[slideshow_deploy id=’45842′]

Met opnieuw een kampioenschap op zijn palmares schreef Noordwijk-trainer Kees Zethof enkele weken geleden geschiedenis. De oefenmeester uit het kustdorp trainde inmiddels vijf clubs uit de Bollenstreek en wist met elke vereniging succes te behalen. Maar wat is nou de gouden formule? Waarom lukte het ‘die ouwe grijze lul’, zoals hij zichzelf af en toe met een knipoog noemt, om met vijf clubs naar een hoger niveau te promoveren? Vijf spelers die onder hem trainden, leggen uit; Brayen Bröcker (Noordwijk), Dandy Steenvoorden (SJC), Tjeerd van der Zwaan (Foreholte), Mark van der Vlugt (Teylingen) en Nick van Westerop (Van Nispen) over de band die ze hebben of hebben gehad met de oefenmeester die een hekel heeft aan het woord ‘succestrainer’.

Zethof, die in het dagelijks leven een bloembollenbedrijf heeft, behaalde halverwege mei het tweede succes op een rij met Noordwijk. Sinds z’n aanstelling in 2017 werd de club twee keer op rij kampioen. Eerst kroonden de rood-witten zich tot kampioen van de Hoofdklasse. Enkele weken geleden kwam daar de promotie naar de Tweede Divisie bij. Bröcker, linksback van de Noordwijkers, maakte het als basisspeler mee.

Bröcker (vv Noordwijk): ,,We hebben een goede en hechte groep, sinds een paar jaar. Daar heeft Kees een aandeel in gehad. Hij versterkt dat gevoel door alles als collectief te doen. Zo wordt ook het tweede elftal heel erg betrokken bij alles. Dat kweekt bij bankzitters wat meer begrip voor hun rol. En ook die jongens die net buiten de basis vallen, zijn gasten die je in de loop van het seizoen altijd nodig hebt. Zo wilde het bestuur van vv Noordwijk ooit een keer met het eerste team uit eten. Kees zei direct: ‘we gaan of met het tweede erbij, of helemaal niet’. Dat vond ik ijzersterk.”

,,In de loop der jaren is er een aantal jongens weggegaan bij ons, die net niet in het groepsproces pasten. Dat waren niet per se vervelende gasten, maar pasten niet binnen het team dat hij voor ogen had. Nu we twee keer kampioen zijn geworden, is het makkelijk praten, maar ergens heeft Kees gelijk gehad.”

Gebruik je de app? Klik dan hier

,,Toen hij twee jaar geleden bij Noordwijk kwam, kende ik ‘m niet zo goed. Er werd een beetje een beeld geschetst door de buitenwacht dat het vooral ‘lange halen, snel thuis’ was bij hem als trainer. Maar hij kijkt gewoon naar de mogelijkheden. Als hij een groep heeft, waarbij verzorgd voetbal kan worden gespeeld, dan doet hij dat. Aan de andere kant gebruikt hij andere tactieken als een middel om alsnog te winnen als het niet op een voetballende manier lukt. Hij is altijd op de hoogte van de zwaktes van de tegenstander, maar zal het systeem dat wij spelen nooit helemaal op de tegenstander aanpassen.”

,,Kees is in alles dan ook heel nuchter. Dat kan ook wel eens tegen ‘m werken. Als er spelers zijn die waarde hechten aan vakantie, vrije dagen of materiële dingen, waar Kees geen waarde aan hecht, dan zal hij daar ook niet zo snel rekening mee houden. En als voetbaldier zou ik graag nog wat meer partijvormpjes zien in de trainingen.”

,,Zolang de wisselwerking goed is tussen dit team en de trainer, zie ik ‘m nog wel langer blijven bij Noordwijk. Aan de andere kant is hij eigenwijs genoeg om volledig z’n eigen plan te trekken. Ook al zouden wij als spelers een positief advies geven om te blijven. Dat is typisch Kees.”

Voordat Zethof op Sportpark Duinwetering tekende, stond hij drie jaar voor de groep bij SJC. Die club bracht hij op dat moment op het hoogste niveau ooit: de Hoofdklasse Zondag. Dandy Steenvoorden was buitenspeler en basisklant onder de Noordwijkse trainer.

Steenvoorden (vv SJC): ,,Kees kwam bij onze club na Laurens Mouter. Het was in die tijd best goed dat er weer een frisse wind voor de groep stond. Mouter is een topper, sterker nog, daar ben ik onlangs nog mee naar een concert geweest, maar het was goed dat er een nieuwe trainer kwam. Wat opviel, was dat we gelijk ontzettend veel met de bal gingen doen op trainingen. Dat was aan het begin heel fijn, maar na drie jaar wisten we wel wat hoe de trainingen onder Kees eruit zagen.”

,,Toch is Kees als persoon uniek. Hij heeft de ideale mix tussen het boven de groep staan als trainer en zijn menselijkheid. Zijn tactiek was ook heel duidelijk. De manier waarop hij altijd druk wilde zetten, gebruiken we nog steeds nu ik het in het zaterdagteam speel van SJC.”

,,Toen Kees naar SJC kwam, kende ik hem niet als trainer. Toen hij onze trainer werd, begon hij direct met een duinloop. Die eindigde bij z’n eigen schuur. Daar stonden kratjes pils voor ons klaar. Dat deed hij elke seizoen. Naarmate hij de groep beter leerde kennen, ging hij ook mee op trainingskamp. Dat was best een stap voor hem om met een groep naar het buitenland te gaan.”

Billy Joël
,,Op één van die avonden in Spanje weet ik nog dat ik achter de piano zat. Volgens mij hebben we toen ‘Piano Man’ van Billy Joël gezongen. Later heeft Kees tijdens de jaarlijkse playbackshow van SJC in z’n eentje ‘Piano Man’ gedaan. Zat hij dan op die avond achter een keyboard met een kaal hoofd als een soort pruik. Toen werd dat lied echt een blijvertje. Dat is volgens mij nu nog steeds zo bij Noordwijk?”

Voordat Zethof op de Lageweg tekende, stond hij als eindverantwoordelijke bij Foreholte voor de groep. Met die vereniging promoveerde hij van de Derde naar de Tweede Klasse in 2013. Tjeerd van der Zwaan, nu nog verdediger in Voorhout, maakte hem van dichtbij mee.

Van der Zwaan (Foreholte): ,,Hij is de beste trainer die ik ooit heb gehad, dat durf ik wel te stellen. Ik denk dat zijn plafond niet eens bij Noordwijk ligt. Ik weet niet of hij nog wil ontdekken op welk niveau hij trainer kan zijn? Bij ons toen in de Derde Klasse had hij als geen ander door hoe ambitie en plezier samen moesten gaan.”

,,Hij zei altijd in de kleedkamer: ‘we voetballen in de onderbond van de KNVB’. Hij wist de derde helft dan ook op waarde te schatten bij Foreholte. Maar op het veld gingen we altijd voor elkaar door het vuur. Hij smeedde een collectief. In de groep was geen plek voor ego’s. En zonder slag of stoot werd zijn verhaal dan ook geloofd.”

Jasje, dasje
,,Kees stond boven de groep, maar was wel benaderbaar en zat altijd met een grote lach aan de bar. Hij ging vaak nog later naar huis dan wij als voetballers. Zijn karakter werkte bij ons. Hij was niet anders in het dagelijks leven, of op het trainingsveld. De groep pikte dat op. Tactisch vond ik ‘m ook sterk. Met een minimale omzetting kon hij een wedstrijd doen kantelen. Het voordeel was dat hij het ook nog begrijpelijk kon maken. Als derdeklasser waren wij niet de meest tactisch onderlegde ploeg.”

,,Er moet mij wel iets van het hart. Hij zei altijd tegen mij: ‘Tjeerd, je moet altijd jezelf blijven’. Dat deed Kees ook altijd bij zijn clubs. Voordat hij naar Noordwijk ging, stond hij altijd als ‘een bollenboer’ langs de zijlijn. Lekker in z’n eigen kleren. Toen hij naar Noordwijk ging, zei ik gelijk tegen mijn teammaat Dennie Luigies: ‘Bij Noordwijk gaan ze hem niet in een jasje krijgen’. Daar hebben we honderd euro op gezet. Wat zie ik later op foto’s: staat hij wel in zo’n apenpakje. Nu ben ik zoveel geld verloren door ‘Keesie.'”

Toen Zethof in de zomer van 2012 de overstap maakte naar Foreholte had hij net buurman Teylingen onder z’n hoede gehad. Ook met die club promoveerde hij via de nacompetitie naar een klasse hoger. Mark van der Vlugt, de huidige ‘Mr. Teylingen’ had het in eerste instantie niet zo makkelijk met de Noordwijker.

Van der Vlugt (Teylingen): ,,Wat weinig trainers voor Kees flikte, deed hij wel. Hij zette mij vaak wissel. Daar heb ik als jonge speler weleens woordenwisselingen met hem over gehad. Achteraf lach je daarom. Hij belde dan later na zo’n onenigheid op en zei dan: ‘met die oude grijze lul’. Als je jonger bent, dan ben je niet zo blij met een reserverol, maar kan je zo’n reactie van een trainer wel waarderen. Na dat seizoen ben ik wel naar FC Lisse gegaan. Dat was mijn enige jaar buiten Teylingen.”

,,Ik vond hem vooral individueel sterk. Één-op-één met een speler. Hij is zelf verdediger geweest en was dus gebrand op een goede restverdediging. Hij zette het team zo neer dat je genoeg spelers overhield, die daar voor moesten zorgdragen. Nadat hij bij ons trainer was, deed hij alleen een stapje terug: hij ging naar Foreholte.”

De huidige Noordwijk-trainer begon z’n werkzaamheden als eindverantwoordelijke bij Van Nispen. Bij die club is hij zelf ook speler geweest. Op het moment dat hij aan die job begon, was de club uit De Zilk net gedegradeerd naar de Vijfde Klasse. In dat jaar speelde Nick van Westerop, als jong ventje, net z’n eerste jaar in het vlaggenschap. Van Westerop stopte vorig seizoen met voetballen.

Van Westerop (Van Nispen): ,,Toen Kees bij Van Nispen begon, waren we echt troosteloos gedegradeerd. Ik was een ventje van zestien, zeventien jaar. Dat is nu ongeveer veertien jaar geleden. Hij had als voetballer ook bij Van Nispen gezeten en bij Noordwijk. Vanwege zijn staat van dienst als speler, had hij al wat aanzien voordat hij ons kwam trainen. We keken wel tegen hem op. Vanwege de degradatie hadden we geen makkelijke groep, maar hij kreeg het spelplezier weer terug in het team.”

,,Hij had toen al als persoon best een ‘grote bek’. Je wist in ieder geval dat je daar als speler niet zomaar overheen liep. Hij combineerde dat met een opvallende grote dosis aan humor. Ik heb later gehoord dat z’n wedstrijdbesprekingen niet zo lang meer waren. Toen nog wel. Als je hem één vinger gaf, dan praatte hij zo twee uur lang alleen maar over voetbal.”

,,Mijn eerste momenten met Kees waren niet eens heel positief. Het jaar daarvoor had ik als B-junior gedebuteerd, maar speelde ik vrijwel alles. Onder Kees was dat minder. Hij haalde mij vanuit de verdediging naar het middenveld. Dat zag hij op dat moment goed, maar daar was wel meer concurrentie.”

Willem Zandbergen
,,In die tijd toonde VVSB interesse in mij. Daar sprak ik met Kees ook over. Die was heel eerlijk. Hij zei gewoon: ‘ik zou het doen, ook al zie ik je liever bij Van Nispen blijven’. Voor mijn ontwikkeling vond Kees het beter als ik naar VVSB ging. Zo stond hij er gewoon in. Hij dacht niet aan zijn eigen belang.”

,,Tot slot kan ik me herinneren dat zijn zoontje Teun altijd mee ging naar wedstrijdbesprekingen. Dat was heel normaal. Die was toen als klein kindje al gek van voetbal en wilde bij z’n vader zijn. Dat was gewoon. En hij pakte Willem Zandbergen altijd aan. Dat was toen al één van de wat oudere spelers en hij had destijds een grote bek. Hij was belangrijk voor het team omdat hij groot en sterk was, en hij kon een voorzet geven. Daar hield het ook wel mee op.”

,,Kees zei daar elke wedstrijdbespreking wat over: ‘Willem, als je de bal krijgt ingespeeld ga je rennen en geef je een bal voor. Ga alsjeblieft niet meer dingen doen met die bal, want dat kan je niet.’ Dat vond het hele team prachtig. Ook Willem zelf, volgens mij.”

Foto’s: Orange Pictures / Johanna Wever / Peer Compeer / Trudy van den Berg

Lees ook: ‘Kersverse Spartanen genieten van promotie: ,,Laatste twintig minuten wel zenuwachtig”‘