In de zomer van 2018 kwam het doktersadvies om te stoppen met voetbal keihard binnen bij de net door VVSB aangetrokken middenvelder Timo Ruigrok. ‘No way’, was z’n eerste gedachte. Maar toen de artsen hem met klem adviseerden niet meer op het hoogste niveau te gaan ballen vanwege slijtage aan z’n linkerenkel, luisterde de Noordwijkse middenvelder met enig tegenstribbelen alsnog. Door z’n voorgenomen transfer van SJC naar VVSB ging een streep. Althans, in het oefenduel met Ajax, ter voorbereiding op het nieuwe seizoen, speelde hij enkele minuten voor paars-gelen. Het zouden de enige minuten worden op De Boekhorst.

Er volgden acht lege maanden voor de twintiger. De liefde voor het spelletje zocht elk rustig moment een plekje in z’n hoofd. Gek werd Ruigrok er van. ,,Ik plande mijn weken volledig vol, probeerde allemaal dingen te doen, zodat ik niet alleen thuis hoefde te zitten. Want als dat gebeurde, ging ik alleen maar piekeren over dat ik niet meer voetballen kon.”

Brief
Tegen alle adviezen in trok de oud-middenvelder van SJC z’n voetbalschoenen weer aan. ,,Ik kon het geen plekje geven”, geeft de voetbalgekke middenvelder toe. ,,Voetbal is altijd zo’n uitlaatklep voor mij geweest. Ik ben gaan fitnessen om toch fit te blijven, maar als ik heel eerlijk ben: ik vond er geen reet aan. Ik kon mijn energie er niet in kwijt.”

Gebruik je de app? Klik dan hier

Ruigrok zocht weer contact met VVSB, met de medische staf, Cees Damen en Yvonne van der Stoep, die hem onder handen hadden in de enkele weken dat hij zich VVSB’er mocht noemen. ,,Dat zijn zulke lieve mensen. Zo lang heb ik niet met ze gewerkt, maar ze zijn echt top voor mij geweest. Zij hebben mij weer in contact gebracht met het AMC in Amsterdam. Ik wilde zo graag weer voetballen, dat ik daar zelfs mijn ouders niet over had ingelicht.”

,,Ook al gaf iedereen mij het advies om niet meer te gaan voetballen, ik bleef koppig.”

De Noordwijker vergat daarbij even dat hij qua post nog stond ingeschreven bij het ouderlijk huis. Die vonden op een ochtend een brief van het AMC op de deurmat. Een belletje naar hun zoon volgde. ,,’Wat is dit, Timo?’, vroegen mijn ouders. Dat kleinigheidje was ik even vergeten”, lacht Ruigrok.

Gezond
Hoewel het advies niet veel veranderde en topvoetbal hem alsnog werd afgeraden, bleef de Noordwijker koppig en eigenwijs. Wetende dat er losse botfragmentjes zaten rondom zijn pijnlijke enkel, besloot hij toch weer trainingsuren te gaan maken bij z’n oude club SJC. ,,Daar heb ik ook VVSB van op de hoogte gesteld. Ik heb een tijdje met voorzitter Arjan Broekhof erover gesproken. Ook al gaf iedereen mij het advies om niet meer te gaan voetballen, ik bleef koppig.”

En op het punt om definitief z’n terugkeer te maken in het amateurvoetbal zit hij nu. De middenvelder krijgt één keer in de twee maanden een spuit in z’n pijnlijke gewricht, elke week is hij een uurtje bezig om de mobiliteit in z’n linkerenkel te vergroten, een personal trainer maakt wekelijks een uurtje vrij om de spieren rondom z’n linkervoet sterk te houden en Ruigrok bezoekt ook nog een masseur. ,,Zo’n vier tot vijf dagen in de week ben ik alleen maar bezig om mijn enkel gezond te houden.”

Op de bank (rechts) als VVSB’er in het oefenduel met Ajax 

Het lijkt gekkenwerk, weet Ruigrok ook. Ook z’n club SJC, waar hij jaren rondliep, verzocht hem met klem om goed na te denken over wat hij er allemaal voor moest doen. Hij mocht wel, volledig op eigen risico, aansluiten bij de spelersgroep. Sinds een paar maandjes traint Ruigrok weer één keer in de week mee op de Lageweg. Deze week is het aantal trainingsdagen per week opgekrikt naar twee. Want de Noordwijker weet het zeker: in de zomer sluit hij definitief aan bij SJC.

,,Ik heb met de nieuwe trainer, Florian Wolf, gesproken. Hij is een ambitieuze en ontspannen jongen. We hebben bijvoorbeeld afgesproken dat, als we zondag spelen en op maandag moeten trainen, dat ik dan regelmatig vrij ben. Of nou ja, vrij. Dat ik dan in de gym mijn enkel en bovenlichaam ga trainen. En hoe zeer SJC mij ook op het hart gedrukt heeft dat het misschien niet slim is om weer te gaan voetballen, weten ze wel wat ze aan me hebben als jongen van de club. Al kan ik maar zestien van de dertig potjes spelen, misschien rond de twintig. Dan heb ik dat er absoluut voor over.”

,,Ik denk dat het niet veel slechter kan worden, dan dat het nu is.”

Z’n naaste kring werd de afgelopen tijd op de hoogste gesteld. ,,Mijn ouders zeggen het ook: nu ik weer een doel voor ogen heb, met voetbal, ben ik weer veel meer te genieten. Vrienden zeggen hetzelfde en hebben weer zin om straks langs de lijn te gaan staan. De familie Wendt (Emiel en Axel, red.) zei al dat ze nu weer op zondag wat leuks te doen hadden, nu ik het veld weer op ga.”

Brace
Toch blijft tot slot nog één vraag hangen: hoe gaat z’n gewricht reageren op alle extra prikkels? ,,Ik denk dat het niet veel slechter kan worden, dan dat het nu is”, grapt Ruigrok. ,,Ze gaan mijn enkel niet nog een keer open halen om de botfragmenten te verwijderen. De kans is dan veel groter dat ik er doorheen klap.”

,,Elke wedstrijd moet ik mijn linkerenkel gewoon zwaar intapen en er een brace overheen doen. Mijn enkel kan dan geen kant meer op. Dat knelt ook af. Elke keer als de scheidsrechter fluit voor een overtreding of iets dergelijks, doe ik die brace even los, zodat er weer wat bloed naar mijn voet kan. Het lijkt een heel gedoe, maar ik heb het er voor over.”

Foto’s: Johanna Wever en Frank Venema

Lees ook: ‘A Cohen (Barendrecht) is met zijn hoofd nog regelmatig op Nieuw Zuid’