[slideshow_deploy id=’45842′] Bussineshome, sportvoeding, periodisering, spelerscontracten, hersteltrainers, videoanalyses, clubstewards. Elke voetballiefhebber weet precies wat er mee bedoeld wordt. Hoe anders was dat nog maar drie decennia geleden toen deze begrippen hun intrede in de voetbalsport nog moesten maken. Met name sponsoring en vernieuwing op vele vlakken stonden destijds nog in de kinderschoenen. Voormalig voorzitter Leen Korbee van vv Noordwijk mag op dat gebied evenwel een voorloper genoemd worden. 

Deze week bestaat de club, opgericht op 4 maart 1933, precies 85 jaar. Ruim dertig jaar daarvan leidde Korbee (1940) zijn club op een wijze die toen als uiterst modern te boek stond. Korbee was zijn tijd ver vooruit. Als broekkie van dertig jaar volgde hij in 1971 de al even legendarische dokter Jan van Nes op als voorzitter. Om die functie tot 2002 onafgebroken te vervullen. Met verve, waarbij vernieuwingsdrang, een uitgebreid netwerk en het vermogen om te delegeren zijn sterke punten vormden. Het was dan ook wrang dat Korbee, eigenaar van een architectenbureau, op de vooravond van het 75-jarige bestaan van zijn club op 3 maart 2008, nu tien jaar geleden, volkomen onverwacht op 67-jarige leeftijd overleed.

Uniek
Voormalig bestuurs- en erelid van Noordwijk, Herman Honsbeek, zat twintig jaar naast Korbee achter de bestuurstafel. ,,Leen was zonder meer een markante persoonlijkheid die wist wat hij wilde. Hij heeft de periode van sportieve successen invulling gegeven  door zijn vernieuwende manier van besturen. Al voor zijn periode als voorzitter was er sprake van sponsoring bij Noordwijk. Dat begon, weliswaar op kleine schaal, met de gebroeders Heemskerk van melkfabriek De Landbouw uit Noordwijkerhout. Later werd dat Menken-Landbouw. Een samenwerking van bijna veertig jaar.”

,,Direct na zijn aantreden werd het hoofdveld al voorzien van rijen vol reclameborden en werd de supportersclub opgericht. Dat was uniek in die jaren. In zijn periode als voorzitter speelde we als eerste club al met shirtreclame, weliswaar in de vorm van een piepklein logo aangebracht op de shirts. En dat in een periode dat dit nog helemaal niet was toegestaan. Ook niet in het profvoetbal”, somt Honsbeek een aantal van die initiatieven op.

Verdere professionalisering
Er speelden echter nog talloze andere zaken in de ‘regeerperiode’ van Korbee. Doelnetten waarin het logo van de hoofdsponsor was aangebracht sierden de goals op het hoofdveld. Daarnaast werd in 1988 een sporthal in eigen beheer aan De Duinwetering in gebruik genomen, terwijl er kort daarvoor een affaire speelde die misschien wel de meeste stof deed opwaaien: de autolease-affaire.

,,Op initiatief van Leen werd aan elke selectiespeler via Fiat Beuk een leaseauto ter beschikking gesteld. De vereniging was daarbij slechts tussenpersoon. Elke speler betaalde daarvoor tweehonderd gulden (negentig euro, red.) per maand aan Beuk plus uit eigen zak de benzinekosten. De spelers kregen via de club zelf uiteraard geen reiskosten meer vergoed. Ook UVS kende destijds zo’n constructie. Toen de KNVB er lucht van kreeg, werd er door Zeist gesteld dat dit tegen de amateurbepalingen was. Er werden zelfs voorwaardelijke schorsingen en boetes in het vooruitzicht gesteld. Uiteindelijk is er na een aantal rechtszaken een streep doorheen gegaan. Jammer, want het betekende in onze ogen alleen een stukje verdere professionalisering’’, blikt Honsbeek terug op die affaire.

,,Daarnaast was Ajax in die jaren kind aan huis bij ons, terwijl ook andere topclubs regelmatig op ons sportpark speelde. Een gevolg van Leen’s connecties met met name Ge Noorlander van Huis ter Duin en Harrie Blitz, die zowel bij Noordwijk als Ajax kind aan huis was. Op diezelfde manier is ook het Nederlands Elftal ooit in en bij Noordwijk terechtgekomen.”

Netwerk
Niet alleen binnen zijn vereniging maar ook daarbuiten was Korbee een autoriteit. Bij KNVB en LVB (Leidsche Voetbal Bond)-vergaderingen kwam hij vaak op voor de belangen van zijn club en die van de zusterverenigingen. Een graag gehoorde spreker bovendien. ,,Zijn netwerk was daarnaast fenomenaal. Ideaal dus om de club vooruit te helpen. Noordwijk kende in die periode de nodige successen op sportief gebied, terwijl het daarnaast zakelijk voor de wind ging”, omschrijft Honsbeek, ook nu nog altijd – als supporter en vrijwilliger bij de verkoop van entreebewijzen – actief bij de club, die periode.

Herenakkoord
Markant, charmant en soms ook een beetje brutaal. Zo was Korbee de drijvende kracht achter het ‘Herenakkoord’. De topclubs uit de regio spraken daarin dertig jaar geleden af om niet in elkaars vijver te vissen en geen spelers van elkaar over te nemen zonder elkaar daarover vooraf in te lichten. ,,Dat werkte ongeveer tien jaar goed waarbij we periodiek bij mij op kantoor met elkaar overlegden”, vertelde Korbee na zijn aftreden als voorzitter.

Binding
Toen hij die functie innam zat hij samen met zijn vader Arie nog een jaar in het bestuur. Ook Korbee senior hield het in diverse bestuursfuncties ruim dertig jaar uit. Besturen was hem blijkbaar met de paplepel ingegeven. Besturen met een eigen stijl overigens. In een gemeente die hij van oudsher, vooral door het toerisme, als opener en meer naar buiten gekeerd bestempelde dan de omliggende plaatsen.

,,En ook wat brutaler en soms met enige kapsones. Dat heeft veel voordelen, maar de binding met de club is daardoor ook wat minder dan elders. Ik zeg altijd: ‘voor een Noordwijker komt de club altijd op de tweede plaats’. We waren er vooral wat de aankleding van het sportpark en sponsoring van de club op tijd bij. Maar op een gegeven moment word je ook weer ingehaald door de tijd. Dat alles was echter niet mogelijk zonder al die vrijwilligers die zich vaak jarenlang belangeloos voor de vereniging hebben ingezet om te realiseren wat er toen gerealiseerd is.”

Jas zoek
Een anekdote die Korbee ten voeten uit tekent mag hierbij niet ontbreken. Zaken in eigen stijl oplossen was een gave die Korbee tot in de puntjes beheerste. ,,Soms maakte ik weleens een grap die helemaal niet kon. Bijvoorbeeld toen burgemeester Bonnike tijdens een kampioensreceptie bij vertrek zijn jas niet kon vinden. Ik wist daar wel raad mee en greep de microfoon om de burgervader weer aan zijn jas te helpen. ‘Dames en heren’, heb ik toen gezegd. ‘De heer Bonnike moet nu weg voor andere zaken. Zijn jas is zoek. Bruin van kleur en u herkent hem aan zijn vettige kraag. Tja, ook daar deinsde ik niet voor terug. Maar wel in de wetenschap dat het later allemaal weer goed zou komen”, schilderde Korbee destijds zijn eigen portret.

Zoals het altijd goed kwam. Waarbij Korbee de grote lijnen uitzette met daarbij een 100% vertrouwen in zijn mede-bestuursleden. ,,De confrontatie heb ik nooit geschuwd. En als het al eens hoog opliep dan bleek het via praten altijd weer in orde te komen.”

Lees ook: ‘Vergeten verleden: een inktzwart seizoen’