Zestig jaar jong en nog altijd springlevend en hyperactief. Intussen gezegend met een reeks nakomelingen om u tegen te zeggen. Eigenlijk niet meer dan logisch. De in 1957 door SJC als Konijnenactie opgestarte jaarlijkse veiling, is ruim zes decennia later nog altijd een knaller vanjewelste.

Intussen omarmd door bijna alle regioclubs leveren soortgelijke veilingen de regioverenigingen jaarlijks in totaal vele tonnen aan inkomsten op. Geld dat eigenlijk onontbeerlijk is om het huishoudboekje van een voetbalclub op orde te houden. De geschiedenis van dit voetbalveiling fenomeen begint in 1957. In december van dat jaar organiseert SJC haar eerste Konijnenactie. De benaming Konijnenveiling ontstaat pas later.

Kleinschalig begonnen, groeit het al snel uit tot een succes. Zeven jaar later is het veilingfenomeen al niet meer weg te denken. In ‘Hotel Royal’ in Noordwijk-Binnen wordt op dinsdagavond 22 december 1964 onder overweldigende belangstelling 52 door diverse SJC-leden zelf grootgebrachte en vetgemeste konijnen bij opbod aan de man gebracht.

Tijdens de loterij en het ‘Rad van Avontuur’ verwisselt ook andere levende have van eigenaar. De ‘prijzenpot’ hiervoor bestaat die avond uit een (levend)varken, twee kalkoenen, nog eens vijf konijnen en vijftien kippen. De opbrengst van 4.000 gulden, die geheel bestemd is voor de jeugdafdeling van SJC, overtreft alle verwachtingen. Niet vreemd want de begroting van SJC kent at jaar een totaalbedrag van 19.700 gulden.

Spruiten
Veertien jaar later, bij buurman VVSB is de Kerstveiling dan ook al jarenlang een begrip, is de Konijnenveiling nog verder uitgegroeid. Aan het assortiment zijn op dat moment, naast de nog altijd aanwezige konijnen, vooral flessen drank, fruitmanden en honderden andere artikelen toegevoegd.

,,Je zou toch niet willen dat bezoekers, waaronder ook ouders en hun kinderen, door actievoerders op welke manier dan ook belaagd zouden worden.”

Veilingmeester Henk Steenvoorden duikt in 1978 nog eens in het verleden. ,,Voor veel mensen die vroeger niet zo ruim bij kas zaten was het vaste prik dat ze met de Kerst konijnenbout met aardappelen en spruiten aten. Dat was destijds hun feestmaal.”

,,Tegenwoordig is het zo dat zij die een konijn vetgemest hebben zo aan het dier gehecht zijn, dat ze het op de veiling zelf kopen om het dier daarna nog een tijdje te houden. Voor de jeugdkas van SJC is de Konijnenveiling in december elk jaar onontbeerlijk. Een groot succes dus. Voor de konijnen zelf was december, met name in het verleden, een minder prettige feestmaand”, toonde Steenvoorden destijds al mededogen met de levende kavels.

In de praktijk bleek in 1978 het aantal te veilen konijnen al flink teruggelopen. Dat jaar zijn het er nog zo’n dertig. Steenvoorden: ,,Ik kan me herinneren dat er tijdens de eerste editie 150 exemplaren, die dienden als kerstbout, onder de hamer kwamen. Veel huisbazen verbieden tegenwoordig het fokken van konijnen en bovendien staat niet iedereen meer zo tolerant tegenover de stank die deze beestjes verspreiden.”

Speelgoedkonijnen
De succesformule; veiling, loterij en Rad van Avontuur, is ook nu nog kenmerkend voor de SJC Konijnenveiling. Alleen inhoudelijk is er in de loop der jaren het nodige veranderd. Met name het veilen van konijnen voor de consumptie behoort definitief tot het verleden.

De ophef hierover ligt bij SJC nog vers in het geheugen. Vorig jaar december liepen de emoties hoog op. Dierenbelangenorganisaties stelden vragen en voerden actie over het veilen van levende konijnen aan de Lageweg. SJC vond echter een oplossing door pluche speelgoedkonijnen in hokken te plaatsen. Aan elk van deze konijnen was voor de koper een (nog onbekende) prijs verbonden.

Wil van der Zalm, al ruim twintig jaar bij SJC voorzitter van de SJC-veilingcommissie, is nog altijd in zijn nopjes met die oplossing. ,,Uiteindelijk hebben we de knoop vorig jaar definitief doorgehakt. Je zou toch niet willen dat bezoekers, waaronder ook ouders en hun kinderen, door actievoerders op welke manier dan ook belaagd zouden worden. Dan is de lol er snel af. Op deze manier blijft het toch de Konijnenveiling. Dat is intussen een echte merknaam geworden. Nee, levende dieren zul je bij ons niet meer als kavel aantreffen.”

Gigaklus
Voor Van der Zalm en zijn commissie begint het voorbereidende werk in het najaar. Met als piek de veilingdag zelf. ,,Dan ben je met een hele club mensen bezig om alles in goede banen te leiden. Maar ook het binnenhalen van de kavels en opdrachten is vooraf een heel werk. En niet te vergeten: het aan de man brengen van de loten.”

,,Na de veiling loopt alles nog wel even door. De gekochte artikelen moeten vaak worden bezorgd en uiteraard dienen alle kopers aan hun verplichtingen te voldoen. Daar ben je in een aantal gevallen nog wel even mee bezig. Onze jeugd vaart er wel bij. Tenues, weekendjes op toernooi of bij de club, het kan er allemaal van bekostigd worden. Wat dat betreft was 2017 echt een topjaar met een opbrengst van 95.000 euro. Een recordbedrag”, vertelt een trotse Van der Zalm.

,,De voorbereidingen voor de 61ste Konijnenveiling op 15 december aanstaande zijn inmiddels in volle gang. Deze week gaat, wat wij noemen, de ‘bedelbrief’ de deur uit. Je wilt toch een mooie catalogus samenstellen waarin artikelen voor elke portemonnee staan vermeld. Het is gelukkig een goed geoliede machine. Het draaiboek hiervoor zit als het ware in mijn hoofd. Ik ben ooit als vrijwilliger begonnen, waarna ik het voorzitterschap destijds van mijn schoonvader, Arie de Ridder, heb overgenomen. Natuurlijk doe je dit met elkaar, want het is toch elke keer weer een gigaklus.”

,,SJC en VVSB veilen ook dit jaar op dezelfde avond.”

Bij VVSB, dat in december toe is aan haar 51e editie van de Kerstveiling geldt eigenlijk hetzelfde. De veilingtraditie is ook daar stevig. In 2017 leverde de Kerstveiling in Noordwijkerhout ruim 70.000 euro op. Een significant bedrag dat op diverse manieren ten goede komt aan de VVSB-jeugd.

Veilingvoorzitter Hans Laros kan daarbij eveneens rekenen op een grote vaste en trouwe kern van medewerkers. Laros: ,,SJC en VVSB veilen ook dit jaar op dezelfde avond. Nee, we bijten elkaar niet, integendeel. Het is hard werken, maar de moeite meer dan waard. Om de faciliteiten voor onze jeugd intact te houden of zelfs uit te breiden is en blijft de Kerstveiling een onmisbare inkomstenbron.”

Het belang van een uitstekende veilingmeester is op een dergelijke avond daarbij onmiskenbaar groot. In de persoon van Piet Broekhof beschikte ‘de Bavo’ veertig jaar lang over een topper op dat gebied. Broekhof gebruikte zijn expertise in het verleden echter ook om bij zusterverenigingen in de regio door zijn inbreng de kas flink te spekken.

Fakkel
Laros: ,,Piet is nu nog als gast-veilingmeester bij ons actief. Hij veilt nu nog een tiental kavels. In Dick Bader en Jaap Meiland hebben we echter uitstekende opvolgers gevonden. Dankzij vele andere handjes komt het elk jaar weer voor elkaar.”

Intussen kennen ook Katwijk, Quick Boys, FC Rijnvogels Rijsnburgse Boys, Valken’68, Noordwijk, Foreholte FC Lisse, Ter Leede, Van Nispen, sv Hillegom en Warmunda ieder hun variant van de SJC-Konijnenveiling. Met name het afgelopen decennium is de fakkel bijna overal overgenomen. Waarbij het, als we het over de opbrengst hebben, doorgaans nu een keer niet draait om de A-selectie.

De bedragen die daarbij per club worden binnengehaald variëren daarbij sterk. Dat hierbij de grens van een ton bij een aantal clubs wordt overschreden, maakt de vlucht die de Konijnenactie van toen intussen heeft genomen, meer dan duidelijk.

Foto’s: Johanna Wever

Lees ook: ‘Rogier en Rogier: ,,Wij blijven zondagclubs”‘