk voor jezelf zeggen: ‘ik ben 45, dit is mijn kans, ik wil er alles voor doen’. Maar zoals je inmiddels weet, zo ben ik niet. Zo werkt dat niet voor mij. Toen kwam natuurlijk Rijnsburgse Boys daarna. Het toeval wilde dat toen ik bij FC Eindhoven ontslag had genomen en ik bij Rijnsburgse Boys al had getekend, dat binnen een week het bericht kwam dat we deze zaak volledig konden overnemen.”

Vrijdag volgt deel twee van het gesprek. Dan gaat het over zijn seizoen bij Rijnsburgse Boys.

Foto’s: Orange Pictures

Lees ook: ‘FOX Sports start het seizoen in de Tweede Divisie met Quick Boys – Noordwijk’