Het seizoen 1991-1992 draait uit op een ongekende climax voor Foreholte en VVSB. In het destijds nog gehanteerde tweepuntensysteem hebben de Voorhouters bij het ingaan van de laatste wedstrijdronde een puntje voorsprong op de enig overgebleven concurrent. Op 4 mei is een overwinning bij Lugdunum dan ook voldoende om de kampioensvlag te mogen hijsen. Het loopt echter anders. In de Kikkerpolder deelt de titelpretendent met pijn en moeite de punten (1-1), terwijl VVSB bij Soccer Boys nipt met 2-3 wint. Met als gevolg dat beide buren een beslissingswedstrijd om het kampioenschap dienen te spelen.

Het is sowieso een spannend jaar in 3A. SJC, dat uiteindelijk als zevende eindigt, heeft aan het einde van de rit slechts vier punten achterstand op beide koplopers. En omdat VEP, Soccer Boys en Gouda er met ieder een periodetitel vandoor zijn gegaan, staat de verliezer van het beslissingsduel aan het einde van de rit met lege handen. Dat betekent dat het erop of eronder is voor zowel Foreholte als VVSB. In de voorbereiding houden beide ploegen het op 2-2. In de competitie winnen beide teams in eigen huis nipt met 3-2. Conclusie: tussen Voorhout en Noordwijkerhout zit dat jaar geen streepje licht.

Wat na de laatste competitiewedstrijd eerst nog volgt is het nodige gesteggel over de locatie waar de tweekamp moet worden afgewerkt. Het Foreholte-bestuur opteert voor Ter Specke, VVSB reist liever af naar SJC. Beide besturen komen er niet uit. De sfeer is tijdens de onderhandelingen zelfs onaangenaam. Waarna de KNVB een salomonsoordeel velt en het Lugdunum-terrein als strijdperk aanwijst. Een week later op zondag 11 mei omzomen een kleine 3.000 toeschouwers het Leidse veld. Paarsgeel en roodwit brengen ieder een grote supportersschare mee. Waarbij een groot gedeelte van het Voorhoutse legioen zich per fiets richting Leiden begeeft. De toenmalige trainer van Foreholte, Mart de Groot, herinnert het zich nog als de dag van gisteren. ,,Onze selectie vormde de kopgroep, waarbij mijn assistent Ton Arroyo en ik het peloton aanvoerden. Achter de spelers volgde een lange sliert supporters. Dat was echt uniek. Luid bellend arriveerden we met elkaar in Leiden.”

Het zinderende beslissingsduel krijgt geen winnaar. Na een 1-0 voorsprong voor Foreholte, Stan Uljee zet zijn ploeg na 55 minuten op voorsprong, zorgt Sander Warmerdam twintig minuten later voor evenwicht. Daar blijft het bij. Beide ploegen moeten een week later op hetzelfde terrein op herhaling. De betrokken penningmeesters wrijven zich in de handen.

Dat tweede duel moet door VVSB gewonnen worden. Bij een remise is Foreholte  kampioen wegens een beter doelsaldo in de reguliere competitie. ,,Dat bracht natuurlijk extra druk bij ons teweeg”, herinnert Fokke van de Reijd, de toenmalige VVSB-trainer zich. ,,En die lag sowieso al bij ons. VVSB sprak de ambitie al voor het seizoen uit om mee te doen en minimaal een periodetitel te willen bemachtigen. Bovendien bestonden we zestig jaar en had de club grootse plannen om het hogerop te zoeken. Bij Foreholte was het allemaal wat vrijblijvender. Daar kwam het gedoe rond de locatie van het beslissingsduel nog eens bij. Foreholte heeft dat, denk ik, knap uitgebuit. Ze hadden zich in een underdogpositie gemanoeuvreerd. Wij moesten, terwijl Foreholte het allemaal wat luchtiger leek op te vatten.”

Collega De Groot herinnert zich dat er nog meer speelde. Met name rond het tweede duel. ,,Pascal Roffelsen, één van onze betere spelers, had tegen VVSB een derde gele kaart ontvangen en was daardoor geschorst. VVSB stelde toen voor om het wedstrijdformulier vast te houden. Dan kon die jongen gewoon meedoen. Dat klonk een beetje vreemd. De reden werd al snel duidelijk. Rober Marijnen, hun spelbepaler, was dat duel ook geboekt. VVSB hield vol dat het zijn tweede kaart was, maar al snel werd duidelijk dat hij ook geschorst zou worden. Hij pakte eveneens zijn derde prent. Tja, toen hebben we alles gewoon tijdig doorgegeven aan de KNVB, zodat beide spelers in het tweede duel ontbraken.”

Van der Reijd kan er wel om lachen nu. ,,Het viel te proberen. Het hoort allemaal bij het spelletje. Het pakte alleen anders uit voor ons. Achteraf zette het Foreholte nog wat meer op scherp, denk ik.”

Kers op de taart
Opnieuw verplaatst een gigantisch peloton Voorhoutse fietsers, inclusief de voltallige spelersgroep, zich op 18 mei richting Leiden. VVSB reist opnieuw per bus naar de Kikkerpolder die ook nu volstroomt voor de titanenstrijd, waarin Nico van Rijn Foreholte op slag van rust op voorsprong zet. Theo Aanhane brengt VVSB na ruim een uur terug in de race: 1-1. Vervolgens zet de Bavo aan voor de noodzakelijke winst. Die lijkt er gezien de mogelijkheden ook te komen, maar vanuit het niets produceert opnieuw Van Rijn zijn tweede treffer: 2-1. Nadat zeven minuten na dat doelpunt ook de laatste dolgelukkige Voorhoutse supporter het speelveld heeft verlaten, heeft VVSB nog een kwartier om tweemaal te scoren. Dat gebeurt niet. Integendeel, twee minuten voor tijd zet Puck van der Voort de Voorhoutse kers op de taart door voor de 3-1 eindstand te tekenen.

,,Toen was het feest compleet. Dat hebben we later die dag in Voorhout eerst op de platte kar en later in de kantine nog eens dunnetjes overgedaan. Twee keer promoveren op rij met een team dat ook echt een team was. Geweldig!”, vertelt De Groot.

Gestaag voortzetten
In de ogen van Van der Reijd werd, ondanks de bittere pil van het missen van de titel, dat seizoen toch de opmars van VVSB  in gang gezet. Twee jaar later bereikte het de Tweede Klasse alsnog, om de tocht richting de amateurtop gestaag voort te zetten. ,,Die gedachte compenseert wel het gemis van de titel toen”, blikt Van der Reijd terug. De 59-jarige oefenmeester heeft na 33 jaar inmiddels een punt gezet achter zijn trainersloopbaan. Tegenwoordig analyseert hij voor FC Lisse de tegenstanders.  Voor de 67-jarige Mart de Groot geldt iets dergelijks. ,,Ik pik nu op zaterdag of zondag mijn wedstrijdjes mee. Daarnaast is er meer dan voetbal alleen. Het is mooi geweest. Ik heb ervan genoten.”

En VVSB en Foreholte? Ruim 23 jaar later draaien de Noordwijkerhouters uitstekend mee in de Topklasse en mikken ze dit seizoen op plaatsing voor de Tweede Divisie. Het drie klassen lager acterende Foreholte, momenteel de grootste club van onze regio, speelt met alle standaardjeugdelftallen in de Hoofdklasse. Een sprong voorwaarts kan (op termijn) eigenlijk niet uitblijven op sportpark Elsgeest.

Tekst: Leo Schrama