Bijna veertig jaar geleden kwam de fusie tussen Lisser Boys en Sportclub Lisse tot stand. Daarmee kwam een einde aan de historie van beide Lisser voetbalclubs, die destijds het ‘oude’ Ter Specke broederlijk deelden. Lisser Boys, opgericht in het najaar van 1945, was van oudsher de zaterdagclub van het bollendorp; hoewel de Sportclub zich vanaf 1968, na een eerste mislukte fusiepoging,  naast de zondag ook op zaterdag ging manifesteren.

De geboorte van FC Lisse, waarbij de letters FC voor fusieclub staan, had dus de nodige voeten in de aarde. Lisser Boys, dat vele jaren vierdeklasser was, maakte in de jaren zeventig een groeispurt door en bereikte toen zelfs de Tweede Klasse, destijds het opéén na hoogste niveau. Uitgerekend in het seizoen 1980-1981 (het volgende seizoen kwam de fusie tot stand) slaagde Lisser Boys er op de laatste wedstrijddag tegen Spirit in om zich op dat niveau te handhaven.  Het was op het nippertje: door een 2-2 gelijkspel werd de nacompetitie ontlopen. Het zaterdag-vlaggenschip van de FC kon zich in haar eerste seizoen dan ook weer in de tweede klasse melden.

Bij FC Lisse acteerde vanaf de fusie de zondagtak eveneens op dat niveau, hoewel de nadruk vanaf het samengaan direct duidelijk op de zaterdagafdeling lag. Dat de fusie bij bepaalde leden van Lisser Boys met de nodige scepsis was ontvangen, werd duidelijk toen er begin 1981 zelfs even sprake was van het oprichten van een club Lisser Boys’81. Die kwam echter nooit van de grond. Tot opluchting van Willem de Wit, de allereerste voorzitter van FC Lisse en daarvoor Lisser Boys-man in hart en nieren.

Rijk verleden
De sentimenten waren dus ook ruimschoots aanwezig bij de tweede, geslaagde fusiepoging. Het rijke verleden van Lisser Boys speelde daarbij een grote rol. Zo dacht men, vooral bij de oudere garde, dan vaak terug aan het duel dat Lisser Boys op zaterdag 28 juli 1973 speelde tegen Club Brugge. Een duel dat tot stand kwam door Bram Polderman, voetballiefhebber pur sang, die later jarenlang met zijn bedrijf hoofdsponsor was van FC Lisse.

Lisser Boys kwam die middag voor ruim 2.000 toeschouwers in actie tegen de Belgen. De regerend Belgische kampioen trad op volle oorlogssterkte aan tegen Lisser Boys dat zich speciaal voor die wedstrijd had versterkt met Frans van der Laan van Sportclub Lisse en oud-prof Jan Meijer die destijds voor Teylingen speelde. Trainer Piet Wassenaar was wegens vakantie afwezig. Lissenaar Jan Faas nam daarom de honneurs bij Lisser Boys, waar Hennie van der Weerd in de punt van de aanval stond geposteerd. Club Brugge verscheen met internationals als Raoul Lambert, Johan Devrindt, Pierre Carteus, Rogier Cools en Erwin Vandendaele in het veld. Henk Houwaart en Ruud Geels vormden die middag de Nederlandse inbreng in het team van trainer Leo Canjels.

,,Ik vind het nog altijd jammer dat ik op dat moment de 1-0 niet maakte”

,,Aan die wedstrijd bewaar ik mooie herinneringen,” vertelt Van de Weerd ruim 45-jaar later. De aanvaller, geboren en getogen in Lisse, denkt nog altijd met veel plezier aan dit duel terug. ,,Om te kunnen spelen heb ik toen zelfs mijn vakantie uitgesteld. Spelend voor zoveel publiek tegen een dergelijk team wilden we natuurlijk wel iets laten zien. En dat is toen aardig gelukt. Als speler moest ik het vooral van mijn snelheid hebben. Al vrij vroeg in die wedstrijd werd ik in de diepte weggestuurd, maar vrij voor hun keeper stond de paal verder succes in de weg. Ik vind het nog altijd jammer dat ik op dat moment de 1-0 niet maakte”, gaat Van de Weerd verder.

Gaandeweg de wedstrijd bleek Lisser Boys een taaiere tegenstander dan de Belgen zich vooraf hadden voorgesteld. Pas na 38 minuten slaagden de gasten erin om via de Deense international Ulrik Lefevre op voorsprong te komen, omdat Lisser Boys-doelman Nico Groeneweg, die de wedstrijd van zijn leven keepte, helaas geen verweer had op diens schuiver.

‘Om nooit te vergeten’
Daar waar na de rust verwacht werd dat Club Brugge het kwaliteitsverschil in meer doelpunten zou uitdrukken hield Lisser Boys stand. Mooier nog, na zeventig minuten slaagde het tactisch sterk spelende Lisser Boys erin om via Izaak de Kooker langszij te komen. Vervolgens hing een verrassing in de lucht, maar in de laatste minuten maakten Carteus en Lambert jammergenoeg alsnog het verschil (1-3).

Van de Weerd: ,,Desondanks staat die wedstrijd nog altijd op mijn netvlies. Onlangs kwam ik Ruud Geels nog tegen en hebben we het over die wedstrijd gehad en samen herinneringen opgehaald. Na afloop van dat duel hebben we samen met de spelers en begeleiding van Club Brugge in de kantine, waar nu atletiekvereniging De Spartaan gehuisvest is, nog iets gegeten. Zo werd het echt een dag om nooit meer te vergeten.”

,,Zelf ben ik van een Lisser Boys-man al heel snel een echte ‘FC Lisser’ geworden”

Lisser Boys vergeten doet ook Wim Boot niet. Samen met zijn broers Bram, Jaap en Piet vormden zij een kwartet dat zich op en top Lisser Boyser mocht noemen. Het zwarte shirt met een brede witte baan aan voor- en achterzijde bezorgde de club ‘De Pinguïns’ als bijnaam. ,,Maar dat hebben we vooral aan ons ons zelf te danken omdat dit de naam van ons clubblad was. Mijn drie broers hebben allemaal in het eerste gespeeld. Ik ben de jongste en heb dat niveau nooit echt bereikt. Na de fusie speelde ik vooral in het tweede elftal. Die fusie waar eerst nogal tegenaan werd gehikt, was al wel snel een succes”, weet Boot nog.

,,Zelf ben ik van een Lisser Boys-man al heel snel een echte ‘FC Lisser’ geworden. Zoals zoveel anderen overigens. Niet alleen als speler, maar ook als vrijwilliger. Dat ging eigenlijk automatisch. Natuurlijk bewaar ik fijne herinneringen aan Lisser Boys. Als voetballer ben ik er opgegroeid. Het was eigenlijk een familieclub. Dat gevoel is door de fusie niet verdwenen, integendeel”, vindt Boot.

Voetbalhart
De taken die Boot in de loop der jaren op zich nam zijn ontelbaar. De waarderingsspeld die hij voor zijn inzet voor FC Lisse mocht ontvangen is daar het bewijs van. ,,Mijn voetbalhart ligt met name bij de jeugd, maar ook de lagere seniorenelftallen hebben mijn aandacht. Je vormt tenslotte met elkaar een vereniging. Daarbij probeer ik altijd zoveel mogelijk mensen actief te krijgen voor de club, want dat is toch de kurk waarop de vereniging drijft,” vertelt Boot die vandaag de dag tijdens een thuiswedstrijd van het eerste elftal ook de ontvangst van de diverse media verzorgt.

Getransformeerd van een Lisser Boys-fan naar een volbloed FC Lisse-supporter staat Boot symbool voor het welslagen van een fusie die acht jaar na dato het eerste sportieve succes opleverde. Onder trainer Wim Eilander promoveerde FC Lisse in het seizoen 1988-1989 naar de Eerste Klasse, destijds nog het hoogste niveau. Wat volgde is, met de landstitel van 2008 als hoogtepunt, inmiddels geschiedenis.

Foto: Hennie van de Weerd

Lees ook: Speldenprikjes uit Voorhout en Sassenheim geven startsein voor derbysfeer: ,,Appeltje en mesje staan klaar”



POPULAIRE BERICHTEN